Cathalina's POV:
FLASHBACK
We're on the way to the airport to visit italy. Tutal madami kami dapat asikasuhin doon, isa pa ay may business kami doon. Isang two storey market, malls and bar ako ang nagmamanage nun dahil na rin may sakit si dad. Isa pa si mama ang nagpatayo nun dahil she wanted it for the poor people and for those who needed it. So, we decided to make it grew and so far, so good. Nagtayo rin kami ng 'Safe Haven' para sa mga bata, pamilya na walang matirahan dito sa Italy.
Marami na rin kaming branch ng 'Safe Haven'. Dahil ambassador si papa nagagawa namin ang lahat ng gusto namin, ang Agency ay bukas para sa mga tao na gusto magkaroon ng hustiya at isa pa, hindi lang basta Agency 'yun. Isa rin 'yung 'Sumbungan ng Italya' we helped other people who was molested, nirape or so on and so forth. It's been years, simula ng ipatayo namin ang lahat ng 'yun at dahil doon nakilala si papa at s'ya ang binoto bilang hari ng Italya.
"We're here.." saad ni Hades na hawak ang notepad.
Bumaba ako at sinuot ang shades ko, dala ko lang ay isang maliit na maleta. Sabay-sabay kaming naglakad papunta sa eroplano ni Papa, inalalayan ko s'ya paakyat at ganun rin ako. Umupo kami sa dalawahang upuan na kulay puti may iba kaming piloto ngayon at si Hades naman, inaasikaso ang mga meeting namin sa Italya since s'ya ang sekretarya slash assistant ni papa.
"Kamusta ang kumpanya natin?" tanong ni papa.
"So far, napakiusapan ko ang lahat ng investors na umatras sa atin, nakabawi na rin kami sa iilang wine na nawala. Kagaya nga ng pinautos ko, binagsak ko ang kumpanya na ginagamit ang produkto natin." saad ko.
"Mabuti naman kung ganun, alam ko namang kaya mo ang ganoong bagay." he smiled kaya napangiti nalang ako. "Marami ka ng branch na naipatayo, but then you granted your mother's wish." saad niya pa.
"Well, saan pa ba ako magmamana, right?" ngumisi ako at hinawakan ang kamay niya.
He laughed so do i, narinig na namin ang paglipad ng eroplano si hades naman busy sa cellphone niya. Huminga ako ng malalim at prenteng umupo sa sofa. Habang lumilipad ang sasakyan namin napansin ko na may mali, kumunot ang noo ko at pinakatitigan ang mga gamit dito sa eroplano. Am i being paranoid again? Pinilig ko nalang ang ulo ko dahil kung anu-ano na naman ang nasa isip ko.
BOGSH!
Napatalon ako sa gulat ng may biglang sumabog, tumalsik kami nila papa sa bandang unahan, at natamaan ang likod ko. Napatigil ako dahil kalahati na ng eroplano ang nasusunog, para na namang bumalik sa dati.
"Anong nangyayari?" tanong ni papa na natataranta na rin.
"Let me check it King." seryosong saad ni Hades.
"Hades! Stay where you sit!" saad ko sa kanya dahil sa makapal na usok. "Wag ka ng umalis diyan at baka mapahamak ka!" saad ko sa kanya.
May lumabas sa unahan at doon nakita ko ang limang lalaki na mga nakamaskara, naiyukom ko ang kamao ko ng sipain nila ako kaya tumama ang ulo ko sa matigas na bagay. Narinig ko ang sigaw ni papa, tumayo ako kahit na alam ko na wala kaming kawala dito. Nakipagbuno ako at ganun rin sila Hades, nasipa ko sa tiyan ang isa at binigyan ng suntok sa pisngi ang isa.
Nakita kong may tinusok sila kay papa kaya nangisay si papa, agad akong sinalo si papa at sinuntok sa mukha ang isa. Napaigik ako ng may maramdaman akong may sumaksak sa tiyan ko, nanlaki ang mata ko ng may makita ako dugo na umaagos sa hita ko hindi kaagad ako nakagalaw. Nabalik lang ako ng tutukan ako kaya pati ako nangisay.
"Wala na kayong kawala." saad ng isa at nagtawanan silang lahat.
