အခုအေနအထားကေတာ့ခ်န္းေယာလ္
ေပါင္ေပၚကိုကို႔ကိုေပြ႕တင္ၿပီးဖက္ထားတာ။
ငိုတဲ့အေၾကာင္းအရင္းကိုေမးေတာ့မိသားစု
ကိစၥဆိုတာကလြဲဆက္မေျပာ။ခ်စ္ရသူအတြက္
အားထားရာမျဖစ္တဲ့ခံစားခ်က္က
ခ်န္းေယာလ္ကိုစိတ္ထိခိုက္ေစသည္။
ၿပီးခဲ့တဲ့ တစ္ပတ္ကတကၠသိုလ္တက္ဖို႔ကိစၥေျပာၾကရာ
ကအစျပဳလို႔စကားမ်ားၿပီးကေတာက္ကဆျဖစ္ထားၾကတာ။
တစ္ပတ္စာအလြမ္းေတြေလာင္ၿမိဳက္လို႔
ခ်စ္ရသူဆီအေျပးလာေတာ့ရွိုက္ႀကီးတငင္
ငိုေနေလရဲ႕။သူသာေရာက္မလာရင္ကိုကို႔
ဘယ္အခ်ိန္ထိမ်ားငိုေနအုံးမလည္း။နင့္နင့္
သည္းသည္းခ်စ္ျခင္းတရားကအရာရာကို
ရင္ဆိုင္ဖို႔ရာသတၱိရလာတယ္။ဒယ္ဒီကသူနဲ႕ကိုကို
အေျခအေနကိုသိေနၿပီလို႔ခ်န္းေယာလ္
ခံစားမိတယ္။ဘာမွမလႈပ္ရွားပဲသူ႕ကိုလြတ္
ထားတာပုံမွန္မဟုတ္ေသာအေျခအေနမလား။
"ကိုကို "
ငိုထားလြန္းလို႔ေဖာင္းမို႔အစ္ေနတာမ်က္ခြံေလးေတြ
ရယ္ႏွာေခါင္းထိပ္ရဲရဲေလးရယ္
ေမာ့ၾကည့္လာေသာမ်က္ႏွာထက္အစိတ္အပိုင္းေလးေတြ။
"မငိုနဲ႕ေတာ့ကြာ မ်က္လုံးက်ဥ္းေလး
ပိတ္ေတာ့မယ္... ႐ုပ္ဆိုးရင္မခ်စ္ေတာ့ပဲ
ေနလိုက္မယ္ "
ခ်န္းေယာလ္ရဲ႕စကားအဆုံးမွာႏႈတ္ခမ္းေလး
ကိုက္ၿပီးၾကည့္လာေသာကိုကို။
"မခ်စ္ေတာ့လည္းပိုေတာင္အဆင္ေျပေသး
အခုျပန္ေတာ့ "
ကိုကို႔စိတ္တံခါးကိုဖြင့္နိုင္ၿပီးမွ
သိလိုက္တာက
ခ်စ္ရတဲ့ကိုကိုကလူႀကီးပုံဖမ္းထားတာ
တကယ္ကကေလးသိပ္ဆန္လြန္းတဲ့လူႀကီးေလး။
ခုပဲၾကည့္ေလသူ႕ကိုႏွင္ေနၿပီသူ႕ေပါင္
ေပၚကေတာ့တစ္ခ်က္မေ႐ြ႕။အသည္းယား
လြန္းလို႔စိတ္ရွိတိုင္းဖ်စ္ညွစ္လိုက္ခ်င္တယ္။
"အင့္... မလုပ္နဲ႕ကြာ "
"လုပ္လို႔ေျပာတာမလား "
ေပါင္ေပၚေပြ႕တင္ထားရင္းခါးေသးေသးေလးကို
တင္းၾကပ္စြာဆုပ္ထားရင္းႏႈတ္ခမ္းပါး
ေလးကိုစုပ္နမ္းဖို႔ရာလုပ္ေတာ့ေရွာင္သည္။
သို႔ေပမဲ့ဘယ္ေလာက္ေရွာင္နိုင္မွာလည္း။
ခ်စ္တဲ့သူနဲ႕တူတူရွိခ်ိန္ေလးမေျပလည္တာ
ေတြကိုခဏတာေမ့ထားလိုက္လို႔ခ်စ္သူေပး
အပ္တဲ့အနမ္းေတြထဲစီးေမ်ာမိသြားသည္။
နမ္းေနၾကရင္းၾကမ္းျပင္ေပၚလွဲခ်ခံလိုက္ရသည္။
"ေက်ာနာတယ္မလား "
ၾကမ္းျပင္ေပၚဝယ္လွဲရက္အေနအထားနဲ႕မို႔
အေပၚကေနစီးမိုးထားတဲ့ခ်စ္သူေကာင္ေလးရဲ႕အေမး
စကားကိုသူေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္။သူ႕ကိုၿပဳံးျပၿပီးငုံ႕
နမ္းလိုက္တာခ်န္းေယာလ္ရဲ႕လည္တိုင္ကိုသိုင္းခ်ိတ္ထား
လိုက္ၿပီးေျခေထာက္ေတြကသူ႕ခါးဝယ္ခ်ိတ္ထားလိုက္သည္။
ဆယ္ဟြန္း လန့္သြားရသည္။႐ုတ္တရက္ႀကီး
သူ႕ကိုေပြ႕ခ်ီၿပီးမတ္တပ္ထရပ္တာ။
"လန့္သြားလား။
ကိုကို႔ကိုလြတ္ခ်စရာလား... "
"မလန့္ဘဲေနမလား။႐ုတ္တရက္ႀကီးထရပ္တာ
သိုင္းဖက္ထားေပလို႔... "
စကားစေတြရပ္တန့္သြားရသည္။အနမ္းေတြ
တစ္ဖန္ျပန္ေရာက္လာတာမလား။ဆယ္ဟြန္းလွ်ာေလးကိုသူ႕လွ်ာနဲ႕အတင္းဆြဲစုပ္သလို
နမ္းေနတာ။ဒီေကာင္ေလးနမ္းတဲ့ေနရာမွာ
ေတာ့တကယ့္ကြၽမ္းက်င္အဆင့္။သူနမ္းတာခံရၿပီးရင္
ဆယ္ဟြန္းမွာအားျပတ္သလိုေတာင္
ျဖစ္သြားရတာ။
"မင္းအေပၚသံသယဝင္မိတယ္"
"ဘာကိုလည္းကိုကို "
ဆယ္ဟြန္းကိုယ္လုံးေလးကိုေပြ႕ခ်ီထားရင္း
ထမင္းစားပြဲခုံေပၚတင္လိုက္ၿပီးသူကေတာ့မတ္တပ္
ရပ္လ်က္သားအေနအထား။
"ဘာကိုရမွာလည္း
