Modeling and love - Models 1

23. Electronisch dagje

23. Electronisch dagje

'Hallo, met Adeline.'

'Adeline!' roept er iemand in de telefoon en geschrokken houd ik hem van mijn oor weg.

'Ja?'

'Adeline, met Caitlinn!'

'Oh mijn God, Caitlinn!'  Ze lacht en ik schiet ook in de lach, het is zo goed om haar stem weer te horen. Het is erg lang geleden, waarschijnlijk enkele weken! Misschien wel een maand, ik heb niet zo goed bijgehouden hoelang ik alweer in Londen ben. 

'Hoe gaat het met je?' vraagt ze opgewekt en nu pas besef ik hoe hard ik haar gemist heb, hoe hard ik een vriendin gemist heb. Want als ik eerlijk moet zijn, heb ik de laatste tijd nogal veel contact met jongens gehad en ik weet niet of dat wel altijd goed is. 

'Prima, hoe gaat het met jou?'

'Geweldig! Ik heb trouwens geweldig nieuws!'

'Vertel! Heb je een nieuwe opdracht?'

'Nee, ik heb net een afgewerkt, maar daar gaat het niet over. Ik kom naar Londen!' Ik begin te lachen, zo vrolijk en gelukkig voel ik me.

'Dat is geweldig, super geweldig, nee, mega. O, ik kan niet wachten om je weer te zien!'

'Ik ook niet, morgenmiddag kom ik al aan!'

'Dat is nog beter.' Als twee hysterische vriendinnen staan we te lachen en in de telefoon te roepen, maar we zijn ook hysterisch en vriendinnen en voor eens heb ik er helemaal geen problemen mee. Caitlinn is dat kleine deeltje dat er weer voor zorgt dat ik een model ben. Dat ik geen drama meer nodig heb en ik zal binnenkort op zoek gaan achter nieuwe opdrachten want ik ben Londen beu. Er is hier teveel drama voor mij en ik heb de Milaan of Parijs sfeer terug nodig.

Als we na een halfuur eindelijk dichtleggen heb ik al een heel schema voor de volgende paar dagen. Caitlinn komt logeren en dat kan gewoon niet saai worden. Ze heeft me verteld dat ze allerlei sappige moderoddels te weten is gekomen en ik heb haar verteld dat ik ook heel wat heb meegemaakt. 

'Oh komaan, Juan. Dat meen je niet!' 

'Adeline, luister naar me.'

'Ik kan je moeilijk negeren.'

'Adeline.' herhaalt hij nog eens en ik zwijg.

'Ga naar modellen scouts, je wordt zeker gekozen maar door een maand lang op je lui gat te zitten komt er zeker niets in huis.'

'Bedankt om me lui te noemen en waarvoor heb ik jou dan eigenlijk?'

'Om je financiële kant te regelen.'

'Blabla, bedankt. Ik zorg zelf wel voor opdrachten.' Ik hoor hem zuchten en druk af. Waarvoor had ik Juan ook alweer nodig? Hij klaagt altijd, is nooit tevreden en uiteindelijk noemt hij je lui. Maar alle modellen zullen hem wel een naam geven, wie is er hier lui! Meneer de irritante Spanjaard! Ik grom en gooi mijn gsm in de andere zetel. Ik moet inderdaad naar modellen scouts, maar waar is dat, wat moet je doen en hoe kom je daarmee in contact? Nu ik Caitlinn gehoord heb, klinkt het logisch om haar terug op te bellen. Maar als ik logischer denk, zou het misschien beter zijn om Daphne op te bellen. Ze heeft nooit vrije tijd doordat ze altijd volboekt is, zij zal zeker wel wat meer over die modellen scouts weten. Ik neem mijn gsm en scrol tussen de contacten, gelukkig heb ik haar nummer. Vreemd eigenlijk dat ik haar nummer wel heb en dat van Caitlinn niet... 

'Hallo?' klint het gehaast aan de andere kant van de lijn en ik glimlach, ze neemt gelukkig op.

'Daphne, Adeline hier.'

'O, hoi.'

'Hoi, ik had een vraagje.'

'Uhu' klinkt het terug gehaast.

'Stoor ik?'

