RUHUMUN GÜNAHI

8.BÖLÜM: Merhaba..

^^Yukarıdaki şarkıyı  açıp öyle  okuyalım, hadi..^^

Su akar yolunu bulur, her karanlık geceye güneş doğar, her gözyaşı yerini gülümsemeye bırakır. Elbet bir gün  mutlu olunur, acılar biter, özgürlüğe koşulur..
Beyazın siyahı olduğu gibi siyahın da beyazı vardır.
Kaybolan her ruh elbet yolunu bulur..
Acılar çıkar karşımıza, yaralanırız, darbeler alırız, düşeriz. Yeri gelir düştüğümüz yerden kalkamayacak kadar yorgun hissederiz, içimizdeki gerçek gücün farkına varamayız. Ama düştük diye küsmemeliyiz hayata, isyan etmemeliyiz ruhumuza, düşmeden yürümeyi öğrenemez bir bebek, düşmeden doğruyu, başarıyı göremez, elde edemeyiz. Girdiğimiz savaşları kaybetmeden kazanmayı, kazanmanın önemini bilemeyiz.
Düştüğümüzde, kaybettiğimizde ayağa kalkmalı tekrar denemeli ve tekrar düşmeliyiz. Bizi büyüten acılar vardır hayatta o acıları , kim olduğumuzu, yaşadığımız bu hayatın elbet bir sonu olduğunu unutmamalıyız. Yaşantısı boyunca her mevsim yenilenen ağaç gibi yenilenmeliyiz, yıpranmış, solmuş yapraklarımızı dökmeli yeni, canlı yapraklarımızı açmalıyız, nefes aldığımız her an bize verilen yaşam şansının farkına varmalıyız..

Merhaba küçük kız, seni üzdüğüm ve üzeceğim tüm zamanlar için özür dilerim. Sen ve ben karanlığın kendisiyiz ama şunu unutma karanlığı tanımadan, bilmeden aydınlığı, beyazı bilemez, değerini anlayamayız. Aydınlık yarınlarımız için bugünün karanlığına sitem etmemeli, yenik düşmemeliyiz, dediğim gibi kaybetmeden, kazanmanın ne demek olduğunu bilemeyiz. Seninle birlikte girdiğimiz ilk savaş değil bu, son da olmayacak.
Ay batar, güneş doğar, yaşamamız için bize her yeni gün yeniden şans verilir..

-"Mehir, hadi güzelim geldik."

Gözlerimi zar zor açtığımda gördüğüm rüyanın etkisinden çıkmaya çalışıyordum.

-"İçim geçmiş. Özür dilerim seni de yol boyu yalnız bıraktım."

Uzay elleri ile saçlarımı arkaya doğru attı, kendime gelmem konusunda yardım ediyordu.

-"Saçmalama, özür dileyecek bir şey yok ayrıca yalnız değildim sen yanımdaydın, nefes alıyordun bu bana yeter."

Uzay derin bir nefes aldı.

-"Aldığımız her nefes bize yaşamak için yeni bir şans. Ve sen benim yanımda nefes alıyordun, yaşamına verilen yeni şansta yanındaydım bundan daha güzel çok az şey var."

-"Sen ne güzel bir ruha sahipsin. Hiç düşmemiş, yara izi olmayan masum bir çocuk gibisin çok özelsin."

-"Her yaranın izi olmaz Mehir. Kimi yaralar vardır ki bedende değil ruhta kalır izi. Ve benim en büyük yaram ruhumda.. Ben seninle, ruhunla iyileşmek istiyorum."

Ellerimi yanaklarına koydum.

-"Hazır olduğun her an yaralarını bana açabilirsin, merhem olur muyum bilmem ama dinlerim, acıyorsa paylaşabilirsin."

Bana çekingen gözlerle bakıyordu.

-"Acımızı paylaşmayacak kadar yorgunuz aslında ama asla buna sığınmıyoruz. Seni diğer insanlardan ayıran şey bu ışte, söz konusu sevdiğin insanlar olunca kendi acını unutuyor karşındakini iyileştirmek için çabalıyorsun, belki de bugüne kadar hep sen sardın yaralarını o yüzden bu kadar ince bir ruha sahipsin."