မင္းအဲ့လိုကြၽမ္းက်င္နမ္းေနတတ္တာ
ရည္းစားမ်ားခဲ့လို႔မလား "
"ဘာမ်ားလည္းလို႔ဟုတ္တယ္ေလ "
ခ်န္းေယာလ္ စကားဆုံးတာနဲ႕သူ႕ဗိုက္ကို
ဆြဲလိမ္ပါေရာ။
"ကိုကိုကလည္းေနရာမွားေနၿပီ
ကြၽန္ေတာ့္ ဗိုက္ကအဆီမရွိဘူးေလ
ျပားခ်ပ္ေနတာကို.... အဲ့အစားဒီေနရာကိုကိုင္
ေပးပါလား "
မိမိလက္ကိုဆြဲယူကာတင္ေပးလိုက္တဲ့ေနရာ
ေၾကာင့္ဆယ္ဟြန္းမ်က္ႏွာေလးရဲသြားေတာ့
ထရီပါေရာ။
"ကိုင္ေပး႐ုံတင္မဟုတ္ဘူး။
ဆြဲျဖဳတ္လိုက္ရမလား.. ..."
"လုပ္ရက္လို႔လား။
ေယာက္က်ားမွာဒါမရွိေတာ့ရင္ကိုကို႔ကို
သာယာမႈဘယ္ေပးနိုင္ေတာ့မလည္း... "
အဲ့ဒါေတြအျမင္ကတ္တာ။ၿပဳံးၿဖီးၿဖီးမ်က္ႏွာ
ေပးနဲ႕တိုးကပ္ၿပီးေျပာေနတာ။
"အင့္... မလုပ္နဲ႕ "
ခ်န္းေယာလ္ကသူ႕ညီေလးကိုဆြဲထုတ္ကာ
ဆယ္ဟြန္းညီငယ္ေလးကိုအေပၚကေနဖိပြတ္ၿပီးဆြေနတာ။
ခဏအၾကာဆယ္ဟြန္းခ်ည္သားေဘာင္းဘီအလယ္ဂြေနရာမွာစို႐ႊဲသြားၿပီ။ဒီလိုအေနအထားမွာမေနတတ္ေတာ့ဘဲ
ခ်န္းေယာလ္ကိုသူ႕ဘက္ကစၿပီးနမ္းရႈံမိေတာ့တာ။
အိမ္ေနရင္းခ်ည္သားေဘာင္းဘီေလးကသူတို႔ေဘးဝယ္
ပုံရက္သားေလးက်လိဳ႕။
မိမိမွာထမင္းစားပြဲေပၚဝယ္ဒူးေထာင္အေနအထားနဲ႕
လက္ကိုေနာက္မွာေထာက္ထားရၿပီးသူ႕ညီေလးတိုးအဝင္ကို
ေတာင့္ခံေနရသည္။
"အင့္ ခဏ ခဏ ေနရာေ႐ြ႕ရေအာင္
ငါေတာင့္မခံနိုင္ေတာ့ဘူး ခ်န္းေယာလ္ "
တကယ္လည္းလက္ကအေၾကာေတြအထင္သားနဲ႕
ေထာက္ထားရတာ။ဆယ္ဟြန္းေျပာၿပီးမွမွားသြားမွန္းသိလိုက္
ရသည္။ထည့္ရက္သားနဲ႕ေနရာေ႐ြ႕ခိုင္းတာအထဲကိုပိုေရာက္သြားကာေထာက္ေနသလိုေတာင္ခံစားလိုက္ရသည္။
ကုတင္ကခ်န္းေယာလ္ပါတက္လိုက္ေသာ
အခါႏွစ္ေယာက္ကိုယ္အေလးခ်ိန္နဲ႕အသံျမည္ေနၿပီ။
အသံေပါင္းစုံျမည္ေနတဲ့ၾကားကပထမအႀကိမ္ၿပီးဆုံးသြားၿပီမို႔
ခ်န္းေယာလ္ရင္ခြင္ထဲတိုးဝင္ရင္းမွိန္းေနလိုက္သည္။
"ကိုကို႔ကိုအရမ္းခ်စ္တယ္ "
"အင္း သိတယ္
ငါလည္းခ်စ္တယ္ "
"မခြဲနိုင္ဘူး ဆိုတာသိတယ္မလား ကိုကို "
ျပန္ေျဖသံမထြက္လာလို႔ရင္ခြင္ထဲကကိုကို႔
ကိုၾကည့္လိုက္ေတာအိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီ။
ပင္ပန္းၿပီးအိပ္ေပ်ာ္သြားတာပါလား။
နဖူးေလးကိုအသာနမ္းကာခ်န္းေယာလ္
ထိုင္ၾကည့္ေနလိုက္သည္။
ကိုကိုကအရာရာကိုငဲ့ညွာၿပီးေရွာင္ပုန္း
မလို႔လား။ကြၽန္ေတာ့္ကိုခြဲၿပီးအသက္ဆက္
ေနထိုင္သြားနိုင္လား။ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့
ကိုကိုနဲ႕ခြဲၿပီးမေနနိုင္ဘူး။႐ူးမိုက္တယ္ေျပာေျပာဆုံးျဖတ္
ခ်က္ခ်ၿပီးၿပီ။
ခ်န္းေယာလ္အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ဒယ္ဒီ
ကေစာင့္ႀကိဳေနသည္။အေျခအေနကိုရိပ္စားၿပီးသည္မို႔ဒယ္ဒီဘာေျပာမလည္းေစာင့္ေနလိုက္သည္။
"ေအာင္စာရင္းထြက္ၿပီးတာနဲအေမရိကက
တကၠသိုလ္ေတြမွာဝင္ခြင့္ေျဖဖို႔မင္းလုပ္ရမယ္
ဒယ္ဒီ အသိကိုလည္းအကူညီေတာင္းၿပီးၿပီ "
"မေျဖဘူးဒယ္ဒီ "
"ပတ္ခ်န္းေယာလ္... မင္း "
"အဲ့ေလာက္အျမင့္ႀကီးမမွန္းထားပါနဲ႕ဒယ္ဒီ
သားကအရမ္းေတာ္သူမွမဟုတ္တာ
ၿပီးေတာ့သားကပရိေဘာဂလုပ္တာနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး
ဒီပလိုမာပဲယူမွာ..