'Nee hoor, maar maak het snel.' ik hoor een zenuwachtig lachje, maar doe wat ze vraagt. Het is begrijpelijk als je met iets bezig bent en je wordt gestoord wel ja, dat je een beetje geïrriteerd en gehaast bent. 

'Wat weet jij over modellen scouts?'

'Genoeg, wat moet je weten?'

'Ik zou graag eens gaan.'

'In Londen zijn er vast genoeg, je moet eens googlen.'

'Dat is alles?'

'Uhu' klinkt het weer en dan valt er een stilte.

'Ik wil je heel graag helpen, maar ik moet echt gaan. Als er nog iets is kun je me altijd op de avond bellen, dan heb ik meer tijd.'

'Voorlopig weet ik alles, bedankt Daphne en sorry voor het storen.'

'Geen probleem, dag!' Onmiddellijk drukt ze af.  Ik zucht, maar ben niet boos of geïrriteerd door haar. Ik kan helemaal niet boos zijn omdat zij wel een leven heeft. Een leven met opdrachten, feestjes, jongens maar ook vriendinnen en geld. Misschien heeft Juan wel gelijk. Ik doe ook helemaal niets, ik wacht tot de opdrachten zelf naar me toekomen maar dat is niet hoe het moet. Het is vreemd om daar vandaag, nu, op dit moment een verandering in te willen brengen maar ik heb genoeg van al het drama in mijn leven. Guillaume is hier niet, de opdracht met Millo is afgelopen en Oliver is waarschijnlijk alle dagen bij Charlene weet ik veel wat aan het doen. Alleen ik zit hier thuis, te wachten, mijn dagen te vullen met allerlei banale dingen. 

Pas als mijn moeder thuiskomt en even later mijn vader, heb ik door hoelang ik al op het internet bezig ben. Er lopen inderdaad verschillende modellen scouts in Londen, maar die zijn ofwel al voorbij of voor een maand later.

Net als ik wil afsluiten valt mijn oog op een aantrekkelijke scout. Overmorgen is de scout, misschien wil Caitlinn wel mee. Ze heeft vast wel nog tijd voor een opdracht en aan het aantal modellen te zien dat ze zoeken, is de kans dat we erbij zitten reeël. We hebben een tamelijk goede portfolio dus ik zie geen enkel probleem. Ik sluit af en werp een blik op de klok. Als ik daarnet klaagde over mijn dagen vullen met banale dingen dan is dit waarschijnlijk mijn saaiste dag ooit, alleen heeft het wel nuttige dingen opgeleverd. Een modellenscout. 

Caitlinn bleef me de hele middag berichten over wat we zullen doen en over hoe saai het nu is. Ze komt uit Manchester, daar is genoeg te doen volgens haar maar eens je het gezien hebt, heb je het wel gezien. Ik vraag me af hoe dat mogelijk is, ik woon dan misschien al mijn hele leven in Londen, ik ben het nog steeds niet beu gezien. Ik zou nog steeds de rondleidingen geïnteresseerd meevolgen, als ik ze al niet zelf kon mee opdreunen. 

'Adeline, het is nu wel genoeg met dat gesms.' klaagt mijn vader en ik zucht. Ik heb Caitlinn al ingelicht over de scout en ze ziet het helemaal zitten. Mijn ouders hebben er geen probleem mee dat ze komt logeren, maar vinden wel dat we nu moeten stoppen met smsen zodat we morgen genoeg kunnen praten. Haar ouders hebben er gelukkig ook geen problemen mee dat ze de eerste nacht in Londen al bij mij doorbrengt. Blijbaar hebben ze zelf een opdracht in Londen, ik dacht dat Caitlinn verteld had dat ze kunstenaars waren. Ze blijven een maand lang, omdat er een tentoonstelling loopt en dat haar ouders aanwezig moeten zijn. Mij hoor je niet klagen, het zou leuk zijn om eindelijk iemand te hebben waarmee ik me kan amuseren. Wie weet komt er wel iets uit de scout en heb ik meteen weer een korte toekomstige bezigheid. 

--

Ik weet het, crappy hoofdstuk... Maar volgens mij wordt het volgende wel weer leuker en interessanter. Heb allesinds een tof idee (: (: (: Sorry!