Tumayo ako kahit nanghihina na ako, sinipa ko ang isa napamura ng sumakit ang tiyan ko. Hindi ko na kaya ang sakit! Nakita kong tumayo si papa at nakipagbuno at ganun rin si hades, pero sadya na malakas ang lima na nakuha pang tumayo. Lumunok ako at sinuntok ang isa sa lalamunan na ikinaatras niya, kahit masakit ang bandang tiyan ko hindi ko pa rin makalimutan ang dugo.
'Am i pregnant? Sa pagkakaalam ko ay nagtest naman ako ng ilang beses pero, pareho lang negative ang lumalabas!'
"Princess!" sigaw ni Hades na dumudugo na ang gilid ng labi.
Sumabog ulit ang eroplano pero, nakikipagbuno pa rin ako kahit na nangingilid ang mga luha sa mata ko. Nakita ko si papa na pinagtutulungan ng dalawa at si papa naman ay panay ang salag ng suntok. Punit na ang damit ko dahil sa saksak, umikot ako pero nahawakan ng isa ang buhok ko at inuntog ako sa bakal.
"Sige, gumalaw kayong dalawa at makikita ninyo ang gagawin ko sa Prinsesa ninyo!" sigaw niya at hinawakan ang buhok ko kaya napatingala ako.
"Wag niyong sasaktan ang anak ko!" singhal ni papa na duguan na rin ang damit.
"Bakit naman kami magpapauto sa kagaya mo?" tumatawang saad ng may hawak sa'kin.
Lumalapit si Hades pero dahil naglabas ng baril ay tumigil s'ya at tinitigan ako. Masakit ang tiyan ko, sobrang sakit na animo may lalabas. Hinawakan ko ang tiyan ko, nakikipagusap sila sa tao na may hawak sa'kin.
"Mamatay na kayo nagagawa niyo pang makipaglaban?" saad ng isa at tinutok sa'kin ang baril sa bandang mata ko. "Tignan lang natin kung makita mo pa ang pinakamagaling mong anak! Valeria!" mariin na saad ng nasa unahan ko.
Kalahati ng eroplano ang sunog na, kaunting galaw nalang ay mahuhulog na kami. Napapikit ako at huminga ng malalim, kung hindi lang masakit ang tiyan ko ay baka nakipaglaban pa ako sa mga tarantadong 'to. Nakita ko kung papaano nila kawawain ang papa ko! Sigaw ako ng sigaw pero hindi nila ako naririnig, si Hades sinusubukang takpan ang papa ko! Nakarinig ako ng putok at bumulagta na si hades dahil sa tama sa leeg.
"Hades!" sigaw ko. "Bitiwan mo ako! Hades! Wake up!" sigaw ko at nagpupumiglas.
"W-wag niyong s-sasaktan ang anak ko, a-ako nalang.." saad ni papa at dumura ng dugo sa gilid niya.
"Alam mo ang ganda ng mata ng anak mo, parang gusto ko tuloy tanggalan ng paningin ang anak mo. Para wala ng hadlang sa lahat ng plano namin." saad ng isa, napalunok ako ng tumama ang nguso ng baril sa kaliwang mata ko.
"W-wag!" saad ni dad at pinilit ang makatayo. "Cathalina!" sigaw niya pero napaupo ng mangisay na naman s'ya.
"Tsk! Tapusin na natin ng maka alis na tayo! Ihuhulog nalang natin sila sa eroplano!" inip na saad ng isang nakaupo lang sa sofa.
"Okay sabi mo e." ngumisi ang isa.
Hindi ko na alam ang kasunod, basta ang alam ko sumabog na ang eroplano kasabay nun ay ang paghulog namin ni papa at ang pagbagok ng ulo ko at pagtama ng noo ko sa kung saan. Tanging nasa isip ko lang ay ang tatlo kong anak, at si Tristan. Silang apat..
End of Flashback
Para akong nabuhusan ng malamig na tubig at bigla nalang akong nagising, pero sa paggising ko. Wala na akong makita tanging dilim, natulala ako wala akong makita. Naririnig ko lang ang sigawan, komosyon at iba pa pero wala akong makita. Nabalot ng dilim ang buong paligid ko, i touched my chest, sobrang lakas ng kalabog.
"She's awake!" sigaw ng kung sino man.
