Modeling and love - Models 1

31. Stress, stress

31. Stress, stress

‘Caitlinn, doe die wekker uit!’ kreun ik terwijl ik mijn kopkussen over mijn hoofd leg. Heel zachtjes hoor ik haar giechelen voordat ik haar de gordijnen hoor opentrekken. Ik grom en draai me op mijn rug, nog steeds met het kussen over mijn gezicht.

Ik schrik op als ze plots het kussen van mijn gezicht trekt en ik bloot gesteld wordt aan de grote hoeveelheid licht.

‘Moest jij nu echt in mijn kamer blijven slapen!’ Ze lacht.

‘Kom op, het was leuk gisteren maar je wist dat we vroeg op moeten dus zaag niet en spring je badkamer in.’

‘Ja, mama.’ Antwoord ik gehoorzaam, maar dan sta ik toch op en loop de badkamer in.

Zodra ik onder de douche sta hoor ik Caitlinn meezingen met de muziek op haar gsm. Ik grinnik en was snel mijn haren, uiteindelijk als ik terug de kamer in loop ontdek ik haar dansend voor het raam.

‘Ben je de buurman aan het verleiden?’ vraag ik lachend. Geschrokken draait ze haar om en haalt ze haar schouders op.

‘Hij is best knap hoor.’ Ze gebaart dat ik moet komen kijken. Dat doe ik.

‘Caitlinn, die man is vast veertig of ouder.’ Weer haalt ze haar schouders op.

‘Hugh Jackman ook.’

‘Dat is iets anders.’ Mompel ik waardoor ze in de lach schiet.

‘Vast hoor!’ Ik grinnik en trek snel mijn kleren aan terwijl zij onder de douche staat.

‘We hebben nog een twintigtal minuutjes om ontbijt te zoeken, jij met je douche verslaving ook!’ zeur ik.

‘Het spijt me, ik ben zo klaar. Geef me nog een vijftal minuutjes!’ ze kijkt me smekend aan en ik draai geërgerd met mijn ogen.

‘Je had op je eigen kamer moeten liggen.’

‘Ik weet het, maar we doen eindelijk terug iets samen.’

‘Ik begrijp het wel, het is moeilijk om bij mij weg te blijven.’

‘Grappig, Adeline!’ roept ze vanuit de badkamer. Twee seconden later steekt ze haar hoofd buiten. ‘Wat vind je van die kleur oogschaduw?’ vraagt ze.

‘Caitlinn’ roep ik verontwaardigd ‘het is nu echt het moment niet om oogschaduw uit te proberen.’

‘Ik probeer het niet uit, ik vraag gewoon of hij goed is.’

‘Je hebt geen oogschaduw nodig, kom nu mee. Ik sterf hier bijna.’

‘Twee minuutjes nog!’

Ik zucht ‘Daarnet waren het nog maar vijf minuutjes en nu komen er nog twee bij, dat zijn al zeven minuten.’

‘Wow, jij had wiskunde moeten volgen.’

‘Cait’ ‘linn’ zucht ik. Ze grinnikt, maar komt uiteindelijk toch de badkamer uit. ‘Neem je jas en tas, ik vertrek hoor.’

‘Ik ga met je mee!’ Als ik deur bereik draai ik me naar haar om. Ze kijkt me vragend aan.

‘Op je sokken zeker?’ Ik wijs naar haar voeten en ze trekt grote ogen.

‘Oh mijn God, sorry! Ik ben zo klaar, ik was het helemaal vergeten.’

‘Vast, Caitlinn. Haast je!’ Ik open de deur en wacht in de gang. Weer lokt het grote raam me, maar eenmaal daar zie ik hetzelfde als de vorige dag, alleen is het nu ochtend en schijnt de zon de straat in. Aan de andere kant van de straat zwaait er een meisje naar me en ik zwaai terug voor ik me omdraai en met Caitlinn het gebouw uit loop. Eindelijk ontbijt.