RUHUMUN GÜNAHI

15.BÖLÜM: Güneş ve Ay..

Derin derin nefes alıyordum. Annem yanında duran suyu içirirken beni sakinleştirmeye çalışıyordu.

-"Geçti bebeğim, geçti. Sadece bir kâbus gördün."

Annem terli yüzümü peçete ile siliyor, saçımı düzeltiyordu.

-"Kâbus.."

-"Iyi misin yavrum?"

Evet anlamında başımı sallayıp anneme sarıldım, başımı göğsüne koyup sakinleşmeye çalıştım.

-"Yaşananlardan sonra doktor kâbuslarının olacağını söylemişti. Korkma yavrum ben burdayım, korkma."

Annem saçımı okşarken rüyada hissettiğim soğukluğu hâlâ hissediyordum, ciğerlerim hâlâ yanıyordu sanki.

-"Ne gördün annecim anlatmak ister misin?"

-"Hatırlamıyorum anne."

Maalesef yalan söylüyordum..Her ayrıntısını hatırlıyordum ama anlatamazdım.
Meraklı gözlerle etrafa bakındım.

-"Babam ve Melih nerde?"

Annem ellerini dizime koyup konuşmaya başladı.

-"Senin için sıcak poğaça almaya gittiler. Eh tabi bir de misafirlerimiz için."

Anlamayan gözlerle anneme baktım.

-"Misafir?"

-"Ozan, Can, Sema, Gamze burda."

Birden bire gözlerim doldu.

-"Uzay?"

Sesim o kadar titremişti ki.. Annem ellerini saçlarıma koydu.

-"O da şimdi çıkmıştır, geliyordur. Yaklaşık bir saat önce eve gitti, duş alıp gelecek."

-"Neredeydi ki?"

Annemin bakışlarına birden tedirginlik sahip olmuştu.

-"Sabaha kadar buradaydı. Mustafa bey ve baban ile oturdular. Şu uzaklaşma işini konuştular sanırım."

Annemin cümlesinde tek odaklandığım yer babamın ve Uzay'ın beraber sabaha kadar oturmuş olmasıydı..

Dolu, bir o kadar da çekingen gözlerle anneme baktım.

-"Babam ve Uzay'ın iyi anlaştığını bilmek, görmek beni çok mutlu ediyor."

Annem kollarını birleştirdiğinde trip atıyor numarası yaptı.

-"Benimle öyle görmek mutlu etmiyor yani aşk olsun."

-"Annem ya.."

Anneme gülerek sımsıkı sarıldığımda annemde bana sarılıyordu.. Saçlarıma bir öpücük kondurup konuşmaya devam etti.

-"Şaka bir yana gerçekten baban da dahil hepimiz çok seviyoruz Uzay'ı hele ki Melih. Her şeyden önce bir abi olarak görüyor onu seninle olan arkadaşlığı sonra geliyor. Çok temiz kalpli bir çocuk üstelik kızımızı da çok seviyor."

Annem imalı bir bakış attığında yaşlı gözlerle ona bakıyordum.

-"Noldu neden doldu o güzel gözlerin?"

Elini tutup derin bir nefes aldım.

-"Teşekkür ederim her şey için. Iyi ki varsınız."

Annem beni kendine çekip sarıldığında kendimi daha fazla tutamamış ağlamaya başlamıştım.

Annem kendini geri çekip ellerimi tuttu ve gözlerime baktı.

-"Sana bir şey yaptılar mı Mehir?"