Ο κύριος

Κεφάλαιο Δέκα

Την επόμενη ημέρα, πηγαίνω γεμάτη κέφι στην δουλειά μου. Ευτυχώς η μητέρα μου δεν κατάλαβε πως έλειπα εχθές το βράδυ. Προτιμώ κιόλας να μην μάθει. Μόλις μπαίνω μέσα στο διαμέρισμα του, όλα φαίνονται πολύ φωτεινά, καθώς οι ακτίνες του ήλιου εισβάλουν έντονα μέσα στον χώρο. Φυσικά εκείνος δεν είναι εδώ, οπότε και εγώ ξεκινάω τις καθημερινές μου δουλειές. Πηγαίνω πρώτα στο δωμάτιο του και αρχίζω να συμμαζεύω, ώσπου ξαφνικά το μάτι μου πιάνει ένα ωραίο κουστούμι να κρέμεται στην ντουλάπα - δωμάτιο. Γιατί το έχει έξω αυτό;

Πλησιάζω με αργά βήματα και απλώνω τα χέρια για να αγγίξω το απαλό ύφασμα. Σίγουρα θα του στρώνει πολύ ωραία! Θα ήθελα να τον δω με αυτό το κουστούμι αλλά... φφ, ξέρω πως τώρα κάνω ηλίθια σενάρια μέσα στο κεφάλι μου, σενάρια τα οποία δεν πρόκειται να γίνουν ποτέ πραγματικότητα. Βλέπω πως έχει και ένα σημείωμα. Για μια στιγμή μπαίνω στον πειρασμό να το διαβάσω, αλλά μετά σκέφτομαι πως.... πως δεν είναι σωστό
(ποια είσαι εσύ!)
ξαφνικά, ακούω μια γυναικεία φωνή και στρέφομαι απότομα για να την κοιτάξω. Βλέπω μα γυναίκα που... μάλλον θα έχει πατήσει τα πενήντα, με μαύρα μαλλιά και αρκετά άγριο βλέμμα
(σε ξανά ρωτάω, ποια είσαι;)
(εγώ... είμαι η... η οικοδόμος του σπιτιού)
τραυλίζω και παρακολουθώ το ύφος της να μαλακώνει
(Α! είσαι η.... Anastasia, σωστά;)
(μάλιστα κυρία)
αποκρίνομαι σιγανά και με πλησιάζει
(με συγχωρείς που σου φώναξα πριν, απλά σοκαρίστηκα. Το όνομα μου είναι Maria Turner Morisson, είμαι η μητέρα του Daniel)
η μητέρα του!
(χαίρομαι που που σας γνωρίζω κυρία)
αποκρίνομαι βιαστικά καθώς απλώνω το χέρι για να ανταλλάξουμε χειραψία
(μήπως υπάρχει κάτι που μπορώ να κάνω για εσάς;)
ρωτάω σχεδόν διστακτικά και εκείνη χαμογελάει
(όχι κορίτσι μου, σε ευχαριστώ. Ήρθα για να βρω τον Daniel αλλά από ότι βλέπω.... δεν είναι εδώ)
(πάντα φεύγει νωρίς για την δουλειά, κυρία)
(το ξέρω, από μικρός έτσι ήταν. Του άρεσε να δουλεύει, ειδικά με τον θείο του!)
λέει και παρακολουθώ ένα τρυφερό χαμόγελο να χαράζεται στα χείλη της, Σίγουρα αυτή η ανάμνηση την χαροποιεί
(ελπίζω ο γάμος να τον αλλάξει)
τι! τι είπε;
(ο ο γάμος;)
(ναι. Δεν το ήξερες; σε λίγες ημέρες παντρεύεται, οπότε... μάλλον θα σε διώξει από το σπίτι, δεν θα χρειάζεσαι πλέον)
ώστε αυτό σκοπεύει να κάνει; Θεέ μου, τι κοροϊδία!
(λοιπόν, εγώ τώρα φεύγω. Ελπίζω να τα ξαναπούμε)
προσθέτει και με ένα τελευταίο χαμόγελο, φεύγει από το δωμάτιο. Ώστε παντρεύεται! και εγώ το μαθαίνω από την μητέρα του. Σίγουρα θα πάρει κάποια όμορφη κοπέλα, που να ανήκει στον κόσμο του. Δεν ξέρω γιατί, αλλά η καρδιά μου πονάει αυτή την στιγμή. Μετά από εκείνο το βράδυ.... ένιωσα ακόμα πιο πολλά συναισθήματα για αυτόν τον άντρα. Αλλά αυτός... να πάρει, γιατί μου αρέσει να πιστεύω στα παραμύθια! γιατί δεν μπορώ να προσγειωθώ στον πραγματικό κόσμο! Νομίζω πως χρειάζομαι καθαρό αέρα. Πρέπει να φύγω από αυτό το μέρος τώρα!