RUHUMUN GÜNAHI

21.BÖLÜM: Paramparça..

(YAZARIN ANLATIMINDAN)

Elindeki çerçeve yere düşüp paramparça olurken Uzay o ân paramparça olan tek şeyin çerçeve olmadığını düşündü.
Ümitlenmemeye çalışıyor, odasında ordan oraya gidiyor sakinleşmeye çalışıyor derin derin nefes alarak kendine gelmeye çalışıyordu. Bu notu annesi bırakmış olabilir miydi? Peki ama neden şimdi? Ya o değilse? Son zamanlarda onlarla uğraşan birinin olduğunu biliyordu, belki de oydu..Onun canını yakmak için yapılan bir şakaydı belki de..

Uzay gözlerini sildi ve bulmaca sayfası çevirdi. Çevirdiğinde arkasında bir tarih yazdığını gördü.

07.01.2008

Annesi gördüğü son gecenin tarihi.. Umut bahçesinin yeşermesi için bir tane yağmur damlası yeterdi ama yapmayacaktı, umutlanmayacaktı. Bu kötü bir oyundu, biri ona oyun oynuyordu..

Gazete sayfasını cüzdanına koyup odasından çıktı, bahçeye, babasının ve dedesinin yanına gitti.

-"Ben biraz yürüyeceğim."

Babası endişeli bir şekilde yüzüne bakıyordu.

-"Hayırdır oğlum bir sorun mu var?"

Hayır anlamında başını sallayarak bir şey belli etmemeye çalıştı.

-"Hayır sadece biraz hava alacağım. Geç kalmam."

Yanlarından ayrıldıktan sonra üzerine siyah sweetini giydi, evden çıkar çıkmaz sweetin şapkasını çekmişti, ellerini cebine koyarak yürümeye başladı.

Kış kendini iyice belli etmeye başlamıştı, Ay eskisi kadar gözükmüyor, bulutlar ön plana çıkıyordu. Yağmurlar her an yerini kara bırakacakmışçasına veda ediyordu yeryüzüne. Uzay derin bir nefes almaya çalıştı fakat olmuyordu, göğsü o kadar sıkışıyordu ki nefes alma der gibi yakıyordu canını.

Gözleri yanmaya, başı ağrımaya başlamıştı. Kendini zorlayarak derin bir nefes aldı ve başını kaldırdı. Başını kaldırdığı an karşısındaki direkte duran güvenlik kamerasını gördü. Şapkasını çekip bir adım attı, kameraya daha dikkatli baktığında kenarında ışık yanıp söndüğünü gördü yani çalışıyordu.. Kameranın görüş açısına bakmak için arkasını döndüğünde evinin sokağını çok rahat gördüğünü gördü.