Ο κύριος

Κεφάλαιο Είκοσι τρία

Μόλις φτάνω στο σπίτι, αφήνω τα λεφτά στον ταξιτζή και έπειτα βγαίνω από το αμάξι. Ανοίγω την τσάντα μου και αρχίζω να ψάχνω τα κλειδιά του σπιτιού. Που στο καλό τα άφησα;
(Ana;)
Η φωνή του με κάνει να σαστίσω εντελώς. Αυτόματα η τσάντα πέφτει από τα χέρια μου και το βλέμμα μου στρέφεται στα γαλανά του μάτια
(εσύ;)
Λέω έκπληκτη και εκείνος χαμογελάει στραβά
(ναι, εγώ)
(μετά από τόσες ημέρες... αποφάσισες να εμφανιστείς)
Μουρμουρίζω και εκείνος χαμηλώνει το βλέμμα του στο πάτωμα, φανερά ντροπιασμένος
(έπρεπε να γίνει και αυτό κάποια στιγμή...)
Λέει με ήπιο τόνο και κάνει ένα βήμα κοντά μου
(μου έλειψες μικρή!)
Προσθέτει σιγανά και παρατηρώ τα μάτια του να βουρκώνουν
(τόσες ημέρες σε σκέφτομαι και δεν μπορώ να ηρεμήσω. Τόσες ημέρες προσπαθώ να επικοινωνήσω μαζί σου, αλλά εσύ...)
Κάνει παύση καθώς προσπαθεί να ελέγξει τα δάκρυα του που αρχίζουν να κυλούν στα μάγουλα του. Ω Lucas!
(τα εννοούσες όσα είπες;)
Ρωτάω σιγανά και εκείνος χαμηλώνει το κεφάλι του, φανερά ντροπιασμένος
(αστειεύεσαι; εγώ να πιστεύω πως είσαι πόρνη;)
(αυτό μου έδειξες τότε, Lucas)
Αποκρίνομαι καθώς νιώθω κόμπους δακρύων πίσω από τα μάτια μου
(δεν ήθελα να σου τα πω όλα αυτά, πίστεψέ με!)
Σχεδόν με ικετεύει, αλλά εμένα δεν μου αρκεί αυτό
(απλά με νευρίασες τόσο πολύ και... δεν είχα άλλον τρόπο για να ξεσπάσω! Ήθελα να σε πονέσω όπως πόνεσες και εσύ εμένα)
Μουρμουρίζει και έπειτα σκουπίζει την μύτη του με την αναστροφή της παλάμης του
(για ποιόν λόγο σε πόνεσα εγώ Lucas; τι το τόσο τραγικό έκανα επιτέλους για να σε πληγώσω!)
(είσαι μαζί του! αυτό και μόνο μου αρκεί!)
Πετάει απότομα, κάνοντας με να παγώσω για μερικά λεπτά
(τι εννοείς με αυτό Lucas;)
(εννοώ ότι ζηλεύω! Ζηλεύω τόσο πολύ αυτόν τον γαμημένο! Τον ζηλεύω που μπορεί να σε κάνει ότι θέλει, που μπορεί να διαλύσει την καρδιά σου, που κυριαρχεί στα όνειρα σου. Ναι, ζηλεύω τον Daniel Morisson επειδή έχει εσένα!)
(μα και εσύ με έχεις Lucas)
Λέω χαμηλόφωνα και εκείνος κουνάει αρνητικά το κεφάλι του
(όχι όπως σε έχει εκείνος)
Αποκρίνεται χαμηλόφωνα και τότε νιώθω ένα δυνατό καμπανάκι να χτυπάει μέσα στο κεφάλι μου
(Lucas... τι προσπαθείς να μου πεις;)
Ρωτάω, έντρομη για την απάντηση του. Εκείνος ξεφυσάει ενώ παράλληλα περνάει νευρικά τα χέρια από τα ξανθά μαλλιά του
(σου εξηγώ πως όλων αυτόν τον καιρό, ήμουν ερωτευμένος μαζί σου...)
Τι!
(οι γονείς σου μας πείραζαν και εγώ παρίστανα πως δεν θα γινόταν ποτέ αυτό επειδή είμασταν απλά φίλοι. Αλλά μέσα μου ήλπιζα πως και εσύ ένιωθες κάτι, απλά φοβόσουν να το δείξεις)
Προσθέτει σιγανά και νιώθω τα πόδια μου να τρέμουν
(εγώ σε έβλεπα πραγματικά σαν φίλο μου Lucas. Ποτέ δεν σε σκέφτηκα ερωτικά)
(το ξέρω. Και μου το επιβεβαίωσες με τον Daniel Morisson...)
