Modeling and love - Models 1

18. Ongemakkelijk

18. Ongemakkelijk

Ik moet mijn lach inhouden, maar zodra de cameraman actie roept proest ik het uit. Hij rolt met zijn ogen en kijk ons geërgerd aan. Millo staat aan de zijkant van de set en houdt zijn buik vast van het lachen. 
'We nemen even een break, daarachter wil ik je terug serieus.' Ik knik en loop naar Milo.
'Jij moet het stoppen, idioot.' ik geef hem een duw tegen zijn schouders en loop langs hem heen achter een drankje. Hij loopt achter me en neemt ook een drankje. 
'Zo, wat doe je vanavond?' vraagt hij en ik draai me rustig om en en leun tegen de tafel.  
'Ik ga weg met een vriend.'
'Is het die jongen, die Guillaume?' Ik schud mijn hoofd.
'Guillaume is in Frankrijk, dat weet je.' Hij haalt zijn schouders op terwijl ik hem voorbij loop, terug naar de set. Vlak voor ik de set opstap draai ik me weer naar hem om.
'Stop met gezichten trekken!' waarschuw ik hem en ik zie hem grijnzen. 'Millo, ik meen het. Dit is serieus.' Hij haalt zijn handen op in een verontschuldigend gebaar.
'Goed, goed.' Ik vernauw mijn ogen even.
'Waarom geloof ik je niet?' Hij grijnst en lacht dan.
'Ik weet het niet, ik vertel je de waarheid.' Ik grijns lichtjes en loop terug naar hem toe. Hij doet moeite, ik zie het, hij doet echt moeite om niet te lachen en te grijnzen maar het lukt niet goed. Met mijn vinger por ik hem op zijn borstkas, de stevigheid ervan negerend.
'Stop met lachen, ik meen het.'
'Wat ga je doen als ik niet stop?' Ik tuit mijn lippen terwijl ik nadenk. 
'Wat wil je dat ik doe?' We grijnzen als twee idioten naar elkaar, een klein stemmetje in mijn hoofd wil me zeggen dat ik verkeerd bezig ben maar ik negeer het. Guillaume is er niet, ik mag plezier hebben en als het met een jongen is, dan is het met een jongen. Er zijn geen vriendinnen beschikbaar op dit moment.  
'Als ik niet lach, gaan wij vanavond weg.' Ik rol met mijn ogen en stap naar achter.
'Dat gaat niet, ik heb al met iemand afgesproken.' Millo snuift en grinnikt.
'Mister français wordt wel snel vergeten.'  Ik kijk hem geschrokken en dan boos aan, stap dichter naar hem toe en sla hem in zijn gezicht. 
'Jezus, Adeline. Waar is dit voor nodig!' Boos bijt ik op mijn onderlip terwijl ik met mijn rechterhand op zijn arm en borstkas sla.
'Zeg dat niet! Dat is niet waar en dat weet je' ik aarzel even terwijl ik hem nog eens sla, geschrokken stapt hij wat achteruit zodat ik hem niet meer kan aanraken 'zeg dat niet.' zeg ik kalmer, dan draai ik me om en loop de set op. De cameraman en de anderen zie  dat ik klaar ben om de scene opnieuw op te nemen. Als alles terug in orde is, kijk ik nog een keer naar Millo. Hij kijkt boos, draait zich dan om en verdwijnt. Ik snuif nog een keer, rol eens met mijn schouderbladeren en zet dan een fake-glimlach op. Zo'n glimlach dat je iedere ochtend en avond in de spiegel oefent en dat er na verloop van tijd écht uit gaat zien.
'Actie.' En ik begin rond te lopen, mijn act perfect spelend.  