ဒီမွာလည္းတကၠသိုလ္မတက္ဘူး "
"မင္း မင္း ငါ့ကိုေသြးတက္ေအာင္
လုပ္ေနတာလား။တကၠသိုလ္မတက္ရေအာင္
အဲ့ဒီပလိုမာလက္မွတ္ေလာက္နဲ႕လူရာဝင္မွာလား.... "
"တကၠသိုလ္ မတက္နိုင္လို႔ဒီပလိုမာလက္မွတ္နဲ႕ပဲေက်ာင္းၿပီးလိုက္တဲ့သူေတြအမ်ားႀကီးပါ
ဒယ္ဒီ.... ပရိေဘာဂလုပ္သူေတြထဲနာမည္ႀကီး
ေခ်ာင္မာရန္ ဆိုအတန္းပညာကအထက္တန္းေတာင္
မေအာင္ဘူးဒယ္ဒီ။ဒါေပမဲ့ပရိေဘာဂလုပ္တဲ့လုပ္ငန္းႀကီးေတြကေတာင္သူ႕ဆီဒီဇိုင္နာေတြကအလုပ္သင္လာေလ့လာရတဲ့အထိပဲ။ဒီလိုလူေတြရွိလည္းတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း
ေျပာျပတာပါ "
"ဘယ္လိုလူေတြရွိရွိငါစိတ္မဝင္စားဘူး။
ငါ့သားျဖစ္တဲ့မင္းကိုအမ်ားႀကီးေမွ်ာ္လင့္
ထားတာ။ငါ့ရင္ဝကိုေဆာင့္ကန္တဲ့ကိစၥေတြ
မင္းလုပ္ထားတာကိုမသိခ်င္ဟန္ေဆာင္ေပး
ထားရတာသိရဲ႕လား..."
"သားကဒယ္ဒီေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကိုရိုက္ခ်ိဳး
မိလို႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္"
"ငါ့သားရာအခ်ိန္မွီေသးတယ္။
ေနာက္ျပန္လွည့္ၿပီးစကားနားေထာင္ေပးပါလား။
ဒါမွမဟုတ္သားသေဘာက်တဲ့မိန္းကေလး
ဘာညာရွိရင္လက္ထပ္ခ်င္လား
ဒယ္ဒီ ခြင့္ျပဳေပးမယ္ "
"ဘယ္မိန္းကေလးကိုမွသားသေဘာမက်ဘူး
ဒယ္ဒီ သိေနတယ္မလား။အတင္းဇြတ္မစီစဥ္ပါနဲ႕ဗ်ာ"
"သိတယ္ သိတယ္
ငါ့သားကေယာက္က်ားခ်င္းစိတ္ဝင္စားေနတာရွက္လြန္းလို႔
လူမသိရေအာင္ေျဖရွင္းဖို႔
ငါႀကိဳးစားေနတာ... "
"ဒယ္ဒီ ႀကိဳးစားတာကကိုကို႔ကိုသားနဲ႕အေဝးဆုံးျဖစ္ေအာင္
လုပ္တာလား။သားဘယ္နည္းနဲ႕မွကိုကိုနဲ႕လမ္းမခြဲဘူး "
"ပတ္ခ်န္းေယာလ္ မင္းေျပာေလဆိုးေလပါလား...