Kinapa ko ang mukha ko may benda sa buong mukha ko. Agad na binalot ng kaba ang dibdib ko at kinapa ang tiyan ko para akong nawalan. Kusa akong napa hikbi sa naisip ko, si hades, si papa at ang..ang b-baby ko? Hindi ko alam ang nangyari after that incident, pero pakiramdam ko nay kulang sa pagkatao ko, sa buong katawan ko.
"Cathalina hija, may masakit ba sa'yo?" mahinahon na boses ang narinig ko. "Si tita 'to, may ilang tanong lang kami, tatango at iiling ka lang kung gusto mo. Don't pressured yourself.." alam ko boses 'to ng mom ni Tristan.
They started to ask some random questions, sinunod ko ang sinabi niya tanging tango at iling ang ginawa ko. After that, tinest nila ang dugo ko at kung anu-ano pa ang ginawa nila. Wala akong makita, nangangapa ako sa dilim na mayroon ako. Gusto kong mag tanong, kung nasaan ba si Hades si dad or k-kung ano ang lagay ng bata sa sinapupunan ko kung mayroon man.
"B-baby.." i heard my husband voice. "F-finally you're awake.." his voice cracked.
"Nasaan ang daddy ko? Ang.. ang baby na n-nasa tiyan ko? Si hades?" unang lumabas sa bibig ko at palinga linga.
"A-ate.." si noemie ang narinig ko, she's crying.
"Where are they?" mariing saad ko, wala akong sagot na natanggap kinakabahan na ako sa kanila. "Nasaan sila?" sigaw ko na talaga.
"A-ate si..si dad w-wala na.." rinig kong saad niya, natuod ako at hindi agad nakagalaw. "D-dead on arrival si..si Hades at..at ang b-baby mo a-ate..w-wala na rin.." she said and hugged me tight.
Nanlamig ako sa narinig ko para akong nagising sa reyalidad sa nalaman ko. Pakiramdaman ko ay naging bato ako, nakayukom ang kamao ko at kusang tumulo ang luha sa mga mata ko. Hindi ko matanggap! B-bakit niya ako iniwan? Gusto ko nalang ngayon ay ang maghiganti! Maghihiganti ako! Magkamatayan man! Wala akong pakielam!
Note: I need to remove some scene here na hindi ko talaga napansin since 2020 ko pa po sinulat. This is fiction pa rin po ha? Again. Thank you so much po for always correcting me. Hindi rin nabanggit kung saang parte binaril si Cathalina at bakit nawala ang paningin niya. So kita-kits sa special chapters?
Tristan's POV:
Simula ng magising ang asawa ko ay palagi s'yang tulala ilang araw simula ng sabihin namin ni noemie ang nangyari. Nung una nag-aalangan kami pero pinilit ni Cathalina si noemie, nagwala ang asawa ko na kulang nalang umalis s'ya sa kama at sumugod sa kung saan. Umiyak ako lang ako ng umiyak dahil hindi ko kaya na panoorin ang asawa ko na halos sabunutan na ang ulo at suntukin ang pader. Naninikip ang dibdib ko, simula nun ayaw niya kaming makausap ni hindi kami pwedeng pumasok sa room niya.
Ayaw niyang may lumalapit sa kanya, ayaw niyang naawa kami sa kanya. Iniintindi ko kasi alam ko ang pinagdadaanan niya, kaya hindi ako nangulit. Sariwa pa kasi sa kanya ang pagkawala ng baby namin, sobra sobra ang sakit na binigay sa asawa ko, at hindi ko s'ya kayang panoorin na umiiyak. Hanggang tingin lang kami sa kanya, pero ako nanatili ako sa tabi niya ayokong iwan si Cathalina lalo na ngayon dahil sa mga oras na 'to, alam kong hindi niya kaya. Nagleave ako sa trabaho para lang sa kanya, ang mga anak namin ay inaasikaso ko rin.
Ilang linggo na rin s'yang ganyan, gusto niya daw makita si Hades at ang daddy niya. Until now, nasa bahay pa rin nila ang libing ng senyor. Hindi pa kasi namin alam kung ano ang gagawin dun, hinihintay lang namin ang desisyon ni Cathalina. Ang sabi ay s'ya daw ang magdedesisyon doon, pati ang abo ng anak namin ay nandoon. Kahit ayaw niyang nilalapitan ko s'ya hindi ako nagpatinag, marahan lang akong nakikipagusap sakanya at good thing, nakikisama naman s'ya kahit papaano.
