Ο κύριος

Κεφάλαιο Σαράντα δύο

Vanessa's POV

Ξυπνάω έπειτα από ένα ανήσυχο όνειρο. Ανακάθομαι βιαστικά και κοιτάζω τριγύρω. Ευτυχώς έχει ξημερώσει! Αμέσως σηκώνομαι από το κρεβάτι και τρέχω ως το δωμάτιο του Daniel. Μόλις συνειδητοποιώ ότι δεν είναι εδώ τρελαίνομαι! Που πήγε τέτοια ώρα; Συνήθως με περιμένει, τρώμε πρωινό μαζί πριν πάει στην εταιρία. Τρέχω ως την κουζίνα και προς μεγάλη μου έκπληξη, βλέπω ότι υπάρχει ένα γράμμα πάνω στην νησίδα της κουζίνας. Τι είναι τώρα αυτό; Το παίρνω και αρχίζω να το διαβάζω.

"Vanessa, δεν θέλω να τρομάξεις. Απλά να ξέρεις ότι σε αγαπώ πολύ. Είσαι η αδερφή μου και το μοναδικό μου στήριγμα σε οτιδήποτε και αν μου συμβεί! Σκέφτηκα πως δεν θα ήταν δίκαιο να φύγω χωρίς να σου γράψω κάποιο γράμμα, χωρίς να ξέρεις που είμαι. Θέλω λοιπόν να σε ενημερώσω πως είμαι καλά. Φεύγω για την Ευρώπη μαζί με την Anastasia. Επιτέλους αποφάσισα να κάνω το βήμα μου, δίχως να με ενδιαφέρει τι θα πουν οι γονείς μας. Προς το παρόν δεν θέλω να μάθει κανείς που βρισκόμαστε. Βασίζομαι στην εχεμύθεια και στην αδελφική σου αγάπη. Θέλω να προσέχεις και για οτιδήποτε σου συμβεί μην διστάσεις, κάλεσε με. Σε αγαπώ πολύ μικρή. Ελπίζω να τα ξανά πούμε σύντομα... Daniel."

Ειλικρινά, όσο διαβάζω το γράμμα δεν μπορώ να σταματήσω να χαμογελάω. Επιτέλους έκανε το βήμα! Επιτέλους θα ζήσει! Αφήνω μια μεγάλη ανάσα ανακούφισης ενώ παράλληλα κλείνω τα μάτια μου. Επιτέλους ο Daniel θα είναι ευτυχισμένος! Ειλικρινά, χαίρομαι με όλη μου την καρδιά για τον αδερφό μου. Και η Anastasia είναι πολύ καλή κοπέλα, και πιστεύω ότι ταιριάζουν με τον αδερφό μου. Ελπίζω αυτές οι μέρες στην Ιταλία να τους δέσουν ακόμα πιο πολύ! Ελπίζω να είναι ευτυχισμένος, γιατί το αξίζει!

Daniel's POV

Το ταξίδι για την Ιταλία ήταν πραγματικά κουραστικό. Η Anastasia σχεδόν σε όλη την διαδρομή είχε γαντζωθεί επάνω μου από τον φόβο της. Από την μία ήθελα να γελάσω αλλά από την σκεφτόμουν ότι δεν είναι σωστό.

