Modeling and love - Models 1

27. Opstaan

27. Opstaan

Een zachte beweging doet me uit mijn rusteloze slaap ontwaken. Ik zak wat verder in de zachte, warme en vooral veilige dekens. Mijn hoofd bonst, alsof honderden mannen met hamers in mijn hoofd slaan. Ik kreun en open voorzichtig mijn ogen. 

'Hé' zegt Millo zacht en hij buigt zich over me heen om het haar uit mijn gezicht te strijken, ik kijk hem verbaast aan. Met open gesperde ogen. Wat doet hij hier? Mijn ogen verplaatsen zich van zijn gezicht naar de kamer, de ruimte. Ik herken het niet, niets. Ik wil rechtop gaan zitten, maar hij drukt me terug neer. 

'Millo, wat stelt dit voor?' Hij fronst. 

'Rustig, Adeline.' 

'Leg me dan uit wat dit is.' Hij zucht, wendt zijn hoofd van me af en haalt dan diep adem. 

'Misschien moet je jezelf eerst even wat opfrissen.' 

'Bedankt om subtiel te zeggen dat ik er niet uit zie.' snauw ik naar hem. Geen idee waar de plotse woede vandaan komt, ik heb geen zin om me tegenover hem te excuseren dus smijt ik de dekens van me af en loop naar wat ik vermoed de badkamer is. Aangezien het de enige andere deur in de kamer is. 

Als ik mezelf in de spiegel zie, sper ik mijn ogen wijd open. 

'Hoe is dit mogelijk?' mompel ik. Mijn hele gezicht hangt vol met mascara, hier en daar wat donker rood, wat vast lippenstift is en donkere plekken. Wallen. Ik sta in mijn ondergoed, en ruik een vage stank. Het moet rond me gegangen hebben, maar is verwijderd. Toch ruik ik het nog. Het zit vast in mijn... 

Mijn adem stokt als mijn blik naar mijn haar gaat. 

'O mijn God.' Het is net een vogelnest. Het staat alle kanten op en heeft allerlei klitten. Ik neem een stres vast en het plakt aan elkaar, een vuile brei hangt er in vast. Houdt de verschillende haardelen bij elkaar. Ik laat het onmiddelijk los, trek mijn vuile kleren uit en spring onder de douche. 

Het water heeft me nog nooit zoveel deugd gedaan, al snel ruik ik alleen de heerlijke lavendel geur van de zeep. Het maakt me niet uit als het niet voor je haar bestemd is, die vuile brei moet er gewoon uit, dus smeer ik de zeep ook in mijn haar. Na drie keer wassen wordt het eindelijk terug proper. Ik zucht terwijl ik het water over mijn, eindelijk, propere lichaam laat stromen. Voorzichtig probeer ik me gisterenavond te herinneren. Ik zeg wel voorzichtig omdat de bonkende hoofdpijn nog steeds aanwezig is. Iedereen die het al eens meegemaakt heeft, weet dat het niet zomaar door een douche verdwijnt. 

Ik herinner me het festival terrein, Caitlinn, Millo, ook Oliver was er met Charlene en de anderen. Niets speciaals, ik heb gedronken, gedanst. Volgens mij heb ik zelfs met een jongen gekust, maar dat weet ik niet meer zeker. Daarna weet ik het niet meer zo goed. Het is wazig, vreemd. Alsof het niet echt gebeurd is. 

Ik stap uit de douche cabine en wikkel een grote handdoek om me heen, ook een voor mijn haar. Ik kijk naar mezelf in de spiegel en ben opgelucht als ik er al wat beter uitzie. Geen mascara en lippenstift meer. Jammer genoeg wel nog steeds donkere wallen. Ik zucht en open de deur. Onmiddellijk loop ik een stinkende kamer binnen. 

'Oh God' roep ik terwijl ik een hand over mijn neus sla 'wat is die stank? Het is net braaksel!' Ik loop de hoek om en zie Millo op de grond naast het bed zitten. 

'Misschien, Adeline, is het wel braaksel.' Ik loop door naar het raam en zet het verder open. Hij draait zich naar me om en probeert zijn ogen op mijn gezicht te houden. Niet dat er nu zoveel te zien is... de handdoek gaat tot mijn knieën. Wat lang is voor een handdoek. 

'Hier, doe een van mijn t-shirts en shorts aan, in de kast.' Ik knik en haal er de kleinste die ik kan vinden uit. In de badkamer trek ik ze aan. Nadat ik mijn haar grotendeels gedroogd heb met de haardroger loop ik de kamer terug binnen. Het stinkt niet meer zo erg. Ik ga op het bed zitten, Millo is net klaar met het opruimen van wat hij dan ook aan het opruimen was. Hij zucht, neemt míjn kleren en loopt ermee naar de badkamer. Daar hoor ik de kraan lopen en vijf minuten later komt hij terug buiten, sluit de deur achter hem en komt naast me op het bed zitten. Ik tuit mijn lippen, niet zeker hoe ik het hem moet vragen.