12.BÖLÜM: Neredesin..

Start from the beginning
                                    

Güneş git gide kaybolurken susadığımı hissediyordum ama ondan su dahi istemeyecektim. Odadan çıkmasının ardından belki de üç, dört saat geçmişti ki kapının açılması ile o yöne baktım. Işık yanınca gelenin Tamay olduğunu anladım. Elinde bir tepsi yemek ile gelmişti, benim tek dikkatimi çeken şey tepsideki su olmuştu..

Önümde durup tepsiyi kenara bıraktı ve bağdaş kurup tam karşımda oturdu, yavaşça ağzımdaki bandı çekti.

-"Ellerini çözmeyeceğim güzel kız, ben sana yedireceğim"

Kaşlarımı çatarak yüzüne baktığımda suratında kocaman bir gülümseme vardı.

-"Neye gülüyorsun sen öyle?"

Başını yüzüme yaklaştırdıktan sonra elime dokundu.
Elime dokunması ile kendimi geri çektim.

-"Yazdığın mektup aklıma geldi de."

-"Ne!"

Saatler önce iyi hissettiren tek umudum da yok olmuştu ışte..Mektubu bulmuştu, büyük ihtimalle yok etmişti..

-"Bugün seninkilerin yanına gittim. Gittiğimde senin ortadan kaybolduğunu söylediler. Sanırım kaçırılmışsın. Yardım edebileceğim bir şey olup olmadığını sorduğumda seninki beni öldürecek gibi baktı. Nasıl olduysa ikna etmiş doktorları çıkmış hastaneden, her yerde seni arıyor."

Ağlamamak için yanaklarımı ısırmaya başladım, iyice yara yapmıştım.
Kim bilir nasıl perişan olmuşlardır. Düşünmekten başlarının ağrıdığını, korktuklarını, ağladıklarını düşündükçe yanaklarımı daha çok ısıyor, bağlı ellerimi sıkıyordum.

Tamay kaşığa yemek koyup uzatınca ağzımı açmadım, çok uğraşsa da işe yaramadı ne yemek yedim ne su içtim. Uğraşlarının işe yaramayacağını anlamış olacak ki diye düşündüm ama o hiçbir şeyi anlamıyordu, anlamazdı.

Sinirle ayağa kalkıp tepsiyi aldı, ağzıma bant yapıştırmadan kapıya doğru ilerledi tam çıkacakken arkasını döndü ve bana baktı.

-"Benim müstakbel sevgilim de Uzay'ın yanından ayrılmıyor. E ne demişler DOST dediğin kötü günde belli olur dimi."

Dost kelimesini üzerine basarak söylemişti. Gamze'yi Uzay'ın yanında düşündükçe çıldırıyordum ama şuan düşünmem gereken Gamze ve sulanması değil sevdiğim adamın sağlığıydı..

-"Uzay'ın en son ihtiyacı olan şey Gamze'nin desteği. Gamze'nin sevgilime gösterdiği ilgi hep karşılıksız, tepkisiz kaldı öyle de olacak. Sen, Gamze, ne yaparsanız yapın bizi ayıramayacaksınız. Biz her zaman birbirimizi seviyor olacağız, ne olursa olsun birbirimizden vazgeçmeyeceğiz. Gamze'nin veya herhangi bir kızın ilgisi her zaman havada kalacak Uzay onlara hiçbir zaman karşılık vermeyecek, onları görmeyecek neden biliyor musun Tamay? Çünkü Uzay evreninde sadece tek bir gezegen için yer açtı, kalbinde, ruhunda, evreninde tek bir gezegen olacak, o da ben. Uzay'ın sadece Ay'ı var. Başka birine ihtiyacı yok."

Tamay sinirle tepsiyi yere bıraktı ve tekrar bana baktı.

-"Nasıl bu kadar emin oluyorsun? Uzay, yanında başka birini görse hala seni sever mi? O hayatına başka birini almış ben neden almayayım diye düşünmez mi?"

Tebessüm ederek ona baktım.

-"Çünkü onu seviyorum. Onun da beni sevdiğini biliyorum. Uzay, ilk ruhumu sevdi sonra karakterimi en son güzelliğimi sevdi, etkilendi. Beni tanıyor, yanımda başka birini gördü diye vazgeçecek kadar basit değil bizim aşkımız. Sinirlenir, nefret edebilir, kalbinden silebilir beni ama ruhunda her zaman bir yerim olacak. Ordan asla silmeyecek, silemeyecek. Bunun da nedenini söyleyeyim mi Tamay? Benim karanlık ruhum Uzay'ın beyaz ruhuna sığındı. Uzay'ın beyaz ruhunda ufak siyah bir nokta bile olsa ruhumun izi var."

RUHUMUN GÜNAHIWhere stories live. Discover now