အဲ့အေျခာက္ေကာင္ကိုေခၚၿပီးစာသင္ခိုင္းမိတာမွားတာပဲ "
"ကိုကို႔ကိုဒယ္ဒီေျပာစရာမလိုဘူး။
တကယ္ကဒီအေျခအေနျဖစ္ေအာင္ဒယ္ဒီသား
ကြၽန္ေတာ္ဖန္တီးခဲ့တာ။ကိုကို႔ကိုအတင္း
အၾကပ္သိမ္းပိုက္ခဲ့တာလည္းကြၽန္ေတာ္ပဲ
အေျခာက္ေကာင္ကဒယ္ဒီ့သားကြၽန္ေတာ္
မို႔ကြၽန္ေတာ့္ကိုပဲေျပာပါ "
ဆတ္ဆတ္ထိမခံျဖစ္ကာျပန္ေအာ္ေနေသာ
သားကိုစိတ္မထိန္းနိုင္ကာေဆးလိပ္ျပာခြက္နဲ႕
ေခါင္းကိုထုရိုက္လိုက္မိတာ။သူ႕ဘာသူစိတ္မထိန္းနိုင္
ထုလိုက္ၿပီးခ်န္းေယာလ္ေခါင္းကစီးက်လာေသာ
ေသြးေတြၾကည့္ၿပီးသတိလစ္သြားေလသည္။
မိမိေခါင္းကစီးက်လာေသာေသြးကိုမသုတ္အားသတိလစ္သြားသာဒယ္ဒီေၾကာင့္ခ်န္းေယာလ္မွာဗ်ာမ်ားသြားရေလသည္။
ဒယ္ဒီကိုလာၾကည့္ေပးဖို႔ဆရာဝန္ပင့္ရသည္။
ၿပီးမွသူ႕ေခါင္းကေသြးကိုသုတ္ရသည္။
သိပ္မေပါက္သြားဘူးထင္တာပဲ။အေတာ္စိတ္ျမန္လက္ျမန္တဲ့
ဒယ္ဒီၿပီးေတာ့သူကဦးေအာင္သတိလစ္ရတယ္။
ဆရာဝန္ေရာက္လာေတာ့ဒယ္ဒီကိုၾကည့္ေပးၿပီး
ခ်န္းေယာလ္ေခါင္းကိုၾကည့္ခိုင္းေတာ့
ေခါင္းေပါက္သြားလို႔ခ်ဳပ္ေပးသြားသည္။
နိုးလာေတာ့သူ႕ကိုစိုးရိမ္တႀကီးေမးရွာသည္။
ၿပီးေတာ့စကားဆက္မ်ားၾကရင္ဒယ္ဒီေသြး
တက္ေနမွာစိုးလို႔ခ်န္းေယာလ္ပဲအိမ္က
ထြက္လာလိုက္သည္။
ခ်န္းေယာလ္ရဲ႕အေျခအေနကိုသူငယ္ခ်င္းဆီရင္ဖြင့္ေတာ့
ဘာဆက္လုပ္ခ်င္လည္းငါကူလို႔ရရင္ကူမယ္ေျပာသည္။
သူ႕စိတ္အလိုရဆိုကိုကိုနဲ႕ခ်က္ခ်င္းလက္ထပ္လိုက္ခ်င္တာ။
ဒယ္ဒီဘက္ကဘာမွထပ္မလႈပ္ရွားေအာင္
သူတစ္ခုခုလုပ္မွျဖစ္မယ္။ကိုကို႔ဖုန္းကိုၾကည့္လိုက္တ
ေက်ာင္းေျပာင္းရတဲ့ကိစၥသိလိုက္ရသည္။အာဏာသုံးကာကိုကိုနဲ႕သူ႕ကိုခြဲဖို႔လုပ္ထားတာ။
သူ႕အစီအစဥ္ကိုေျပာျပေတာ့ေခါင္းခါေလေသာကိုကို
"မင္းအေဖခြင့္ျပဳခ်က္ရမွလက္ထပ္ၾကမယ္
အခုလိုႀကီးငါတကယ္လက္မထပ္ခ်င္ဘူး..
မင္းကငယ္ေသးတယ္ ခ်န္းေယာလ္
အေလာတႀကီးလက္ထပ္ၿပီးမွေနာင္တစ္ခ်ိန္
ေနာင္တရရင္မေကာင္းဘူး... "
"ဒယ္ဒီ ခြင့္ျပဳခ်က္ရမွဆိုဒီတစ္သက္လက္ထပ္ရမယ္
မထင္ဘူး။ကြၽန္ေတာ့္ကိုခြဲနိုင္လားကိုကိုအဲ့ဒါေျဖေပး...
ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ကိုကိုနဲ႕ခြဲရရင္ေသနိုင္တယ္ "
ဒီလိုဆိုေတာ့ကိုကိုကဝမ္းနည္းသြားဟန္
မ်က္ႏွာမေကာင္းျဖစ္ေနကာၿပိဳလဲေတာ့မည့္ဟန္ေလးနဲ႕
အားမရလိုက္တာ။ကြၽန္ေတာ္ေခါင္းေပါက္လို႔လည္း
စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနတာငိုေတာ့မည့္အေနအထား။
"ငါ ငါ မင္းကိုမခြဲနိုင္ဘူး။ဒါေပမဲ့.... "
"မခြဲနိုင္ဘူး ဆိုရၿပီကိုကို
လက္ထပ္ၿပီးအရာရာကိုရင္ဆိုင္ၾကည့္ရေအာင္၊
ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းတဲ့လမ္းဆိုလည္း
ဘာအေရးလည္း၊ကိုကိုနဲ႕တူတူေလ်ာက္ရမွာ
လက္တြဲၿမဲဖို႔ပဲအေရးႀကီးတယ္ "