Μόλις μπαίνουμε στην σουίτα μας, αφήνω τις βαλίτσες μας στην άκρη και βαδίζω προς το μπαλκόνι. Ανοίγω την μπαλκονόπορτα και στέκομαι στο μπροστά από το μικρό τοιχάκι για να θαυμάσω την θέα της Ρώμης που απλώνεται μπροστά μου σαν χάρτης
(Daniel;)
Η φωνή της Anastasia's με αποσπά για λίγο και γυρίζω ελάχιστα το κεφάλι για να την δω να με πλησιάζει με αργά βήματα
(τι κάνεις εδώ;)
(θαυμάζω την πόλη)
Απαντάω χαμηλόφωνα και εκείνη τώρα στέκεται δίπλα μου, κοιτάζοντας με θαυμασμό την πόλη. Το ήξερα ότι θα της άρεσε αυτό το ταξίδι! Χωρίς να το πολύ σκεφτώ, περνάω το χέρι μου γύρω από την μέση της και την τραβάω στην αγκαλιά μου
(σου αρέσει εδώ;)
Την ρωτάω σιγανά και εκείνη χαμογελάει γλυκά
(δεν το έχεις καταλάβει ακόμη, έτσι;)
Η πρόταση της με μπερδεύει
(τι δεν έχω καταλάβει;)
(πως εσύ ομορφαίνεις οτιδήποτε υπάρχει γύρω μου!)
Απαντάει λιτά καθώς γυρίζει από την άλλη, έτσι ώστε να βρισκόμαστε κατάματα. Το χέρι της διατρέχει το παλτό μου, πειράζοντας το νευρικά ενώ παράλληλα παρακολουθώ ένα μικρό κοκκίνισμα να εμφανίζεται στα μάγουλα της. Ω Anastasia!
(τα λόγια σας με συγκινούν, δεσποινίς Parker)
Αποκρίνομαι πειραχτικά καθώς σηκώνω το χέρι για να χαϊδέψω το μάγουλο της. Αυτόματα γέρνει το κεφάλι της προς άγγιγμα μου ενώ παράλληλα κλείνει τα μάτια της. Ω Anastasia! Η καρδιά μου λιώνει μπροστά σε αυτό το θέαμα
(είναι η απλή αλήθεια, Daniel. Δεν με ενδιαφέρει που θα βρίσκομαι, αρκεί να είσαι εσύ μαζί μου!)
Μου εξηγεί με σιγανό τόνο και χωρίς να το σκεφτώ, σκύβω και αφήνω ένα πολύ απαλό φιλί στα χείλη της. Την λατρεύω αυτή την γυναίκα! Πλέον είμαι εκατό της εκατό σίγουρος πως θα μπορούσα να κάνω τα πάντα για αυτήν! Αυτή είναι το φως μου, η πυξίδα που μου δείχνει τον δρόμο προς την ευτυχία
(θα χορέψεις μαζί μου;)
Ρωτάω σιγανά και εκείνη σκάει ένα μικρό γελάκι που γεμίζει την καρδιά μου από χαρά και αγαλλίαση
(δεν χρειάζεται καν να με ρωτήσεις)
Απαντάει χαμηλόφωνα και έπειτα τυλίγει τα χέρια της γύρω από τον λαιμό μου, τραβώντας με περισσότερο κοντά της. Ω Ana! Ana μου! Την τυλίγω στην αγκαλιά μου ενώ παράλληλα χώνω την μύτη μου στα υπέροχα, μυρωδάτα μαλλιά της. Αυτό το άρωμα! Είναι το άρωμα που λατρεύω σε ολόκληρο τον κόσμο. Επειδή είναι το δικό της άρωμα! Την λικνίζω αργά στην αγκαλιά μου ενώ παράλληλα της σιγοτραγουδώ το I can't help falling in love with you του Elvis Presley. Σχεδόν νιώθω το χαμόγελο της πάνω στον ώμο μου και παράλληλα σφίγγει τα χέρια της γύρω από τον λαιμό μου
(δεν θέλω να τελειώσουν αυτές οι στιγμές μαζί σου, Daniel)
Μου εκμυστηρεύεται με χαμηλή, ψιθυριστή φωνή κοντά στο αυτί μου
(μόλις άρχισαν, αγάπη μου)
