Czerwony Kapturek: Lycoris

Księga I: Rozdział 34

OSTRZEŻENIE

Rozdział ten zawiera elementy takie jak przemoc domowa czy wykorzystywanie seksualne. Jeżeli jest to dla Was za wiele, nie czytajcie tego rozdziału. Starałam się wszystko opisać bez szczegółów i bardzo delikatnie, są one jednak elementem życiowym jednej z postaci, więc nie mogłam tego przemilczeć. Nie ma tutaj żadnych scen 18+ Oczywiście, pamiętajcie, że przemoc jest zła i nic jej nie usprawiedliwia. Zachowanie bohaterów nie ma też na celu pokazać jej w sposób pozytywny.

Osoby o mocnych nerwach zapraszamy do czytania.

Przed kolacją zgodnie z planem spotkałam się z Dentem. Co okazało się interesujące, to zrobiliśmy to w jego pokoju. Była to dla mnie ciekawa odmiana, bo zazwyczaj bał się mojego towarzystwa na gruncie prywatnym, bo to wywoływało plotki.

Mój chłopak otworzył przede mną drzwi i wpuścił do środka. W jego pokoju, podobnie do mojego, był balkon. Łóżko ustawiono przy lewej ścianie od drzwi. Wysoka i ciemna szafa znajdowała się po prawej, obok wejścia do łazienki. Nie było tam nic więcej, a poza wspomnianą szafą wszystko miało odcień bieli. Ten pokój w żadnym stopniu nie pasował mi do Dentego. Podczas gdy jego gabinet urządzony w ciepłych kolorach brązu i czerwieni, pełen ksiąg i zapachu pergaminu wydawał się być odzwierciedleniem jego osoby, tak ten pokój wydał mi się tak bezosobowy.

– Wybacz mi ten nieporządek, ale rzadko tutaj przebywam – powiedział, zamykając za nami drzwi. Nie skomentowałam faktu, że pokój wydawał się być w lepszym stanie niż mój własny. Zainteresowało mnie coś innego.

– Dlaczego to ty sprzątasz u siebie w pokoju? – dopytałam. U mnie zajmowała się tym służba, chociaż początkowo czułam się niekomfortowo z tym, że ktoś miałby po mnie sprzątać, prać, zajmować się moimi rzeczami...

– Po prostu. W gabinecie są ważne dokumenty i nie chcę, żeby ktokolwiek miał do nich dostęp. A tutaj... Jakoś mi niekomfortowo z tym, że mogliby mi zaglądać w bieliznę.

Zachichotałam.

– Nie jestem przyzwyczajony do cudzej pomocy – dodał trochę ciszej. Głowę miał spuszczoną, a wzrok wbity w swoje buty.

– To o czym chciałeś ze mną porozmawiać? – spytałam. Podeszłam do łóżka, które powinno do niego należeć i usiadłam na miękkim materacu. Teoretycznie powinnam poprosić o pozwolenie, ale jakoś czułam, że poseł się o to nie pogniewa.

– Pamiętasz, jak mówiłaś, że nie chcesz, żebym cokolwiek przed tobą ukrywał? – mruknął wciąż nie podnosząc głowy.

– Tak – przyznałam. Nie miałam czasu tego zapomnieć. W końcu było to dzień wcześniej. – I co w związku z tym?

– No to pomyślałem, że powinienem ci o sobie opowiedzieć – oznajmił. – Wypadałoby, żebyś mogła wiedzieć, z kim tak naprawdę masz do czynienia.

Uśmiechnęłam się. Miałam wrażenie, że Dente miał spore kompleksy na temat swojego pochodzenia, co w pełni rozumiałam. W końcu sama uważałam, że nie byłam nikomu równa – mimo tego, że prawnie byłam córką kupca i byłą narzeczoną króla.

– Wiesz, że to, kim się urodziłeś nic dla mnie nie zmieni, prawda? – spytałam. Chwyciłam jego dłoń i przycisnęłam jej grzbiet do ust.

– Wiem. Jesteś cudowną kobietą, Bonnie. Jeżeli nie chcesz tego słuchać, to nie muszę wypowiadać ani słowa – zapewnił.

– Głupstwo! – Podniosłam się z łóżka i podeszłam do niego. – Chcę poznać cię tak bardzo jak to możliwe. Skoro czujesz się gotowy, żeby mi to opowiedzieć, to z radością cię wysłucham.