Olimpos Prensesi // TAMAMLANDI // DÜZENLENECEK

2. Bölüm : Yarıtanrı Kampı

Lanetli Günlük : Sayfa,
8.

Bugün nasılsın, Nyks? Ben mi? Hala aynıyım. Hala Thanotos'un benim için geleceği günü bekliyorum. Belki hiçbir zaman gelmeyecek. Ama yine de vazgeçmeyeceğim.

Onu bekliyorum, Nyks. Onu özlüyorum, Nyks. Ölümü gözetliyorum. Her gün yanına birilerini alırken neden beni almıyor?

Kanayan ruhum henüz intihar etmedi, diye mi?

Karanlık benliğimi sarıp onu öldürmedi, diye mi?

Sadakat beni terk etmedi, korku beni ele geçirmedi, insanlık henüz ellerini üzerimden çekmedi, acı beni bırakmadı diye mi?

Ona söyle, Nyks.

Tik tak... Zamanım daralıyor...

****************************

Tüm bakışlar benim üzerimdeydi. Bir yanımda annem diğer yanımda 12 Olimposlu vardı. Bir yanımda güçlerimin kontrolü diğer yanımda sadakatim vardı.

Ve ben ne yapacağımı biliyordum.

"Sadakat her şeyden üstündür."

Deyip ondan uzaklaştım. Sonra durdum.

"Elbet bir şekilde kontrol etmeyi öğreneceğim. Ama bunun için Olimpos'ta ihanet etmeyeceğim. Bir gün pişman olursam eğer bu kararım için..."

Zeus Ve Hades'e baktım.

"O gün beni bulursun. Ama o gün, bugün değil."

"Pişman olacaksın, kızım! Ama seni her zaman bekleyeceğim!"

Ve yok oldu.

O gidince bacaklarım beni daha fazla taşımadı ve yere yığıldım.

*********************

Gözlerimi odamda açtım. Başımda Apollon Melezlerinden biri vardı. Agera ve birkaç hizmetli daha...

Yataktan kalkmaya çalışınca Agera yardım etti. Apollon Melezi iyi olduğumdan emin olduktan sonra gitti. Hizmetliller ve Agera yardımıyla giyindim.

Kahretsin!

Kabul Törenim yarım kaldı!

Bir anda mekanım değişti ve kendimi 12 Olimposlu'un karşısında buldum. Zeus öfkeli gözleri bana bakıyordu. Ne yaptım ki şimdi ben?

"Yarıtanrı Kampına gideceksin!"

Ne!?

"Ne!? Neden ama?"

Neden ki? Orada annem bana daha kolay ulaşmaz mıydı? Tanrılar aşkına! Neler dönüyordu benim bilmediğim?

"Sadece dediğimizi yap, kızım."

Dedi Hades. Dişlerimi sıktım. Beni neyden uzak tutmaya çalışıyorlardı ki? Sanki ben daha çok üstüne gitmeyecektim?

"Ama baba, ben bir Yarıtanrı değilim ki..."

Dedim son bir umut. Hayır, onları küçümsemiyordum. Sadece... Hadi ama! Zeus Ve Hades'in güçlerine sahiptim! Nasıl onlara uyum sağlayacaktım?

"Gücün ne? Keşfedip bize söylemediğin...?"

Gözlerimi babamdan kaçırdım. Hades'e hep yakın hissederdim. Zeus'un da kızıydım ama Hades bir başkaydı benim için. Gerçekten babam gibi hissettiryordu. Ama şimdi onlara anlatmadığım için ikisi de kızgındı.

"Cevap ver, Karen!"

Diye kükredi Zeus. İstemsizce yerimden zıplarken nefesimi tuttum. Onlara anlatamazdım. Kimseye anlatamazdım. Hiç kimseye...