Ο κύριος

Κεφάλαιο Τριάντα εννιά

Σε όλη την διαδρομή δεν με κοίταξε ούτε για μια στιγμή. Είχε συνεχώς το βλέμμα καρφωμένο έξω από το παράθυρο του αμαξιού και τα χέρια της έπαιζαν νευρικά με την άκρη του μπουφάν της. Καταλαβαίνω πως δεν νιώθει άνετα δίπλα μου. Και δεν έχει και άδικο. Με πολύ αργές και προσεκτικές κινήσεις, απλώνω το χέρι για να πιάσω το δικό της. Αμέσως το βλέμμα της στρέφεται απότομα επάνω μου και προσπαθεί να τραβήξει το χέρι της αλλά το σφίγγω
(μην με αγνοείς, σε παρακαλώ)
(έτσι πρέπει!)
Λέει με κατηγορηματικό τόνο και παίρνω μια βαθιά ανάσα
(έχεις δίκιο. Αλλά δεν μπορώ να σε αφήσω Anastasia! Εχθές το βράδυ ένιωσα πολύ όμορφα μαζί σου)
Μουρμουρίζω και εκείνη στρέφει το βλέμμα της στον Stefan και έπειτα ξανά στο δικό μου
(η χθεσινή βραδιά πρέπει να ξεχαστεί. Κάνε σαν να μην έγινε ποτέ!)
(δεν μπορώ να το κάνω αυτό)
(δεν θα σου είναι και πολύ δύσκολο Daniel. Εχεις πάει με τόσες γυναίκες, δεν θα κολλήσεις σε μένα)
Τα λόγια της μου κομματιάζουν την ψυχή. Νομίζει πως είναι ένα απλό σώμα για εμένα; Γαμώτο, δεν μπορεί να δει μέσα στα μάτια μου; δεν μπορεί να δει πόσο ερωτευμένος είμαι μαζί της; Το αυτοκίνητο σταματάει και εκείνη τραβάει το χέρι της από το δικό μου
(αντίο, κύριε Morisson. Γεια σου Stefan)
Λέει και βγαίνει από το αμάξι, αφήνοντας με μόνο και μπερδεμένο. Το είδα στα μάτια της, είναι αμετάπιστη. Έχει δίκιο να μου συμπεριφέρεται έτσι. Το μυαλό μου πετάει αυτή την στιγμή, αλλά ξέρω πως όταν επιστρέψω στο σπίτι... όλα θα επανέρθουν στο φυσιολογικό τους.

Μόλις μπαίνω μέσα στο διαμέρισμα μου, βλέπω την Vanessa να κάθεται στον καναπέ και να κοιτάζει κάτι στο κινητό της
(καλησπέρα)
Λέω και αμέσως σηκώνεται από τον καναπέ για να με κοιτάξει
(Daniel!)
Αναφωνεί έκπληκτη και με πλησιάζει τρέχοντας. Αμέσως πέφτει στην αγκαλιά μου και την σφίγγω
(που ήσουν όλο το βράδυ; ανησύχησα ρε βλάκα!)
Κλαψουρίζει, κάνοντας με να γελάσω σιγανά
(μην ανησυχείς. Ο αδερφός σου δεν παθαίνει τίποτα!)
Μουρμουρίζω και τραβιέται για να με κοιτάξει κατά πρόσωπο
(Daniel, κάτι σοβαρό τρέχει εδώ)
Λέει και κατσουφιάζω
(τι εννοείς;)
(εννοώ πως ο Leonardo έχει μπλέξει με γκόμενά)
Αποκρίνεται, κάνοντας με να γελάσω ξανά
(έλα μωρέ Vanessa. Κόψε τις βλακείες)
(γιατί; το αποκλείεις;)
(απλά... μου φαίνεται αδιανόητο)
(εμένα πάλι μου φαίνεται συνηθισμένο!)
Αποκρίνεται νευρικά και έπειτα βαδίζει προς το σαλόνι
(δεν χρειάζεται να ανησυχείς. Ο Leonardo δεν σε κερατώνει)
(αυτό θα το σιγουρέψω απόψε το βράδυ)
Λέει, κάνοντας με να κατσουφιάσω
(τι εννοείς;)
(εννοώ ότι θα τον παρακολουθήσω!)
Μου ανακοινώνει και πραγματικά μου έρχεται να ξεσπάσω σε τρανταχτά γέλια, αλλά δεν το κάνω. Το θέλω το κεφάλι μου!
(έλα, δεν σοβαρολογείς τώρα)
(φυσικά και σοβαρολογώ!)
Αποκρίνεται με απόλυτο τόνο και εγώ κοκαλώνω για μερικά λεπτά. Νομίζω ότι μου ήρθε μια πολύ καλή ιδέα!
(ελπίζω να έχει επιτυχία η παρακολούθηση σου. Εγώ πρέπει να φύγω)
Μουρμουρίζω και έπειτα παίρνω τα κλειδιά του Audi και φεύγω, αγνοώντας τις φωνές της αδερφής μου.