The Chosen Mate (Mate of the Lotharion Canid)✔

Kabanata 22

HERA

"Ayoko ng away o gulo, Hera. I just need to fitch the Lotharions wife." Paliwanag ni Von. Halata sa mukha niya ang pakikiusap na pumayag ako. But no.

"And why should I?" Mataray kong pukol dito. Napabuntong hininga sya. Sya ang pumasok sa old asylum. Medyo nagulat ako ng konti kasi hindi sya ang inaasahan kong Ventures na susugod samin dito.

"Nasaan si Clon?" Tanong ko. Mas mabuti kung si Clon ang sumugod dito. Mas makakausapan ko iyon kesa sa Canid na ito. Well, his my ex-husband.

"Ako ang pinapunta ng kapatid mo dito. Kaya pakiusap iuuwi ko na ang Luna." Pakikiusap niya. So ngayon, marunong na pala syang makiusap. Not typical of him.

"No!" I said then turn my back from him. Narinig ko ang pagkawala ng malalim na hininga mula sa kanya at pagkuyom ng kamao niya.

"I'm sorry about this." Rinig kong sabi niya. I get it. Kaya bago pa man sya magbago ng anyo ay inunahan ko na sya. I pierce him with my claws. Medyo nagulat sya sa ginawa ko kaya hindi niya ito naiwasan.

Dumugo ang dibdib nya dahilan para masugatan at mapunit ang suot nyang V neck shirt. Tumulo ang dugo niya sa sahig.

Kumurot ang puso ko ng makitang napaluhod sya. I saw his eyes terrified and hurt. But I need to do this.

I jump towards him while he was still suffering from pain. I bite his neck that cause him to shrink more in pain and then he pass out.

"I'm sorry." Anang isip ko. I left him lying there. Kailangan kong puntahan si Hera. We need to get out of here. Tiyak may susugod pang iba rito.

Pumunta ako sa kwarto kung nasaan si Aphro. The moment I opened the door I saw her crying. She's confused. Drop of tears are still in her face.

Nakita ko ang gulat sa mukha niya ng makitang may mga patak ng dugo ang bitbit kong punit na damit. Its my cloth. I change it to a lose tiny shirt.

"I bite Von." Tanging nasabi ko. Natamime sya. Tumigil sya sa pag-iyak.

Nakita kong humugot sya ng malalim na hininga bago nagsalita. "I want to go home." Pakiusap nya.

"No. Not until you're safe." Usal ko. Their house are still not safe for her to stay. May espiyang nakatanim sa bahay nila. That old leech. Iyong isang katulong nila.

"We need to go somewhere." Sabi ko at inalalayan syang tumayo. Lumabas kami sa loob ng old asylum. We hurriedly get into my car. Nararamdaman kong may mga paparating. Kaya sa kaliwang daan kami dumiretso. The secret route to their old villa.

APHRO

Nakatulog ako sa loob ng kotse ni Hera. Until her car stop to a familiar abode. Nasa lumang villa kami. Binili ang villa na to when I was still nine years of age. Taong 2011 I guess.

Old memories suddenly came back to me. Ito ang villa kung saan ko unang nakilala ang matalik kong kaibigan na nasa America na ngayon. Anak sya ng taga alaga ng villa namin. Kaisa isahang anak sya ng mag-asawang umaasikaso sa villa na to. Siya si Jerusha.

Jerusha Rebenicio