"ဒါေပမဲ့ ခ်န္းေယာလ္ရာမင္းအေဖက... "
"ကြၽန္ေတာ္သိတယ္၊အကုန္သိတယ္
ကိုကိုကအ႐ူးလားခံစားေနရတာကိုၿမိဳသိပ္ၿပီး
ထြက္ေျပးဖို႔လုပ္မလို႔လား"
ေျပာရင္းတရႈံရႈံငိုခ်ေသာကိုကို႔ကို
ခ်န္းေယာလ္ဆြဲဖက္ထားလိုက္သည္။
* သားလိမၼာလုပ္ရင္လင္ေယာက္က်ားေကာင္းျဖစ္မလာဘူး *
ဒီစကားပုံကိုေျပာင္းျပန္လွန္လိုက္ေတာ့
ခ်န္းေယာလ္ကသားလိမၼာျဖစ္မလာနိုင္ေတာ့ေပ။
*ရိုးရွင္းတဲ့မဂၤလာပြဲေလး*
ခ်န္းေယာလ္ ဘက္ကသူငယ္ခ်င္းတခ်ိဳ႕ရယ္
ကိုကို႔ဘက္ကတက္လာသူကိုျမင္ေတာ့အံ့ၾသသြားရသည္။
သူအၿမဲသဝန္တိုခဲ့ရေသာဆရာမဟန္ျဖစ္ေနတာ။ကိုကိုေျပာမွသိလိုက္ရသည္။ဆရာမဟန္ကကိုကို႔ရဲ႕ညီမဝမ္းကြဲ
ျဖစ္လို႔ေနသည္။
ဖာသာေရွ႕တိုင္တည္ၿပီးကတိသစၥာေတြက်ိန္ဆိုၿပီး
လက္ထပ္ပြဲေလးအထေျမာက္ခဲ့သည္။
သူငယ္ခ်င္းေတြေရွ႕ကိုကို႔ကအေတာ္ရွက္ေနပုံရသည္။
တပည့္နဲ႕လက္ထပ္တာဆိုေတာ့အေနခက္ပုံရသည္။
ႏွစ္ေယာက္စေလ်ာက္ရမည့္လမ္းကၾကမ္းလို႔ေနသည္။
ဒယ္ဒီကသူ႕ကိုသားအျဖစ္မွစြန့္လႊတ္လိုက္တာ။
ဘယ္တတ္နိုင္မလည္းသူေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့ၿပီးၿပီေလ။
မင္းကိုဒီအခ်ိန္ထိေကြၽးေမြးပညာသင္ေပးၿပီးၿပီ။
မင္းေ႐ြးခ်ယ္တဲ့လမ္းမို႔ငါဆင္ေပးထားတာတစ္ခုမွယူမသြားနဲ႕ေျပာလို႔လက္ဗလာနဲ႕ကိုကို႔ဆီလာခဲ့ရတာ။
သူငယ္ခ်င္းကလက္ဖြဲ႕ေပးေသာေငြနဲ႕
သင့္တင့္တဲ့လက္စြပ္ေလးဝယ္ရသည္။
မဂၤလာခန္းဝင္ပစၥည္းအတြက္အခုမွႀကိဳးစားပမ္းစား
လုပ္လက္စကုတင္ကိုလက္စသတ္ဖို႔သူငယ္ခ်င္းကိုတပါတည္း
အကူညီေတာင္းရသည္။ေကာင္းခ်ီးေထာပနာျပဳကာဆဲၿပီး
လက္စသတ္ေပးရွာသည္။
တကယ္လည္းအၾကမ္းအကုန္ၿပီးေနၿပီ။
ေဆးသုတ္အေခ်ာသတ္ေပး႐ုံတင္လုပ္ေပးရတာ
ကူညီေကာင္းပါတယ္။
ဆယ္ဟြန္းတို႔တိုက္ခန္းေလးကိုျပင္ဆင္ေပးထားတာ
.ေသေသသပ္သပ္နဲ႕ေနခ်င္စရာ။
"ခ်န္းေယာလ္ ကိုယ္တိုင္လုပ္ထားတာ
ဆရာဆယ္ဟြန္း ... ဘယ္လိုေခၚရမွာ... "
အေရးထဲအေခၚအေဝၚမွာအဆင္မေျပ
ျဖစ္ေနေသာသူငယ္ခ်င္း။
"အစ္ကိုဆယ္ဟြန္း လို႔ေခၚပါ "
"ဟုတ္ကဲ့... အစ္ကို ဆယ္ဟြန္း
ကုတင္ရယ္ဆိုဖာတင္ထားတဲ့ခုံရယ္က
ခ်န္းေယာလ္ လက္ရာ "
ဒီလိုဆိုေတာ့ကိုယ့္ေကာင္ေလးကမဆိုးပါလားလို႔
ဆယ္ဟြန္းေတြးရင္ၿပဳံးလိုက္သည္။
"ထမင္းစားပြဲခုံကေရာခ်န္းေယာလ္လက္ရာ
မဟုတ္ဘူးလား... "
"အဲ့ေကာင္ကအဲ့အထိေတာ့မလုပ္တတ္ေသး
ဘူးေလ၊ဒါေပမဲ့သူေနာက္ေတာ့လုပ္တတ္သြားမွာပါ။
သူကအဲ့ေနရာမွာပါရမီပါတယ္
ခဏေလးနဲ႕တတ္ေျမာက္လြယ္တာ "
ခ်န္းေယာလ္ သူငယ္ခ်င္းေကာင္ေလးနဲ႕
စကားေျပာရင္းဆယ္ဟြန္းမွာစိတ္ခ်မ္းသာ
ရသည္။သူတကယ္အတည္စိတ္ဝင္စားတဲ့ကိစၥဆိုေတာ့
ေတာ္ေသးတယ္။
အခုေတာ့တိုက္ခန္းေလးထဲဆယ္ဟြန္းသာ
က်န္ခဲ့ေလသည္။ Bachelor Night အေနနဲ႕
ေကြၽးရမယ္ဆိုၿပီးသူ႕သူငယ္ခ်င္းေတြေနာက္
ပါသြားတာ။လူပ်ိဳမဟုတ္တာဆယ္ကမၻာ