Αποκρίνομαι σιγανά και εκείνη τραβιέται λίγο, ίσα ίσα για να με κοιτάξει μέσα στα μάτια
(φοβάμαι, Daniel...)
Μουρμουρίζει και παρακολουθώ τις κόρες των ματιών της να διαστέλλονται. Γαμώτο!
(φοβάμαι ότι όλα αυτά είναι όνειρο. Φοβάμαι ότι σε λίγο θα ξυπνήσω απότομα και απλά... όλα θα έχουν τελειώσει. Όλα θα έχουν γίνει μια σκοτεινή ανάμνηση και εσύ... θα επιστρέψεις στην Αμερική για να παντρευτείς την Katherine)
Μου λέει τους πιο σκοτεινούς της φόβους και εγώ απλά... δεν ξέρω τι να πρώτο σκεφτώ
(καταλαβαίνω τις ανησυχίες σου, μωρό μου. Καταλαβαίνω ότι φοβάσαι, αλλά δεν πρέπει.Τώρα είμαι εδώ! μαζί σου! Και κανείς, μα κανείς δεν μπορεί να μας το χαλάσει αυτό, με ακούς; κανείς!)
Την διαβεβαιώνω με χαμηλή, σταθερή φωνή και τα καστανά της μάτια υψώνονται στα δικά μου, κάνοντας με να νιώθω αδύναμος
(ξέρεις ότι κάποια στιγμή θα πρέπει να επιστρέψουμε στην Αμερική. Θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε τους δικούς σου και τότε... τότε είναι που...)
(τότε είναι που θα αποδείξουμε σε όλους πόσο δυνατή είναι η αγάπη μας!)
Αποκρίνομαι βιαστικά, διακόπτοντας την πρόταση της. Έπειτα σκύβω και αφήνω ένα απαλό φιλί στην γωνία του υπέροχα σμιλεμένου στόματος της
(μην με αφήσεις Daniel! Ότι και αν συμβεί... μην με αφήσεις!)
Ψιθυρίζει με μισόκλειστα μάτια. Ω Anastasia! Αμέσως την τραβάω στην αγκαλιά μου, δίνοντας δύναμη και κουράγιο στον εαυτό μου
(ποτέ, καρδιά μου. Σου το ορκίζομαι!)
Αποκρίνομαι με τον ίδιο χαμηλό τόνο και εκείνη με σφίγγει ακόμη περισσότερο. Δεν ξέρω εάν θα καταφέρουμε να είμαστε μαζί, αλλά ξέρω πως ότι και αν συμβεί... εγώ πάντα θα την αγαπώ! Έχω περάσει πολλά στην ζωή μου αλλά ποτέ δεν ένιωσα αυτό το συναίσθημα που νιώθω με την Anastasia. Δεν φανταζόμουν ποτέ τον εαυτό μου ως φυγά. Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα μπορούσα να ερωτευτώ τόσο δυνατά μια γυναίκα, όπως ερωτεύτηκα την Anastasia. Αυτή είναι το φως μου, ο ήλιος μου! Είναι σαν να συμπληρώνουμε ο ένας τον άλλον. Εκείνη είναι ο ήλιος και εγώ το φεγγάρι. Και είναι όλη δική μου! Όπως είμαι και εγώ δικός της! Ελπίζω να μην τελειώσει ποτέ αυτός ο έρωτας. Ελπίζω να είναι για πάντα δίπλα μου, και στα καλά και στα άσχημα. Γιατί αυτή... είναι τα πάντα για εμένα!

Τέλος.
Άλλη μια ιστορία που έφτασε στο τέλος της. Ξέρω, ίσως σας φάνηκε κάπως απότομο το τέλος. Δεν ξέρω εάν θα υπάρξει συνέχεια, αλλά προς το παρόν... δεν νομίζω. Όπως και να χει, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω όλους για την υποστήριξη σας, τα αστεράκια, τα υπέροχα σχόλια και φυσικά τον χρόνο που αφιερώσατε για το βιβλίο μου. Ελπίζω να τα ξανά πούμε σε κάποια άλλη ιστορία ❤️