•Bölüm sonunda yorumlarda buluşalım sizlere sormak istediğim sorular var^^ Yukarıdaki müziği açmayı unutmayın..•
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Rüzgâra karşı direnen cılız yaprak çok daha sert bir fırtınanın içinde yok olmak üzere."
"Yukarda tanrı, yeryüzünde biz İşlenen günahların bedeliyiz.."
[Mehir'i ve Uzay'ı anlatan şarkılardan biri.]
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
(MEHİR'İN ANLATIMINDAN)
Bedenime işleyen soğukluğun bir nebze azalmasıiçin kollarımı bacak arama koyup dizlerimi kendime doğru çektiğimde başımın üzerinde tonlarca ağırlık var gibiydi. Göz pınarlarımdan kurtulangözyaşıdüştüğüyarayı ısıtırken karanlığa çaresizce fısıldadım.-"Sar beni kollarına Uzay..Çok üşüyorum."
Nerede, hangi zaman diliminde olduğumu bilmiyordum. Karanlık odada sadece küçük bir kare delik vardı, dışardaki soğuğu içeriye taşıyan deliği 3 tane demir parçası ile kapatmışlardı.. Yerden destek alıp sırtımı taş duvara verdiğimde elimin üzerinde hissettiğim ağırlık ile başımı çevirdiğimde Uzay siyah takım elbisesiyle yanımda oturmuş bana bakıyordu. Gözlerinden akan gözyaşlarını silmek için elimi uzattığımda ağlıyordum.. "Sen beni merak etme sevgilim. Üşümüyorum.. " Elim bir süre havada kaldığında ela gözlerinebakıyordum.. "Nerdesin Uzay? Nolur gel artık.. Dayanamıyorum." Uzay bembeyaz ellerini hafifçe kaldırıp yanağıma koyduğundagözleri daha da yakındı, kokusu nefesimdi. Moraran dudaklarıaralandığındagözleriminiçinebakıyordu. "Seniçoközledim.." Sesini duyduğum ân zaman tam şuanda dursun istedim..Gözyaşlarımşiddetlendiğinde ela gözlerinden ayırmıyordum yaşlı gözlerimi. "Hangi koyukaranlık seni hapsetti.." Gözyaşlarımısilerektebessüm ettim. "Hem benim kadar özlemiş olamazsın." Ela gözler parıldadığında tebessümümün bittiği yerde hissettiğimdudağınvarlığı şiddetli gözyaşlarımı özgür bırakmıştı.. Uzay ağırağırayağakalktığındaben de kalktım. "Hayır! Bu sefer bırakamazsın beni! Uzay! Uzay gitme!" Uzay'ın peşindengittiğimde çarptığım soğuktaş duvar gerçeğe döndürmüştü.. Başımı koyduğum soğuk duvara ellerimle vurmaya başladığımda gözyaşlarım karanlığa düşüyordu. "Uzay.." Sesim yırtılırcasına bağırdığımda uyuşan dizlerimin üzerinesert bir şekilde düşmüştüm. Bir elimi duvardan ayırmadığımda kendimi geri attım ve sırtımı duvara verdim..
