Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
OY VERMEYİ VE YORUM YAPMAYI UNUTMAYALIM :') BÖLÜM SONUNDAN ÇIKAMIYORUM♡ (uzun zaman sonra yazdığım en rahat bölüm olabilir.)
"Düşe kalka geçtik o yollardan Azıcık da yorulduk aslında.."
"Yeni hayatımızın anahtarı bizim elimizdeydi ve bizden güçlü kimse yoktu."
(MEHİR'İN ANLATIMINDAN)
Serin yaz akşamında Uzay'ın göğsünde kapanan gözlerimi ara ara açmış fakat devamını getirememiştim. Hafif rüzgar tenime çarptığında üşüdüğümü hissetmem ile Uzay'a daha da sokulmuştum.
Uzay'ın göğsü yerini eline bıraktığında yanımdan kalktığını hissetmiştim ki saniyeler içinde bir kolu bacaklarımın altında bir eli sırtımı kavrardığında saçlarım hafifçe savruluyordu. -"Can, kapıyı açsana." Can'a verdiği talimat ile saniyeler içinde yumuşak koltuklarla buluştuk. Gözlerimi açmadan, karanlıkta evime sığındım..
Başım, Uzay'ın göğsündeki yerini alırken iki kolunun arasında kaybolmuştum..
-"Bak ya hemen mıknatıs gibi yapıştı!"
-"Biz bu kızı onca ay nasıl zapdettik?!" Can ve Ozan'ın muhabbetine kulak kesildiğimde Uzay'ın dudaklarının aralandığını hissettim.
-"Bilmem gereken herhangi bir şey var mı?" Sert sesi, tenime çarptığında yutkunmuştum..
-"Hayır.." Dedi Ozan, çatallı sesiyle. -"Acı çekiyorduk ve perişan haldeydik."
-"O hislerimizin tek karşılığı acı olamaz!" Can'in sitemkâr cümlesine katılıyordum, canımın filizini kurutan o hissin adı sadece acı olamazdı.
-"Yarın Mehir'i doktor kontrolüne götüreceğim. Dönüşte iyi olursa, merkezdeki kütüphanede buluşuruz."
-"Abi, kızı yormasaydık."
-"O yorulmayacak zaten. Kütüphanenin bireysel odalarından birini ayarlayacağım, hepimiz orada olacağız. Siz ders çalışırken, Mehir onun için hazırlayacağım yerde uyuyacak. Gözümün önünde, nefesi nefesime yakın olacak."
-"Onlara gitsek daha mantıklı değil mi?" Can'ın sorusu ile Uzay'ın gülüşü yüzümü gülümsetmişti.
-"Âh canım kardeşim, bu nasıl benim aklıma gelmedi?"
-"Teşekküre gerek yok." Can'ın ses tonu yükseldiğinde aynı anda uyarı fısıltılarını duymuştum.
-"En son evde ders çalışmaya kalktığımızda tuvalete diyerek yanımızdan ayrılmış evden kaçmıştın hatırlatırım!" Uzay'ın cümlesiyle o güne gitmiştim, kendimi daha fazla tutamamış kahkahamın çıkmasına izin vermiştim.