"Nasaan ang mga bata?" i was surprised when she spoke when i entered her room.
"Uh..nasa bahay.." sagot ko at inayos ang pagkain niya. "Uh..do you want to eat alone? S-sa labas na lang ako maghihintay.." saad ko sa kanya at tinignan s'ya na nakaupo sa kama.
"Okay lang.." matamlay na saad niya, natigilan ako. "Hindi ako gutom." malamig na saad niya at yumuko.
"P-pero kailangan mong kumain, g-gusto mo iiwan ko nalang ang pagkain.." i said hesitantly.
"Dito ka lang.." mahinang saad niya, napalunok ako. "Kailangan kita.." her voice broke habang nakayuko s'ya.
I was surprised when she didn't raised her voice, madalas kasi ay sinisigawan niya ang mga taong pumupunta sa kanya. Maski nga ako e! Pero iniintindi ko nalang rin, alam ko kapag ganyan s'ya at kabisado ko na rin s'ya. Kaya hindi nalang rin ako nagreklamo dahil sinusunod ko lang ang payo ni mom.
"O-okay.." saad ko at marahang naghila ng upuan para makaupo sa harapan niya.
Hindi pa pwedeng tanggalin ang benda sa buong mata niya dahil wala pang abiso ni mama. Pero, siguro kapag lumipas ang ilang linggo ulit pwede na. Naiimagine ko palang na ang mata ng senyor ang pinalit, nangingilabot ako. Do you know why? Kung matalim na ang mata ng asawa ko, mas matalim ang mata ng senyor dun palang kinikilabutan ako. Kasi, doon namana ni Cathalina ang matatalim na mata.
"When we're in the airplane.." she spoke kaya napatingin ako sa kanya. "Hindi ko alam bakit ako kinabahan, pero pinagsalawang bahala ko nalang. Pupunta kasi kami sa Italy dahil birthday ni papa, every birthday of him nag pupunta kami sa Italy. As the King, kailangan niyang mag pakita doon at kailangan rin ako dahil sa business naman." saad niya while playing her fingers.
Hindi ko nga alam bakit bigla na lang s'yang nagkwekwento. Ayaw niya kasi, nung nakaarang linggo kaya now nilulubos ko na dahil baka bumalik na naman s'ya sa pagiging tahimik. Lumapit ako at taimtim na nakinig.
"Hindi namin piloto si Hades dahil s'ya ang sekretarya ni papa sa business sa italy. While we're on the plane something happened.." she sighed. "Half of the plane explode, nun ko lang napansin ang sangkatutak na bag na itim doon sa upuan ko sa bawat sulok. Tumalsik kami ni dad kasama si Hades, then five mens appeared and kicked me on my back." saad niya.
"Then, pinagtulungan nila kami, then i remembered someone stabbed my stomach. That's why, i saw blood on my thigh pababa, doon nagsink-in sa'kin na buntis ako. But it's too late, may tinutok sila sa'min kung bakit nangisay ang katawan naming tatlo. Hades, managed to shield himself on my dad." she sighed again and close her fist. "Hindi ako makagalaw dahil masakit ang tiyan ko, namimilipit ako sa sakit that's why nanonood lang ako sa kanila. N-nakita ko kung papano nila binaril si Hades sa leeg t-thats why bumulagta s'ya sa sahig.." her voice crack.
I held her hand gently and softly squeeze it. Reminding her that im here.
"W-wag mong pilitin kung hindi mo kaya.." mahinang saad ko sa kanya at hinawakan ang kamay niya na nanginginig.
"T-then, someone pull my hair at inuntog ako ng ilang beses kaya nagkandahilo-hilo ako. I saw how they punched and kicked my dad, walang tawad at hindi manlang nila pinagpahinga ang daddy ko." she paused. "Ilang beses kaming nagmakaawa sa kanila lalo na si dad, pero mas lalo lang nila akong pinahirapan, tinutukan nila ako ng baril sa mata ko.." saad niya nakayukom na ang kamao.
Napayuko ako, sinasabi niya ang nangyari sa eroplano. Nagtatagis ang bagang ko! Huminga ako ng malalim to ease the anger on my mind. Nandidilim ang paningin ko at puro dugo ang nakikita ko sa bawat sulok ng kwarto.