Na de opnamedag ga ik meteen naar huis, neem een douche en vertrek ik naar de bar. De vorige keer viel me op dat je er kunt eten, dus ik vertrek wat vroeger zodat ik daar kan wat eten. Ik laat het Oliver weten en hij zegt dat hij er ook kan eten, als dat voor mij goed is. 
'Hoi' begroet ik hem als hij de bar binnenkomt. Hij glimlacht vrolijk en gaat neerzitten. 
'Hoe was je opname dag?'
'Het ging goed, totdat Millo een hatelijke opmerking moest maken.' Ik zucht en hij kijkt me vragend aan.
'Hij verweet me dat ik Guillaume al vergat doordat ik hier vanavond met jou ben.'  
'Maar vanavond betekent niets.' zegt hij voorzichtig, maar ik negeer het door enthousiast te knikken.
'Ik weet het, dat is het juist. Ik ben Guillaume helemaal niet vergeten, ik mis hem iedere dag!' Oliver knikt. 
'Ik begrijp het, laat die Millo praten. Hij denkt dat hij het helemaal is maar volgens mij is het een opgeblazen muizenhoop.' Ik schiet in de lach.
'Een opgeblazen muizenhoop? Serieus?' Hij lacht ook.
'Kijk, die lach heb ik gemist.' Ik glimlach naar hem.
'Heb je al gekozen wat je zal eten?' Ik knik.
'De spaghetti zou hier goed moeten zijn.' Er loopt net een ober langs ons heen, hij buigt zich naar ons tafeltje. 
'En de spaghetti is hier ook goed, juffrouw.' hij knipoogt en loopt door naar de bar. Ik giechel. 
'Twee spaghetti's en nog een cola, alsjeblieft.' vraagt Oliver beleefd aan een andere ober, een vrouwelijke deze keer. Ze kijkt teleurgesteld als ze ons samen ziet, maar neemt toch vrolijk en vriendelijk de bestelling op.  Als ze weg is draai ik me naar Oliver. 
'Je moet haar nummer vragen.'
'Waarom moet ik haar nummer vragen?' Ik rol met mijn ogen.
'Ze ziet je zitten.'
'Echt niet.'
'Oliver, ik weet het echt wel wanneer een meisjes iemand ziet zitten en zij' ik draai hem naar de ober die met haar rug naar ons staat  'ziet je zitten.' Hij kijkt me nog steeds vragend aan. 
'Echt niet, dat zag je verkeerd.' Ik lach en rol met mijn ogen. 
'Doen we de test?'
'Welke test?' Ik haal geheimzinnig mijn wenkbrauwen op en neer.
'De ik-zie-je-zitten-test.'
'Adeline, je gaat dat meisje in het belachelijke trekken.'
'Echt niet, ik zorg gewoon dat ze je nummer krijgt.' 
'Goed dan, hoe gaat de test?' 
'Zeg haar dat ze mooie ogen heeft, of mooi haar' hij onderbreekt me
'Echt niet, dan flirt ik en ik flirt pas als ik zeker weet dat ze me ziet zitten.' Ik grom.
'Vertrouw me eens, Ol. Ze ziet je zitten en door dit weet je het zeker en flirten kan je altijd, flirten is geen afgang. Doe gewoon wat ik zeg. Je zult haar vrouwelijk hormonen wel zien reageren.'

Even later komt het meisje terug met onze drankjes, als ze de drankjes op tafel zet schop ik tegen Olivers benen. Hij onderdrukt een kreun en ze kijkt hem vragend aan.
'Je hebt' hij kucht eens 'mooie haren.' Ik rol met mijn ogen en schiet in de lach. Het meisje kleurt rood, maar dan ook echt bloedrood en volgens mij komt dit niet doordat hij zegt dat ze mooie haren heeft maar door de genante manier. Deze situatie moet ik even oplossen. Als ik opkijk zie ik dat ze me alle twee vragend aankijken. 
'Sorry, maar dat was zielig, Ol. En' ik kijk op het naam kaartje van het blonde meisje 'Charlene, je hebt écht mooie haren maar het plan is dus dat hij je nummer wil. Want niet alleen je blonde haren vindt hij mooi, ook je kont.' Ze trekt grote ogen en ik wist niet dat ze nog roder kon komen. Ook Oliver wordt rood, alhoewel hij helemaal niets van haar kont heeft gezegd heb ik hem wel zien kijken. Ze staren me allebei aan en ik het valt me op dat ze elkaar niet aankijken. 
'Charlene, mag Oliver je nummer?'
'Hij, ik, euh' ze haalt diep adem 'ja.'  Ik glimlach. 
'Goed, daar zit Oliver.' Ze glimlacht kleintjes en draait haar dan naar hem om.
'hoi' zegt hij en ik lach weer.
'Het genante is voorbij mensen, geef elkaar je nummer. Sms, ga op date, kus en doe weet ik wat nog.'
'Adeline.' zegt Oliver geschrokken en ik haal lachend mijn schouders op, ook Charlene lijkt haar te hebben herpakt en lacht even.
'Sorry, hier is mijn nummer. Schrijf maar op de achterkant van dit blaadje jou nummer, ik sms je wel eens als ik vrij heb.'  Ik glimlach goedkeurend. Oliver knikt. 
'Hier, alsjeblieft.'  Ze glimlacht terug en loopt dan naar de bar, waar de barman haar vragend aankijkt. Ze haalt haar schouders op en stopt het blaadje in haar werkshort, als ze haar omdraait glimlacht ze nog eens dankbaar naar me. 

