Modeling and love - Models 1

16. Niet nu

16. Niet nu

Mijn wekker loopt veel te vroeg af. Veel te luid, veel te snel. Ik kreun en sla hem af. Ik kijk op de wekker en zie dat het zeven uur dertig is, ik heb precies twee uur geslapen. Mijn ogen zijn zwaar, het is net alsof er twintig kilo aan mijn oogleden hangt. Ik wrijf in mijn ogen en hou ze dan met mijn handen open. Het is een marteling, ik strompel naar de badkamer en zombie toestand ga ik onder de douche staan. Ik kies bewust voor ijskoud water, ik klem mijn tanden op elkaar en span al mijn spieren op. Het water is echt ijskoud, net alsof ik duizend messteken krijg. Snel zet ik het water op warm en ik voel mijn lichaam ontspannen. Ik ben op slag wakker.  

'Goedemorgen.' zeg ik tegen mijn moeder als ik na een halfuur de badkamer uit loop. Ze kijkt me met vernauwde ogen aan.

'Waarom ben jij zo vroeg op?' vraagt ze en ik haal mijn schouders op.

'Ik praat nog even met Willa op skype, ze moet ergens naartoe vandaag en ik moet haar helpen om kleren uit te zoeken.'

'Jij zou daar nooit zo vroeg voor opstaan.' zegt ze, ze gelooft me nog steeds niet.

'Mam, het is echt een belangrijke afspraak voor Willa en ze heeft me gisteravond laat een berichtje gestuurt.' Ze blijft me wantrouwend aankijken.

'Waarom geloof je me nu niet? Willa zou dit ook voor mij doen.' Haar blik verzacht en ze geeft me een kus.

'Ik vind dat je, je de laatste dagen erg goed hebt gedragen. Waarom ga je niet naar Willa in plaats van het op skype te doen?' Ik glimlach naar haar. 

'Echt?' vraag ik en ze knikt.

'Je hebt een week thuis gezeten, je kunt vast niet meer naar je mp3 luisteren want die muziek ben je waarschijnlijk beu.' ik glimlach schaapachtig.

'Ja, je hebt gelijk. Dank je, mam.' Ik geef haar een kus en loop door naar mijn kamer.

'O, wel om zes uur thuis zijn en laat weten als je nog iets anders gaat doen. Goed?'

'Oké mam, je bent de beste.' roep ik terug en ik hoor haar lachen.  

De metro kan niet snel genoeg gaan. Ik kan niet wachten om Guillaume te zien, de hele ochtend heb ik niet proberen te denken aan het feit dat hij terug naar huis gaat. Ik wil gewoon even genieten van de de tijd dat ik nu met hem kan doorbrengen. Zonder bang te zijn om gezien te worden en geklikt te worden bij mijn moeder. Natuurlijk is Guillaume geen meisje, maar dan zeg ik wel dat Willa al weg was ofzoiets. Eindelijk stopt de metro bij St. Pancras. Ik loop door de menigte naar de uitgang. Het is ochtend en dus komen en gaan er verschillende mensen naar het station. Gelukkig kom ik hier niet veel en moet ik niet steeds in die drukke menigte lopen. Ik kijk rond totdat ik de Starbucks in de verte zie. 

Guillaumes bruine haren zijn het eerst wat ik zie. Ik loop naar hem toe en ga op de stoel tegenover hem zitten. Hij kijkt me glimlachend aan. 

'Hoi' zegt hij en ik glimlach terug.

'Jij ziet er ook wel wakker uit.' zeg ik en hij lacht.

'Heb je deze ochtend niet in de spiegel gekeken? Jij ziet er anders ook wel fris uit.' Hij grijnst en ik lach. 

'Het is het allemaal waard.' antwoord ik en zijn grijns gaat over in een vrolijke en lieve glimlach. 'Weet je.' zeg ik als ik terug glimlach 'we zijn net twee idioten die steeds naar elkaar glimlachen.' Als hij lacht, schiet ik ook in de lach. Het is een heel klein tafeltje dus kan ik er gemakkelijk overheen buigen, hij kijkt naar me en kust me dan. Als hij stopt maak ik een afkeurend geluid. 

'Niet stoppen.' zeg ik met mijn ogen nog steeds dicht. Ik weet hij gewoon dat hij grinnikt, maar even later voel ik zijn mond weer tegen de mijne. Ik glimlach.