Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
(Uzun bir bölüm ile geri döndüm. Karanlık bir yere geçelim ve öyle okuyalım ^^)
Her yeni nefeste hayat yaşamamız için yeni bir şans veriyordu bizlere, oysa şuan aldığım her nefes neden benim göğsümü sıkıştırıyordu? Yeni bir şans neden insanın göğsünü sıkıştırır, canını acıtır ki? Sanki aldığım her nefes yaşamak için değil de mücadele etmem için giriyordu göğsüme. O zaman da yaşıyor olmayacak mıyım diye düşünüyorum ama hayır, olmayacağım. Her nefes yaşatmıyor. Öyle nefesler var ki hayatına son veren, sen yeni bir şans diye içine çekerken o senin sonun oluyor. Ne acı! Sanırım hayatın bana çok güvenme dediği nokta burası.
Hayat denen bu deneyim intikamların alınması için mi devam ediyor? Yoksa elbet bir gün intikamlar bitecek aydınlık günlere kavuşacak mıyız diye bütün bu yaşananlar? Peki ya insan kötü bir durum yaşamadan bilmez mi hayatın, canının değerini? Hiç sanmıyorum.
Öyle ânlar oluyor ki tamam, ben bittim, yolun sonu bu diyorsun ve duruyorsun. Ne devam ediyorsun, ne geri dönüyorsun. Oysa bir adım atsan belki yolun sonu sandığın başına denk geleceksin. Belki de yürümekten korktuğun için o yolu sonun sanıyorsun.
Yürümekten korkma, korkularına karşı saklanma aksine onların üzerine git. Onlar senden daha güçlü değiller, onları kendi içlerinde güçlü yapan şey sensin, sen korkularından kaçtıkça kendilerini senin ruhundan üstün görecekler ve peşini bırakmayacaklar. Ama bir adım atıp üzerlerine gidersen yok olacaklar, belki izler bırakacaklar sana ama sahip olduğun ruhu hissettiğin sürece hiçbir iz acıtmayacak, yürümekten korktuğun o yollardan gözyaşlarını silerek geçeceksin.
Ve günün birinde derin bir nefes alarak gökyüzüne bakacaksın. İyi ki diyeceksin.. İyi ki korkularımın arkasına saklanmamışım ve o yollardan yürümüşüm.
Ve bir şey itiraf edeyim mi küçük kız? O ân aldığın nefesi asla unutamayacaksın, o ruhunun en güzel izi olarak kalacak..
Derin bir nefes alarak içimi döktüğüm kağıdı katladım ve çantama koydum. Kendime gelmek için banyoya gidip yüzümü yıkadım. Hiç uyumamış sabaha kadar koltukta oturmuş düşünmüştüm. Aldığım notları, telefonları, yaşananları. Bir yerlerde birileri bizimle uğraşıyordu ama neden?
Göğsümü tutarak camın önündeki koltuğa geri oturduğumda saate bakmak için telefonumu aldığımda mesaj geldiğini gördüm oysa sesini duymamıştım. Mesaja tıklamadan önce numaraya baktığımda Tamay'ın gece bana ulaştığı numara olduğunu farkettim. Sinirle mesaja tıkladım.
KİMDEN: 05*******91 Mehir lütfen bugün gel. Çok az zamanımız kaldı. Ben bilmiyordum özür dilerim.
Neyden bahsediyordu bu? Neden durup dururken özür diliyordu? Neyi bilmiyordu? Telefonu kapatıp masaya koyduğumda Gamze'nin ve Sema'nın yanına gittim ve seslendim.