ေလာက္ရွိေတာ့မယ္။အဲ့ဟာကိုလုပ္ခ်င္ေသး
လက္ထပ္တဲ့ေန႕မွာစကားမမ်ားခ်င္လို႔ဘာမွ
မေျပာဘဲခြင့္ျပဳလိုက္တာမူး႐ူးၿပီးျပန္လာ
ၾကည့္ဆယ္ဟြန္းလက္စာအမိပဲ။
ညဆယ္နာရီေက်ာ္ေနၿပီေပၚမလာေသး။
ဖုန္းေခၚရင္လည္းဆယ္ဟြန္းအရမ္းပိုတယ္
ျဖစ္မယ္။ညေနေျခာက္နာရီေလာက္ထဲကပါ
သြားတာ။ခ်န္းေယာလ္ေရမင္းဒါေတာ့
လြန္ေနၿပီ။မသြားခင္ေလးေသခ်ာကပ္ၿပီး
မွာလိုက္တယ္။မူးေအာင္ေသာက္မလာနဲ႕
ေစာေစာျပန္လာဆိုတာအခုေတာ့ေပၚမလာေသး။ဝရံတာကေနလမ္းမထက္ထြက္ၾကည့္ရင္းေစာင့္ေနရသည္။ေတြ႕ရပါၿပီ
မင္ေယာင္းဆိုတဲ့ေကာင္ေလးကားရပ္လိုက္ၿပီးဆင္းလာၾကတာ။မူးၿပီးယိုင္ထိုးေနတာ
သူ႕အရပ္ကလန္ကလားကိုဝိုင္းထိန္းၿပီးတက္
လာဖို႔လုပ္ေနၾကတာ။
"ကိုကိုေရထြက္ၾကည့္ပါဦး
ေယာက္က်ားျပန္လာၿပီေလ... "
ဆယ္ဟြန္းမွာရွက္လိုက္တာ။လိုက္ပို႔တဲ့
ေကာင္ေလးေတြကေတာင္းပန္သြားေလရဲ႕။
သူ႕ကိုယ္လုံးႀကီးကိုထိန္းကာတြဲလာရသည္။
ေသခ်ာမွာလိုက္တယ္။မွာရဲ႕သားနဲ႕မူးၿပဲေနေအာင္
ေသာက္လာတယ္။စိတ္ကတိုလို႔ပစ္ထားရင္လည္း
ၾကမ္းခင္းေပၚမို႔အေအးပက္မယ္။
"ေယာက္က်ားကိုပစ္ထားတယ္.... ကိုကို "
သူ႕ကိုယ္သူမ်ားေယာက္က်ားဆိုတာပါးစပ္ကမခ်ဘူး။
ေန႕လယ္ကဟိုေကာင္ေလးေတြေရွ႕
အတင္းကိုေယာက္က်ားေခၚခိုင္းေနတာ။
အမူးေျပမွေမးေမးၿပီးဆြဲလိမ္ပစ္မယ္။
အခုေတာ့သူ႕အကၤ်ီကိုခြၽတ္ေပးေနရသည္။
ေဘာင္းဘီကေတာ့မလဲေပးေတာ့ဘူး။ေျခအိပ္ပါခြၽတ္ေပး
လိုက္သည္။သူ႕အဝတ္ေတြ
ေလ်ာ္မဲ့ျခင္းထဲထည့္ထားလိုက္ၿပီးဆယ္ဟြန္း
သူ႕ေဘးျပန္လာၿပီးလွဲအိပ္လိုက္သည္။
အခုကစလို႔ဘဝခရီးကိုအတူေလ်ာက္ရေတာ့မယ္။
ဆယ္ဟြန္းစိုးရိမ္မိတာကေနာင္တစ္ခ်ိန္
အေပၚသူၿငီးေငြ႕ကာထြက္သြားမွာကိုပဲ။
အသက္အ႐ြယ္ကကြာျခားခ်က္ကသူ႕အတြက္
စိတ္မခ်စရာအခ်က္။အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ
သူ႕မ်က္ႏွာကိုေငးၾကည့္ရင္းဆယ္ဟြန္းသက္ျပင္းခ်လိုက္
သည္။ေတာ္ၿပီႀကိဳေတြးရင္စိတ္ရႈပ္ရမယ္။အခုလက္ရွိမွာေတာ့မိမိေယာက္က်ားေလာက္ခ်စ္ေပးသူမရွိနိုင္ေတာ့။သူ႕ပါးခ်ိဳင့္ကိုနမ္းလိုက္ၿပီးဆယ္ဟြန္းလည္းအိပ္လိုက္ေတာ့သည္။
ခ်န္းေယာလ္ နိုးလာေတာ့ေခါင္းကအေတာ္ကိုက္ေနတာ။
ညကေသာက္တာအေတာ္မ်ားသြားေတာ့ရင္ေတြလည္း
ပူေနသည္။အိပ္ရာထက္ငုတ္တုတ္ထိုင္ေနဆဲသူ႕ေရွ႕ကမ္းလာေသာခြက္တစ္ခြက္။ေမာ့ၾကည့္ေတာ့စိတ္တိုေနပုံရေသာအၾကည့္နဲ႕ရင္ဆိုင္ရၿပီ။
"ေသမလိုရင္ပူေနၿပီမလား
ပ်ားရည္ေသာက္လိုက္.... "
"ကိုကို စိတ္မဆိုးနဲ႕ညကသူတို႔အတင္းတိုက္လို႔
ေသာက္ရတာ... "
"ဘယ္လိုမွာလိုက္လဲ
အခုမွသူမ်ားကိုပုံခ်ေနတယ္ "
"အင္းပါ ကြၽန္ေတာ္မွားတာပါ
ကိုကိုစိတ္မဆိုးဘူးမလား... "
"မဖက္နဲ႕ လြတ္စမ္း "
"ကိုကို႔ကိုမဖက္ရရင္
ဘယ္သူသြားဖက္ရမွာလဲ "
"ဘာေျပာတယ္
ဘယ္သူ႕ကိုဖက္ခ်င္ရေသးတာလဲ....."
