Czerwony Kapturek: Lycoris

10K Specjal Język Wilków

Jakiś czas temu część z was pytała o to, czym ten język Wilków jest, więc postanowiła rzucić tutaj garść informacji. Kiedyś może nawet podzielę się słowniczkiem, który opracowałam... Miałam zrobić go teraz, ale został w mieszkaniu, które wynajmuję, a wakacje spędzam z rodzicami... No cóż, nie spodziewałam się, że wybijecie to 10K tak szybko!

A wracając do tematu. Zacznijmy od alfabetu, a dokładnie jak czytać po wilczemu.

Większość liter czytamy tak samo jak w języku polskim.

Akcent też jest bardzo bezpieczny. W języku wilków nie występują redukcje takie jak rosyjskie „akanie" (to jest nieakcentowane O czytamy zbliżenie do A). Akcent jest stały, czyli zawsze pada na tę samą sylabę. W tym wypadku na pierwszą.

Znak ' oznacza krótka przerwę w słowie.

LITERA H nie jest wymawiana jak polskie H. Wymawia się ją gardłowo, podobnie jak ukraińskie Г lub czeskie H.

LITERA J wymawia się twardo, jak DŻ.

LITERA L brzmi bardzo podobnie, ale wymawiana jest twardo. Porównać ją można do rosyjskiego L lub polskiego L scenicznego.

LITERA R jest odrobinę wyraźniejsza od polskiego R.

LITERA Y jest wymawiana jak polskie J.

Niektórym w komentarzach tłumaczyłam, że wzorowałam się na brzmieniu języka SCS, który moim zdaniem brzmi bardzo twardo, ale wiem, że niewiele osób miało do czynienia z językiem starocerkiwnosłwiańskim, żeby rozumieć o co chodzi mi w tej szorstkości. Sam język był jedynie inspiracją i miał służyć jako podpowiedź. Jak widzicie fonetycznie wilczy ma sporo wspólnego z językami słowiańskimi, na co wpływ miał właśnie SCS.

Jak już wspominałam – język Wilków to język, który ma być maksymalnie uproszczony. Z tego powodu przy tworzeniu gramatyki zrezygnowałam z inspiracji językami słowiańskimi, które charakteryzują się wieloma wyjątkami, deklinacjami, koniugacjami (wiem, że to nie tylko cecha języków słowiańskich, ale hiszpański nawet w połowie nie pozbawił mnie snu jak rosyjski).

Po pierwsze, w języku Wilków nie ma żadnej deklinacji. Nie występuje ona ani u zaimków ani u przeciętnych rzeczowników czy przymiotników. Wszystko działa na zasadzie Kali jeść-Kali pić, a sens należy odczytywać z kontekstu.

Tak samo nie występuje żadna konigacja. Jedyny odmieniony czasownik to słowo być, które ma formę był lub będzie.

Gdybyśmy chcieli stworzyć zdanie: „Ona nie lubi zielonego koloru" to po dosłownym tłumaczeniu otrzymamy „ona nie lubić zielony kolor".

Najważniejsze to aby zawsze na początku zdania występował PODMIOT i ORZECZENIE. Jeżeli te dwa będą na swoim miejscu, to przeciętny Wilk zrozumie, o co chodzi w ogólnym sensie zdania.

CZAS PRZESZŁY powstaje przez dodanie słowa „był" do bezokolicznika, a CZAS PRZYSZŁY przez dodanie słowa będzie.

Język ten posiada najprostsze czasy gramatyczne, nie występuje w nim żądna odmiana. Jego największą wadą jest prostota, która może doprowadzić do nieporozumień w wypadku zdań wielokrotnie złożonych. Wilczym posługują się głownie wioski oraz starsze Wilki. W większych miastach używa się mowy ludzi, ponieważ najwięcej interesów robi się z ludźmi i oni najczęściej pełnią rolę turystów.