Modeling and love - Models 1

5. Turbulente ontmoeting

5. Turbulente ontmoeting

Eenmaal we in de goede luchtlaag vliegen ontspant iedereen. Stewardessen komen rond en vragen of we iets nodig hebben. Op dit moment loopt er een stewardes van rond de vijfendertig jaar me voorbij. Ze heeft zwart haar dat in bob kapsel is geknipt. Ik steek mijn hand uit, als teken dat ik haar iets wil vragen. Ze glimlacht me vriendelijk aan en ik moet me inhouden om niet in de lach te schieten. Dat kapsel is werkelijk afschuwelijk!
'Zou ik een kussen kunnen krijgen, alsjeblieft?' vraag ik vriendelijk. 
'Maar natuurlijk juffrouw!' Weer glimlacht ze en dan loopt ze weg. Juffrouw?!  Dacht het niet. 
Als ze terug komt om me het kussen te geven, glimlach ik, maar maak ik ook duidelijk dat hij fake is en dat ik geen juffrouw ben. Geschrokken door mijn uitdrukking loopt ze weg naar een andere passagier die iets nodig heeft. Ik grijns en steek het kussen achter mijn hoofd. Mijn hoofd draait als vanzelf Guillaumes kant op en ik zie dat hij naar me kijkt.
'Wat is er?' vraag ik. Hij kijkt niet blij, maar ook niet boos. Het is alsof hij ergens mee zit, maar niet weet of hij het wel kan zeggen. Zijn prachtige bruine ogen kijken me nog steeds nadenkend en ondertussen bestuderend aan. Ik trek mijn wenkbrauw op. Hij schudt zijn hoofd en draait zich om.
Ook goed, ik draai met mijn ogen. Hij mag dan dé zoon van dé fotograaf Jean - Louis Dugardin zijn en hij mag dan nog verschrikkelijk knap zijn. Vriendelijk is hij niet. Ik tuit mijn lippen, nadenkend over hoe hij is en over zijn leven. Hard werken kent hij waarschijnlijk niet en echte liefde nog minder! Ieder knap meisje, misschien wel ieder vrouwelijk model onder de vijfentwintg dat bij zijn vader komt, heeft hij binnen gedaan. Hij stoot me aan met zijn elleboog en weer kijk ik hem vragend aan. 
'Excuseer me' zegt hij vriendelijk en met een glimlach. Een gemeende glimlach, dat kan ik wel zien. Ik zie dat hij zijn Ipad heeft uitgehaald en dat hij er zijn oortjes insteekt. Hij moet me hebben aangestoten toen hij het uit zijn rugzak haalde. Plots ben ik nieuwsgierig, hoe komt het dat hij mee is op deze trip?
'Hé, Guillaume is het toch?' vraag ik even voor de zekerheid. Verbaast dat ik iets aan hem vraag knikt hij.
'Hoe komt het dat jij mee bent op deze reis?' 
'Mijn vader en moeder zijn alle twee belangrijke mensen in de modewereld. Ze waren beide op de show uitgenodigd en mijn vader heeft nog enkele shoots gedaan. Mijn moeder zal een recentie schrijven. Meestal ga ik mee, ik neem thuis les.' Wauw, wat een uitleg en zo vriendelijk! Je ziet aan hem dat hij helemaal geen ego heeft en dat hij dit helemaal niet vertelt om op te scheppen. Hij vertelt het omdat ik het gevraagd heb en omdat hij vriendelijk is. 
'Je moet dan ofwel een heel toffe jeugd ofwel een heel moeilijke jeugd gehad hebben' merk ik op. 
'Zo heb ik het eigenlijk nog niet bekeken. Ik denk een heel toffe jeugd. Mijn ouders hebben het altijd druk met hun werk, maar ze hebben me nooit aan de kant geschoven. Nooit heb ik hen moeten missen.' Hij denkt daar even over na.
Ik knik. Wat geweldig, mijn ouders hebben beide een gewone job en hebben een gewoon salaris. Alleen mijn tante heeft het gemaakt. Zij is een zeer befaamd journaliste. Model zijn heeft me altijd al aangesproken en vroeger poseerde ik veel voor de spiegel. Via haar heb ik dan uiteindelijk mijn eerste casting gedaan en zo ben ik deze wereld binnen gestapt. Meestal reist ze met me mee, omdat ze op dezelfde events aanwezig is. Soms ben ik alleen weg, maar Daphné en Caitlinn zijn meestal mee. Geen idee hoe dat komt, het is altijd toevallig dat ze mee zijn. We zitten alle drie bij hetzelfde modellenbureau en tijdens de eerste casting hebben we elkaar leren kennen, dat is nu zo'n jaar geleden. Sindsdien zijn we blijven contact hebben en nu zijn we een soort van beste vriendinnen. Met hen heb ik al veel meegemaakt. 
'Hoe was jou jeugd?' vraagt Guillaume geïnteresseerd. Hoe was mijn jeugd?
'Goed, denk ik. Mijn ouders hebben en hadden niet zo breed zoals die van jou, maar we hadden niets tekort. Af en toe gingen we naar een pretpark en soms eens naar de kermis en het circus. Mijn vrije tijd, na school, bracht ik door op het speelplein op het einde van onze straat. Al mijn beste jeugd vrienden en vriendinnen kwamen daar.
Ja, ik had best een goede jeugd.' Ik glimlach als ik eraan terug denkt.

Door een turbulentie word ik uit mijn gedachten gehaald. Van het verschot houd ik de leuning van de zetel vast. Ik heb nog niet veel met het vliegtuig gereist, in het begin vond ik het eng, maar dat begint nu mee te vallen. Een turbulentie daarintegen, dat zal ik nooit gewoon worden. 
Guillaume lacht, meelevend maar ook omdat hij het grappig vindt.
'Geen zorgen, dit gebeurdt wel meer en is volkomen logisch. Er zal niets gebeuren.' Weer glimlacht hij en God, wat is hij sexy! 
'Ik weet het wel' antwoord ik, terwijl ik ook wat gniffel 'maar het is nog steeds eng.' 
'Ik reis al met het vliegtuig sinds ik klein was, ik ben er praktisch mee opgegroeid.' Hij lijkt hier niet blij mee en verteld het ook meer tegen zichzelf dan tegen mij. Het is alsof hij zijn gedachten luidop uitspreekt.  Zijn ogen kijken me niet aan, kijken naar iets naast me. Als hij me aankijkt haalt hij zijn schouders op.
'Sorry' mompelt hij weer. Ik glimlach lichtjes en draai dan mijn hoofd om. Terwijl ik de achterkant van de zetel voor me bestudeer bedenk ik dat Guillaume best lief is en helemaal niet is zoals de geruchten.
Als ik mijn ogen sluit hoor ik hoe hij bezig is met zijn I-pad, hij steekt zijn oortjes in en zet een film op. Omdat het is zo stil in het vliegtuig en hij tamelijk dicht zit, kan ik soms geluiden opvangen. Volgens mij is het een actiefilm, maar mijn gedachten sluiten zich af van de wereld en niet veel later val ik in een diepe, droomloze slaap. Een zonder kater of hoofdpijn, gewoon een slaap. Die heb ik lang niet meer gehad, ik leed onder stress en allerlei andere problemen.

--

Bedankt om te lezen, zeker stemmen en reageren! xx