"စကားအျဖစ္ေျပာတာပါ
ဖက္စရာမရွိပါဘူး ကိုကို ရာ "
"ထေတာ့ေရသြားခ်ိဳးေတာ့
အရက္နံကတေထာင္းေထာင္းထေနတာ "
"Ok ေရသြားခ်ိဳးၿပီးရင္ညကမဂၤလာမဦးလိုက္ရတာ
ေလဆက္ရေအာင္... "
"သိပ္ၿပီးမဂၤလာဦးခ်င္ဦး... "
စကားေတာင္မဆုံး ေက်ာျပင္ကိုရိုက္ခံလိုက္ရေရာ။
ေရခ်ိဳးၿပီးထြက္လာေတာ့မနက္စာျပင္ေနေသာကိုကို။
"ကိုကိုေရသုတ္ေပး "
"လက္ပါတယ္မလား
ကိုယ့္ဘာသာလုပ္ေလ.... "
"ကိုကိုလုပ္ေပးကြာ
မလုပ္ေပးရင္မသုတ္ဘူး... "
ဆယ္ဟြန္းထမင္းပြဲျပင္ထားၿပီးတာေတာင္
ထြက္မလာလို႔သြားၿပီးၾကည့္ရသည္။
ထင္သည့္အတိုင္းပါပဲငုတ္တုတ္ထိုင္ေနတာ။
မေနနိုင္တဲ့ဆယ္ဟြန္းမွာသုတ္ေပးရေရာ။
"လြတ္စမ္း ေရသုတ္ေပးတာ
မဟုတ္တာလုပ္ဖို႔ေတြးေနတယ္ "
ေျပာလည္းမရပါဘူး။
ဆယ္ဟြန္း ကိုယ္လုံးေလးက
သူ႕ေအာက္မွာျပားျပားဝပ္သြားရၿပီ။
မနက္ခင္းေနေရာင္ျခည္ေအာက္ခ်စ္ေတးသံ
ေတြဆူညံသြားေလရဲ႕။
"ေယာက္က်ားလက္ရာကုတင္က
မိုက္တယ္မလား၊ကိုကိုကပုံရိုးရိုးႀကီးဆိုၿပီး
ေဝဖန္ေနတာ။ဒီကခိုင္ခံမႈရွိဖို႔ဦးစားေပးလုပ္ထားတာ။
ႀကိဳက္သေလာက္ၾကမ္းစမ္း
ႏွစ္အၾကာႀကီးခံတယ္ ...."
[ စာဖတ္သူျမင္ေအာင္နမူနာထည့္ေပးတာ 🙂 ]
ဆယ္ဟြန္းမွာသူ႕ရင္ခြင္ထဲအေမာေျဖေနရင္း
ၿပဳံးလိုက္မိသည္။တကယ္ပါပဲသူ႕ေယာက္က်ားကိုမနိုင္ဘူး။
မဂၤလာဦးကာလေတြကေတာ့ခ်စ္ၾကည္ႏူးမႈေတြနဲ႕ျပည့္ေနေလသည္။
တကၠသိုလ္ ဝင္ခြင့္ေတြက်လာေတာ့ႏွစ္ေယာက္သား
စကားမ်ားရၿပီ။ဆယ္ဟြန္းက
တကၠသိုလ္ တက္ခိုင္းတယ္။သူကမတက္ဘူး
အလုပ္လုပ္မယ္ေျပာရာကစကားမ်ားၿပီး
သူစိတ္ဆိုးသြားကာအိမ္ကိုျပန္မလာ။
စိတ္ပူၿပီးလိုက္ရွာရေသာဆယ္ဟြန္းအျဖစ္။
ေနာက္ဆုံးေတာ့ သူ႕သေဘာထားအတိုင္း
လုပ္ဆိုၿပီးခြင့္ေပးလိုက္ရသည္။ပရိေဘာဂလုပ္တဲ့ေနရာ
ဝင္လုပ္ၿပီးဒီပလိုမာတက္သည္။
ကိုကို႔လုပ္စာအရန္သင့္ထိုင္စားမေနခ်င္ဘူးလည္းေျပာသည္။သူ႕မွာလည္းမာနရွိမေပါ့။ဆယ္ဟြန္းနားလည္ပါတယ္။
ဆယ္ဟြန္းမွာေတာ့တျခားၿမိဳ႕ကေက်ာင္းကိုသြားဖို႔က
မလြယ္ေတာ့အလုပ္ထြက္လိုက္ရသည္။
အျပင္သင္တန္းေက်ာင္းမွာပဲစာသင္ျဖစ္ေတာ့သည္။
"ခ်န္းေယာလ္ အေဖ့ဆီဆက္သြယ္အုံးေလ
မိဘကစိတ္ဆိုးတိုင္းအဲ့လိုမေနရဘူး။
သားသမီးကေတာင္းပန္ရမွာေပါ့... "
"ဒယ္ဒီ ေတာင္ေနနိုင္ေသးတာ
သူကဒီလိုဘဝမွာေနနိုင္လားဆိုၿပီးစိန္ေခၚထားတာ၊
မဆက္သြယ္ဘူး။ကြၽန္ေတာ္တို႔
အဆင္ေျပေျပနဲ႕ေနနိုင္တာကိုျပရမယ္ ကိုကို "
တကယ္တမ္းမေနနိုင္သူကသူ႕အေဖ
ကြၽန္ေတာ့္ေယာက္ကၡမ
သင္တန္းကိုလာေတြ႕သည္။သူ႕သားကိုေဖ်ာင္းဖ်ေပးဖို႔နဲ႕
အိမ္မွာလာေနပါလားေျပာေတာ့ဆယ္ဟြန္းမွာဝမ္းသာ
ဝမ္းနည္းျဖစ္ရသည္။မိဘဆိုတာကသားသမီးကိုစြန့္ဖို႔
အေတာ္ခက္တာ။
"သြားမေနပါဘူး။ဘာလည္း
ဒယ္ဒီလာေျပာတာနဲ႕ကိုကိုကစိတ္ေပ်ာ့
သြားတာလား။အဲ့အိမ္မွာအရမ္းေနခ်င္တာလား "
"ခ်န္းေယာလ္ ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ
မင္းအေဖကေတာင္လူႀကီးအေနနဲ႕လာေျပာေနတာ။
ငါကမင္းအိမ္ေပၚအရမ္းတက္ခ်င္ေနလို႔မဟုတ္ဘူး "
ဘာမဟုတ္တာေလးနဲ႕စကားမ်ားရျပန္ၿပီ။
ဒီတခါေတာ့ႏွစ္ေယာက္လုံးကအေလ်ာ့မေပး။
သူလည္းမေခၚသလိုဆယ္ဟြန္းကလည္းမေခၚဘူး။
ညေနေစာင္းသင္တန္းဆင္းေတာ့လာႀကိဳတယ္။ျမင္သားနဲ႕
တမင္မေခၚဘဲထြက္လာလိုက္သည္။
"အဲဲ့ဒါေကာက္ေနတာလား ကိုကို "
....