"T-then next thing i knew, they shot my two eyes that i can't able to see my dad, shouting and screaming my name." her voice broke that's why i hugged her so tight. "T-then..then huling rinig ko nalang ay ang nagtatawanan at isa-isa kaming hinagis palabas ng eroplano.. kaya nabagok ang ulo ko..t-tapos hindi ko na alam ang nangyari.." she sobs on my arm.
I hugged her and caressed her hair softly, she cried and cried until she doze off to sleep. I let out a deep sighed as i staring at her face, namumula ang ilong, hilam na rin ang ulo. I looked at her bruises all over her face and her shoulder. Nakabenda ang ulo hanggang ibaba ng mata niya.
"Everything's gonna be alright baby, i know it's hard to ease the pain. But 'i'll do my best to comfort you.." mahinang bulong ko sa kanya at hinalikan ang noo niya. "Pero s-sana..sana hindi mo ipahamak ang sarili mo, kilala kita cathalina at alam kong hindi mo palalagpasin ang nangyari sa daddy mo.." kausap ko sa kanya.
He will do her vengance alam ko ang takbo ng utak niya. Kaya natatakot ako sa pwede niyang gawin, natatakot ako na baka sa susunod umuwi s'yang duguan ang damit. Pumatay ng tao at maghiganti sa mga taong may gawa nito sa kanya, hinawakan ko ang kamay niya at hinalikan, i know im being paranoid pero sana naman hindi.
"Yes, amara?" sagot ko sa cellphone ko.
[T-the kids is missing!] natatarantang saad niya natigilan ako. [Kailangan mong umuwi dito! Kanina pa namin hinahanap ang mga anak mo!] she said while crying.
"Fuck! I'll be home!" i hissed and kiss cathalina's forehead. "I'll be back in a minute." mahinang saad ko.
Pagkarating na pagkarating ko sa bahay namin ng asawa ko ay nag hahanap na sila. Nalingat lang sila saglit wala na ang mga anak ko sa garden. Napahilamos ako sa mukha ko, mabuti at nandito si Luke. Tinawagan ko na rin si dad para humingi ng tulong sa kanya.
"May tracker ang mga bata, naka connect 'yun sa cellphone ng asawa ko.." saad ko sa kanila.
"Give me the phone." utos ni Luke. "No one will tell this to franches, mas magagalit lalo 'yun kapag nalaman niya." seryosong saad niya.
Tumango nalang ako wala na ako sa sarili, sinabi kong bantayan nila ang mga anak ko! Nakagat ko ang labi ko sa iritasyon na nararamdaman ko! Makalipas ang ilang minuto ay nalaman na namin ang eksaktong address ng location. Mabilis akong sumakay sa kotse ko, kasunod ko na ang kotse ni Luke. Nagpatulong na rin ako sa mga pinsan ko, kaagad naman silang tumalima. Hindi ko mapapatawad ang sarili ko kapag may nangyaring hindi maganda sa mga anak ko! Patay ako nito sa asawa ko!
Nakarating kami sa lumang parking lot, bumaba agad ako ng sasakyan. Tinignan namin 'yun at nagkatinginan kaming lahat bago namin pasukin 'yun maingat ang bawat galaw namin. May malamig na nguso ang dumampi sa ulo ko huminto ako saglit ganun rin sila Luke.
"Ang lakas ng loob mong magpunta dito.." seryosong saad ng nasa likod ko. "Hinahanap mo ba ang mga anak mo? Pinatay na namin sila.." i know that he's smirking like an idiot.
"Ilabas mo ang mga anak ko.. wala silang kinalaman dito.." i said, coldly. "Kung ayaw mong lumaganap ang dugo dito mismo sa harapan mo.." mariin na saad ko sa kanya.
"Matapang ka na talaga Mafia Heir.." manghang saad niya at diniinan ang pagtutok ng baril sa ulo ko. "Gawin ko rin kaya ang ginawa sa asawa mong bulag?" he laughed at my ear making my blood boil.
"Sige ba, basta sasabog ang mukha mo.." and with that i cooly swift and punch his face and he fell on the ground. "Wag mong subukan ang kakayahan ko, ngayon ilabas mo ang mga anak ko!" singhal ko at sinipa ang sikmura niya.