Modeling and love - Models 1

24. Boekende informatie

24. Boekende informatie

Ik spring in de metro die net aankomt. Gelukkig rijden ze om de vijf minuten want anders was ik al te laat om Caitlinn op te wachten aan de luchthaven. De rit lijkt eindeloos lang te duren, maar uiteindelijk hoor ik  'Volgende halte King's Cross St Pancras' door de trein dreunen. Ik glimlach en baan me een weg doorheen de menigte. Spitsuur in Londen is verschrikkelijk, maar telkens ik weg ben van thuis mis ik het.

Als je uit de trein komt zou je de neiging hebben om eens diep de frisse lucht in te ademen, maar daar ga je in de fout. De bordjes met 'underground' doorheen Londen hebben ook een reden, de metro's rijden onder de grond en de uitlaatgassen van de treinen blijven dan ook in de duizend gangen onder Londen hangen. Vermeng het met de geur van zweet en hier en daar sigaretten, parfum  en deodorant en je krijgt al snel eau de stank. 

De weg van de metro naar de inkomhal is lang, ingewikkeld voor toeristen, maar vooral vermoeiend voor mij. Toeristen stromen van alle kanten toe, ze lopen de vertrek- en aankomhallen in en uit. Ik zucht en ga op het nog enige vrije plekje op een bank zitten. De klok tikt traag voorbij terwijl ik de toeristen bestudeer. Het is gek hoe iedereen een andere kledingstijl heeft, maar ook hoe ze van nature uit verschillen. Hoe groot of klein ze zijn, dik of dun en noem maar op. Men zegt dat je zeven dubbelgangers hebt op de wereld, maar ik geloof niet dat de dubbelganger identiek aan je is. Dat kan gewoon niet want er zijn teveel mogelijkheden om te verschillen op alle vlakken. 

Een vijf à tientalminuutjes later, voor mij voelt het als een halfuur aan, springt Caitlinn eindelijk voor mijn neus. Het duurt even voor het tot me door dringt. Haar blonde haren zijn in een compleet andere look geknipt en ze heeft voor haar doen weinig make-up op. Ook is de normaal zo klein en fragiele Caitlinn nu iets groter door haar hakken. 

'Caitlinn!' roep ik vrolijk en dan spring ik op om haar een knuffel te geven. Het lijkt eeuwen geleden dat ik haar nog eens gezien heb, het voelt zo vreemd en toch vertrouwd! De zachte rozengeur komt me weer tegemoet en ik glimach, blij dat er toch nog iets herkenbaar aan haar is. Ik laat haar los en bekijk haar nog eens goed 'hallo sexy!' Ze giechelt en ik lach. 

'Oh, Adie het is zo goed om jou weer te zien!' zegt ze en ik knik.

'Hetzelfde geldt voor jou!' Nu pas vallen de twee andere personen me op. Ik stap nog wat verder van Caitlinn af en loop naar haar ouders.

'Dag mevrouw en meneer, ik ben Adeline.' ze schudden vriendelijk mijn hand en stellen zichzelf voor als Dimitri en Marissa. Caitlinn komt naast me staan. 

'Mam, ik zie jullie morgen!' ze geeft hen snel een kus en haakt dan haar arm door die van mij. 'Waar moeten we heen?' vraagt ze en ik lach. 

'Heb je al je spullen?' vraag ik en ze knikt.

'Alles in orde, gaan we nu? Ik heb geen zin om mijn hele dag in de luchthaven door te brengen.'

'Ik heb je levendigheid gemist!' 

De rit naar mijn huis is hectisch. Ik heb helemaal geen tijd om rustig met Caitlinn de metro te nemen en wat te bij te praten. Zij zit op dit moment aan de andere kant van het treinstelsel en ik ben gepropt tussen twee zakenmensen. Een man dat gelukkig geen overdosis aan deodorant aan heeft en een vrouw. Ik vraag me af hoe ze op haar hakken blijft staan, ze zijn zo hoog en dun. Zij heeft een parfum op, maar het is een zachte geur. Ik kan het niet thuis brengen, maar ik ben al blij dat ik niet misselijk wordt. Ik hoop maar dat Caitlinn de halte niet mist. 

'Meen je dat nu? Vroeger heb je iedere ochtend en avond met zo'n drukte gependeld.' Ik knik en haal mijn schouders op. Caitlinn schudt haar hoofd. 

'Ik zou het niet kunnen. De geur, de warmte, het geschud van de trein! Het is goed voor deze vakantie, maar alsjeblieft zeg, jaren aan een stuk. Neen, dat niet.' Ik lach. Zoals altijd ratelt ze maar over vanalles door. 'Maar dat maakt allemaal niet uit, vertel eens. Hoe gaat het met jou?' Ik haal mijn schouders op. Het is een interessante vraag. Hoe gaat het met mij? Als ik haar terug aankijkt zie ik dat ze haar wenkbrauwen fronst en me nieuwsgierig bestudeert.