"ဒယ္ဒီ အေၾကာင္းလည္းမသိပဲ
အဲ့အိမ္ေပၚျပန္ေခၚၿပီးရင္ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို
ခြဲအုန္းမွာ... သိလို႔လား "
....
"ကိုကို စကားမေျပာဘဲမေနနဲ႕ဗ်ာ
ဒီမွာစိတ္မေကာင္းလြန္းလို႔ေသေတာ့မယ္ "
....
"ကိုကို... "
"လြတ္ ဘာလို႔လမ္းမေပၚ
အတင္းနမ္းေနတာလဲ...
"စကားျပန္မေျပာလို႔ေလ "
စိတ္ဆိုးၾကၿပီးျပန္ေျပလည္ေတာ့
ေခ်ာ့လို႔မဆုံးဘူး။ကိုကိုကေကာက္မယ္
ကြၽန္ေတာ္ကေခ်ာ့ရတာေပါ့။
အခုေတာ့အေခ်ာ့လြန္ၿပီးကြၽန္ေတာ္ပြဲၾကမ္း
လိုက္မိတာကိုကိုဖ်ားတဲ့အထိပါျဖစ္သြားတယ္။
"ကိုကို႔ကကိုေပ်ာ့တာ
အရင္လည္း လုပ္ေနၾကပဲဟာ "
ဆယ္ဟြန္း မွာကိုယ္လက္ကိုက္ခဲကာ
ဖ်ားေနလို႔မလႈပ္နိုင္ပါဘူးဆိုမွဒင္းစကား
ေၾကာင့္ထုရိုက္ခ်င္ေပမဲ့စိတ္ေလ်ာ့ထားရသည္။
ကိုကိုကလည္းတစ္ခါေလာက္ေနာ္
တစ္ခါေလာက္ေနာ္ေတြကမ်ားၿပီး
သူမထနိုင္တဲ့အထိျဖစ္သြားရသည္။
"ခ်န္းေယာလ္ ေရငါသာမိန္းကေလးဆို
အဲ့အႀကိမ္ေရနဲ႕ဗိုက္ႀကီးနိုင္တယ္.... "
သူကအေငါ့တူးကာ႐ြဲ႕ေလေတာ့တဟားဟားရီရင္း
လုပ္လက္စနဲ႕ကိုကိုႀကီးေအာင္ထပ္လုပ္ရမလား
ဆိုလာေလရဲ႕။
"လာလုပ္စမ္းပါ
ဒီတခါဆိုမ်ိဳးျပတ္ေအာင္ဆြဲကိုက္ပစ္မွာ "
"စတာ စတာ ေၾကာက္တယ္
ဒါေလးေတာ့ခ်မ္းသာေပးပါကိုကိုရာ "
သူ႕ကိုမ်က္ေစာင္းထိုးလိုက္ၿပီးဆယ္ဟြန္း
အိပ္မယ္လုပ္ေတာ့သူပါဝင္လွဲကာဖက္ထား
ေပးသည္။ဘာမွမလုပ္ဘူးစိတ္ခ်လက္ခ်အိပ္သတဲ့ေလ။
"ကိုကို႔ကိုအရမ္းခ်စ္တယ္ "
"ငါေရာပဲ... "
"ခ်စ္တယ္လို႔ဆက္ေျပာရင္အေရးယူခံရမွာစိုးလို႔လား
ဦးကပ္ေစးကိုကို "
"ခ်စ္တယ္ ဆိုတာထုတ္မေျပာလည္း
မင္းကိုခ်စ္လို႔ဒီအေျခအေနထိေရာက္
လာတာေပါ့အ႐ူးေလးရဲ႕ "
"အင္းပါ ျပန္ခ်စ္ေပးလို႔
ေက်းဇူးအမ်ားႀကီးတင္ပါတယ္ "
"႐ြဲ႕ေျပာေနတာလား "
"ဘယ္ကသာတကယ္ေက်းဇူးတင္တာ
ကြၽန္ေတာ္ေလကိုကို႔ကိုေျပာမျပတတ္ေအာင္ခ်စ္တာ.... "
"သိပါတယ္ကြာ... အိပ္ခ်င္ေနၿပီ
ထပ္မေျပာနဲ႕ေတာ့ "
"မရဘူးေျပာမွာဘဲ
ခ်စ္တယ္ အႀကိမ္ေရရာေထာင္ေသာင္းမကထက္
ခ်စ္တယ္... ခ်စ္တယ္ "
သူ႕အေျပာကိုသေဘာတက်ရီေနေသာကိုကို
ပါးေလးကိုဖိနမ္းရင္းကိုကိုအိပ္ေပ်ာ္သြားတာေလးကို
ၾကည့္ေနလိုက္သည္။ကြၽန္ေတာ္ေလကိုကို႔ကိုခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့စကားထက္ပိုတာရွိရင္ေျပာခ်င္ေသးတယ္။
အခုလိုေလးအတိုင္းေနသြားၾကမယ္။
ေနာင္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာအထိေပါ့
ကိုကိုနဲ႕သက္ဆုံးတိုင္အဘိုးႀကီးျဖစ္သြားခ်ိန္အထိ
လက္တြဲသြားၾကမယ္။
* ၿပီးပါၿပီ *
ဒီတစ္ခါတကယ္ၿပီးတာ။
ေနာက္ထပ္ Mini story ေလးမွာျပန္ေတြ႕ၾကရေအာင္။
Zawgyi Word 6280