Olimpos Prensesi // TAMAMLANDI // DÜZENLENECEK

33. Bölüm : Düşünme, Maya!

Ölmesi mi yoksa yaşasa da felç kalacak olması mı daha kötüydü bilmiyordum.

Uyandığımdan beridir tavanı seyrediyordum. Zihnimde de sürekli bir ses vardı.

'Kendini suçlama.'

Bir erkek sesi olduğu belliydi ama neden zihnimde bir erkek sesi vardı? Derin bir nefes alıp yatakta sağa döndüm. Anlamıyordum. Gerçekten anlamıyordum.

Birilerine anlatmam gerekiyordu. Anlatmalı ve bu yükten kurtulmalıydım.

Yataktan hızla kalktım. Salonda oturan annem, babam ve Will'in yanına gittim. Ben gelince her ne konuşuyorlarsa kestiler.

"Size söylemem gerekenler var."

Dedim tereddütle. Ya bana inanmazlarsa?

"Dinliyoruz, kızım."

Dedi annem yumuşak bir tonda. Parmaklarıma oynamayı kesip onlara baktım. Gördüğüm ve duyduğum şeyleri anlatırken yüzleri şekilden şekle girdi ama bariz olan tek şey korkuydu.

Uzun süreli bir sessizlikten sonra Will konuştu.

"Size demiştim. Daha fazla burada kalamaz."

Ne döndüğünü anlamıyordum.

"O haklı, sevgilim. Burası artık onun için tehlikeli."

Dedim babam annemin elini tutarak. Olaylara fransız kalmayı sevmezdim.

"Bana açıklama yapacak olan?"

Dedim tek kaşım havada. Will derin bir nefes alıp bana baktı.

"Biliyorum, Mitoloji senin için salak saçma şeyler... Ama onlar gerçek, Maya."

Aşırı ciddi durmasının beni şüpheye düşürmesine izin vermeyecektim.

"Ne saçmalıyorsun, Will?"

Dedim sert bir sesle. Kolunu bana uzattı. Bileğinin iç kısmında şimşek işareti vardı.

'Zeus'un simgesi Şimşek'tir.'

Yine aynı ses...

"Hatırlıyor musun? Doğum gününde sırtında inanılmaz bir acı hissetmiştin. Ne olduğunu anlamamıştın. Sırtına bak, Maya."

Hemen üzerimdeki tişörtü çıkarıp aynaya sırtımı döndüm. Sırtımda üç başlı yaba vardı.

Ama... Nasıl olur?

"Birkaç büyü ile görünmez olmasını sağlamıştık."

Dedi annem. Will'in karşısında yalnızca sütyen ile olmak sorun değildi benim için. Will'di o. Utanacağım son kişi bile olamazdı.

O da gözlerini gözlerimden çekmemişti zaten.

Sonra annemin büyü yaptık dediğini idrak ettim. Biraz geriden düşünüyordum sanırım.

"Büyü?"

Dedim tek kaşım havada. Nasıl büyü olurdu?

"Evet, büyü. Okulda gördüğün kız da büyü ile insan kızı gibi gösteriliyordu. Aslında o bir tür yaratıktı."

Hayır, ne olduğunu sormayacağım.

Dedikleri o kadar saçma ama bir o kadar da mantıklı geliyordu. Sanki içten içe gerçek olduğunu biliyordum.

Parmaklarım istemsizce boynumda ki kolyeye kaydı. Birleşmiş Hilal Ay ve Dolunay...

Anlamını bilmiyordum. Ama içimden bir ses şu anda bir yerleri kırmamamın tek nedeninin bu kolye olduğunu söylüyordu.