'Je weet wel van aanpakken.' zegt Oliver en ik glimlach. 
'Je hebt haar nummer, ik had gelijk en we hebben ons eten. O en dankje maar mag ik nu eten. Ik verga van de honger.' Hij lacht en we beginnen te eten. Niet veel later komt Charlene bij ons staan in haar normale, dagelijkse kledij. 
'Mijn shift zit erop, vinden jullie het erg als ik er even bij kom zitten?' vraagt ze vriendelijk en ik glimlach naar haar en dan naar Oliver.
'Helemaal niet!' Ik schuif wat op zodat ze naast me kan zitten. 
'Zo, werk je hier al lang?' vraag ik om het gesprek wat op gang te trekken. Ik heb haar eigenlijk wel graag.  
'Ik werk vooral in de vakantie en in de weekends, ik studeer nog steeds maar ik verdien ook graag wat extra.'
'Welke richting volg je?' vraagt Oliver plots geïnteresseerd en ze beginnen een gesprek over verder studeren, collegegeld en dat soort dingen. Iets waar ik niets vanaf weet dus volg ik het gesprek in stilte. Na een uur is het duidelijk dat ze veel gemeenschappelijke interesses hebben en dat ze veel gespreksstof hebben. Genoeg voor een date. Charlene kijkt op haar uurwerk en trekt grote ogen. 
'Het spijt me echt, maar ik moet gaan. Mijn ouders verwachten me thuis en ik ben nu al te laat, ik hoop dat ik jullie nog eens hoor.' Oliver knikt enthousiast. 
'Wanneer ben je nog eens vrij?' Ze glimlacht naar hem.
'Volgende week ben ik een hele week vrij.' Ze spreken een datum af en niet veel later vertrekt ze naar huis. We kijken haar allebei glimlachend achterna als ze de straat oversteekt en het metro station inloopt. 
'Je hebt haar graag.' merk ik op en Oliver glimlacht.
'Ze is interessant, slim en aangenaam.'
'Het klikt ook tussen jullie, ik ben zo blij dat ik soms een bemoeial ben én dat ik van aanpakken weet.' Ik lach en hij grijnst.  
'Dank je. Zonder jou was het waarschijnlijk nog nooit zover gekomen, ik had niet eens door dat ze me zag zitten.'
'Geen wonder dat je dan nog niet veel vriendinnetjes hebt gehad.' antwoord ik grijnzend en deze keer geeft hij mij een schop onder tafel. Ik duw mijn spaghetti weg. 
'Man, ik heb echt genoeg. De spaghetti is overheerlijk, maar veel!' Hij knikt instemmend.
'Ik heb het allang opgegeven.' Ik lach. 
'Ik denk dat ik maar eens naar huis ga, wat quality time met mijn ouders kan ook geen kwaad.' Hij glimlacht.
'Mijn ouders zitten aan de andere kant van het land, ik ben hier om te studeren en zie hen nooit maar in Londen is het nooit saai.' Ik knik.
'Londen is geweldig, maar nu ben ik door.' Ik geef hem een briefje van tien 'mijn deel van het eten, hou de rest maar of geef het als fooi ofzo.'  
'Nee, het zit wel goed, Adeline.' Ik negeer hem en leg het briefje op tafel. Hij neemt het briefje en duwt het snel in mijn broekzak. Ik lach.
'Goed dan, bye Ol' Ik loop de bar uit. Ik zwaai nog eens naar hem en loop dan vrolijk naar huis. Voor het eerst heb ik terug het gevoel dat ik iets gedaan heb dat goed is, iets dat eerlijk en oprecht is en geen negatieve gevolgen zal hebben. Hopelijk dan toch.  

-
Nieuw hoofdstukje! (; Ik schreef het echt vlot en gemakkelijk, hopelijk was het dan ook goed!
:> :>
Een vriendin zal deze smiley wel begrijpen, ik vind hem niet normaal schattig! (;
Bedankt om te lezen! :> xx