Acı aşk

10.bölüm

Bu gene ne istiyordu benden? Saate baktım. Gece yarısını çoktan geçmişti. Sinirle açtım telefonu bakalım gene derdi neydi!

"Ne var gene? Ne diye sürekli beni rahatsız ediyorsun?"
Derin bir nefes verdi. "Gamze" dedi. İçmişti.

"Adın çok güzel be Gamze."
Cümleleri tam çıkaramıyordu.

"Yeter kes! Beni bir daha, arama demedim mi sana? Hâlâ ne diye rahatsız ediyorsun! Beni?"

"Görüştüğün herif kim? Bana hesap vereceksin!"
Çok fena içmişti.
"Yeter artık! Sarhoşsun sen düzgün konuş benimle!"
Korkudan titriyordum.

"Neden Gamze? Neden! Beni kabul etmiyorsun neden?"
Son sesiyle bağırdı.
"Söyle! Neden söyle!"
Tekrardan bağırdı. Daha fazla dayanamayıp kökünden kapattım telefonu ve yatağa fırlattım. Dengesiz herif!

         ♡♡♡♡♡♡♡♡♡

Off uyayamıyordum. Gözlerimin içi ağrıyordu artık. Saate baktım sabaha iki saat kalmıştı. Neden uyuyamıyordum ben?

Tabii ki Emre abi yüzünden beni ne hâle sokmuştu, acaba kendisi ne yapıyordur şu anda? Ne yapacak Gamze uyuyordur kesin, başımı sağa ve sola salladım. Sen iyice uçtun Gamze kızım.

Birden gözleri geldi aklıma güldüğün de yanaklarında ki çukurlar geldi. O kadar güzel gülebilir miydi bir insan? Evet söz konusu Emre olunca akan sular dururdu tabii yatakta doğruldum.

Bir dakika ben şimdi Emre mi dedim?
Kendi kendime güldüm. Kafayı yedim iyicene. Önemli olan kendisine abi demeden hitap etmekti. Ben kendimle konuşurken söyleyebilirdim, sorun yoktu. Esnedim, uykum gelmeye başlamıştı. Başımı yastığa koydum, sonun da Uyku beni ele geçirmeyi başardı.

        ♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡

Sabah uyandığım da komyon çarpış gibi kalktım. Saate baktım. 10:00 olduğunu gördüm. Hemen yataktan kalkıp, duşa girdim, sıcak su vücudumu rahatlatmıştı. Duştan çıkıp, kurulandım. Üstüme rahat bir şeyler giydim, bugün pazardı çünkü. Pantolon ve kazak giydim. Havalar soğumuştu. Kış kendini yavaş, yavaş gösteriyordu.

Mutfağa geçip su içtim sanki içim yanmıştı. Daha kimse uyanmamıştı, benim de hamaratlığım, tutmuştu ve harika bir pazar kahvaltısı hazırlamaya başladım.

           ♡♡♡♡♡♡♡♡♡

Şöyle bir masaya baktım. Kendimi tebrik ettim. Annem odasından çıktı. "Günaydın kızım."
Lavaboya geçecekken, kafasını tekrar çevirip bana ve masaya baktı.

"Allah, Allah uyanamadım herhalde daha."
Annemin bu hâline dayanamayıp kahkahayı bastım.
"Yok anne uyandın merak etme sen."

Annem tuhaf, tuhaf baktı.
"Tövbe Bismillah kızım annem kafana taş mı düştü senin?"
Anlamamıştım. "Neden anne?" Annem elini alnıma koydu.

"Çünkü sen asla kahvaltı hazırlamazdın. Ne oldu da birden hazırladın? Hamaratlığı tutmuş benim kızımın ayy maşallah sen hep bu tempoyla devam et kızım."
Gözlerimi devirdim.

"Aman anne başlama gene canım istedi hazırladım ne var bunda?"
Suratımı astım anneme.
"Yok annem öyle demek istemedim." Sonra yüzüme dikkatle baktı.

"Kızım gerçekten iyi misin? Yüzünde bi gariplik var."
Bu kadın gerçekten müneccimdi.
"Anne iyiyim ne olacak Allah aşkına?"
"Aman tamam bir şey demedik."
Deyip lavaboya gitmişti.

         ♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡

Sessizce kahvaltımızı yapıyorduk. Abimin gözü üstümdeydi, annem de bize bakıyordu. "Hayırdır inşallah." Dedi. Babam da anneme baktı.
"Ne oldu Aynur?"