Αποκρίνεται και βλέπω ξεκάθαρα τον θυμό στα γαλανά του μάτια
(πως είναι δυνατόν να τον ερωτεύτηκες Anastasia;)
Ρωτάει χαμηλόφωνα και νιώθω την καρδιά μου να σφίγγεται
(δεν τα ελέγχεις αυτά τα πράγματα Lucas)
(γιατί με αυτόν! Αυτός θα σε πληγώσει! Θα παίξει μαζί σου μέχρι που θα σε βαρεθεί και θα επιστρέψει στην αρραβωνιαστικιά του)
Λέει και τότε μου έρχονται τα χθεσινά λόγια του Daniel "δεν θέλω να παίξω μαζί σου" αυτό μου είπε, αλλά δεν ξέρω εάν θα πρέπει να τον πιστέψω. Δεν ξέρω εάν μπορώ να αφεθώ στον έρωτα μου για τον Daniel
(βαθιά μέσα σου ξέρεις πως έχω δίκιο, απλά φοβάσαι να το παραδεχτείς επειδή είσαι ερωτευμένη μαζί του!)
Μουγκρίζει και εγώ κουνάω καρτερικά το κεφάλι μου
(έχεις δίκιο)
Ψιθυρίζω και εκείνος κατσουφιάζει
(τι είπες;)
Ρωτάει, φανερά δύσπιστος και χαμηλώνω το βλέμμα μου στο πάτωμα
(ακόμη και να έχει αληθινά αισθήματα για εμένα... δεν θα μπορέσουμε ποτέ να είμαστε πραγματικά μαζί. Όλα θα μας εμποδίζουν, οι πάντες! Ξέρω πως θα επιμείνω στον έρωτα του, ξέρω πως θα κάνω τα πάντα μέχρι την στιγμή που δεν θα αντέχω άλλο...)
(για αυτό προσπαθώ να σε σώσω από αυτόν Ana. Αυτός ο άνθρωπος, μόνο πόνο θα σου φέρει, τίποτα παραπάνω!)
Μουρμουρίζει καθώς με πιάνει από τους ώμους και με ταρακουνάει μαλακά
(το ξέρω Lucas. Αλλά δεν μπορώ να σταματήσω τον εαυτό μου. Δεν μπορείς να καταλάβεις πώς νιώθω για αυτόν τον άνθρωπο!)
Του εξηγώ ενώ τα δάκρυα κυλούν στα μάγουλα μου και παρακολουθώ το βλέμμα του να γεμίζει με μόχθο και θυμό
(θέλεις να καταστρέψεις τον εαυτό σου; πες μου! αυτό θέλεις;)
Ρωτάει απότομα καθώς με ταρακουνάει δυνατά και τα δάκρυα μου πολλαπλασιάζονται
(δεν μπορώ να με σταματήσω Lucas. Δεν μπορώ να ελέγξω τα συναισθήματα μου απέναντι του, αυτό προσπαθώ να σου εξηγήσω!)
Του λέω σχεδόν φωναχτά και εκείνος με αφήνει, κάνοντας μερικά βήματα πίσω
(εντάξει λοιπόν Ana. Αλλά να ξέρεις πως αυτό... δεν θα το αφήσω να περάσει!)
Μουγκρίζει και έπειτα φεύγει από κοντά μου. Ήταν η πρώτη φορά που με φόβισε τόσο πολύ ο Lucas. Ήταν σαν να είχα κάποιον άλλον μπροστά μου, λες και με κάποιον τρόπο έκανε μετάλλαξη. Το κεφάλι μου πονάει από τις τόσες αποκαλύψεις. Περπατάω προς την είσοδο του σπιτιού. Ανοίγω την πόρτα και προς μεγάλη μου έκπληξη, βλέπω την μητέρα μου να στέκεται στον διάδρομο και να με κοιτάζει με σοβαρό ύφος
(τι συμβαίνει μαμά;)
Ρωτάω καθώς βγάζω τα παπούτσια μου και την πλησιάζω
(γιατί δεν μας το είπες Ana;)
Με ρωτάει και κατσουφιάζω
(τι δεν σας είπα;)
(για τον Daniel Morisson, Ana!)
Τα λόγια της με κάνουν να σαστίσω κια αμέσως μου έρχεται στο μυαλό ο Lucas.