Acı aşk

77.bölüm

&

Gözlerimi açamıyordum... Gözlerim bir bezle bağlıydı. El bileklerim de başımın üstünde birbirine bağlanmıştı... Bir tek ağzım açıktı. Beni yatırdıkları yer de korkuyla çırpınıyordum. Neden burada, bu hâlde olduğumu bilmiyordum. Kalbimde sadece korku vardı.

Bacaklarımı hareket ettirmek istiyor ama başaramıyordum. İki yana açık bir hâlde duran bacaklarım da bir yere bağlanmıştı. Her hareket ettiğimde canım yanıyordu.

"Neredeyim ben?" diye çaresizce bağırıyordum. Ama kulaklarıma ulaşan hiç ses yoktu. Bir çıtırtı dahi duymuyordum.

"Yardım edin!" diye bir kez daha son bir güçle bağırdım. Göz yaşlarım korktuğum için akıyordu.

Beni buraya kim böyle bağlamıştı?

Gözlerim neden kapalıydı?

Neden hiçbir ses yoktu?

Sonra kulaklarıma bir ses geldi... Bedenim ürperdi. Hiçbir şey göremesem de etrafıma bakındım. "Kimsin sen?"
diye öfkeyle bağırdım. Tekrar bir ses geldi kulaklarıma: "Ecelin," dedi.
Bu ses bu dünya da en çok korktuğum adamın sesiydi...

"Hayır!" diye korkuyla haykırdım. Çığlıklar attım. Kendimi kurtarmaya çalıştım. Hiçbir işe yaramadı. Buradan kurtulamıyordum. Uzunca bir kahkaha attı. Sesi kulaklarımda yankılandı.

Sonra bacaklarım da bir el hissettim...

Çığlıklarım yeri göğü inletti.

Eli bu sefer gözlerimdeki bağlı beze çıktı. Bir çırpıda çıkarıp attı.

Bulanık gören gözlerim ilk onu gördü... Gözlerimin içine bakıp gülüyordu.

Yeniden çırpınmaya başladım. Yeniden çığlıklar atmaya başladım. Beni kaçırmıştı!

"Bırak beni! Ne istiyorsun benden? Yetmedi mi yaptıkların hayvan herif!"

Yüzüme inen tokatla sarsıldım. Ense kökümden tutup başımı arkaya yatırınca çığlık attım. Yüzüme yaklaşıp dudaklarını yanağımda gezdirmeye başladı.

"Bence uslu durmalısın... Beni sinirlendirmek senin alehine işler."

Sustum...

Susmak zorunda kaldım. Çünkü ondan korkuyordum. Geri çekildi ve pis ifadesiyle üzerimi süzdü. Üzerimde kısa beyaz bir elbise vardı. Elbisenin eteğinden tutup aniden yukarı sıyırınca: "Yapma!"
diye korkuyla bağırdım. Durup gözlerime baktı.

"O herifin altında olduğun zamanlar da yapma diyor muydun?"

"Şerefsiz!"

Bir anda iki bacağını açıp karnımın üzerine oturunca nefes alamadım. Nefesim soluk borumda tıkanmış gibi hissettim.

"Ne olur yapma!"

"Onu şerefsiz demeden önce düşünseydin! Ben nasıl delirdiysem; seni de delirteceğim! Her gün beni öldür diye yalvaracaksın! Ama bunu yapmayacağım! Sevdiğin adamın yüzüne bakamayacak hâle getireceğim seni! Etrafına bak! Burada ben isteyene kadar hapis kalacaksın! Kimse gelmeyecek seni kurtarmaya! Öyle bir yere getirdim ki seni, kimsenin aklına gelmez burası! Seninle işim bittikten sonra, seni o herifin önüne atacağım! Bir tek onun değil, kimsenin yüzüne bakamayacak hâle geleceksin! Herkese rezil olacaksın! Beni nasıl öğrencilerime rezil ettiysen; sen de rezil olacaksın! Senin yüzünden kimse yüzüme bakmadı! Senin yüzünden insan içine çıkamadım! Her gün aşağılandım! Her gün hor görüldüm! Köpek gibi davrandılar bana! Psikoloğum bile beni insan yerine koymadı! Hiçbiriniz koymadınız! Beni insanlıktan siz çıkardınız! Bunun hesabını vereceksin bana!"