Two Hearts become One(Sequel story of I'm His Pretend Wife)

Prologue

Prologue

Gabrielle POV

Its all started in a lie. Its all started in a Pretending thingy. Its all started in a bad way. Im his Pretend Wife.....
.

.

.

.

Nuon yun..

Pero ngayon, hindi na.

Because im his legal wife now.

Pero bago ko naabot ang lahat ng ito, I experienced all the hurtaches when i grab the offer to be Cray's pretend wife.

Sakit na halos ikalugmok ko nuon.. sakit na akala ko ay hinding hindi na ako makakabangon. Sakit na nagdulot sa akin ng sobrang pagdurusa.

But in every pain i experienced. I've learned a lot. I've learned how to be strong woman to get through all the pain that comes to my life. Natutunan ko rin kung paano magpahalaga ng taong mahal at nagmamahal sa akin. Kung paano mahalin ang mga bagay bagay na binigay sa akin ng Diyos. 

Naisip ko, kung hindi ko naranasan ang mga sakit na iyon ay hindi ako magiging masaya ngayon.

Love thought you how to hurt. Makakaranas ka muna ng sakit bago ka lubusang maging masaya. That's what i learned about love. 

Siguro nga, our love is not perfect.. May mga bagay talaga na nagsisimula sa mali. Akala ko nuon, ang pag ibig na nagsimula sa mali ay hindi nagtatagumpay. Pero mali pala ako, because no matter how big my lies to him, he still accept me. Siguro dahil, ipinakita ko sa kanya na minahal ko rin siya...ng totoo.

My love for him never fade. I love him over and over again..I never regret all the pain i felt before because that pain guide me to his way. That pain guide me to Cray. And its all worth it.

Halos isang taon na rin ang nakakaraan. Everything had change. Yung dating relasyong punong puno ng kasinungalingan ay naglaho na. I promise to myself that i will never lied to Cray anymore. Na aalagaan ko ang puso niya at hinding hindi ako gagawa ng ikakasakit nun. Tama nang nagsinungaling ako nuon. Hinding hindi ko na ulit gagawin yun. Because i know, Cray will never hurt me.

Nung tinanggap ko ang pagpapanggap bilang asawa niya ay inahanda ko ang aking sarili. Kinumbinsi ko ang sarili ko naa wag siyang mahalin.. pero kahit na  pilit kong iiwas ang puso ko ay minahal ko pa rin siya. Minahal ko siya ng walang kasiguraduhan. Kaya naman nasaktan ako ng sobra ng malaman niya ang totoo.

Sa buhay, hindi mo alam kung anong mangyayari sa hinaharap. Nasa iyo ang disisyon. its either you take risk to find your happiness or you give up at habang buhay kang magsisisi... Minsan kasi, mahirap ding magtake ng risk lalo pat walang kasiguraduhan. Pero hindi mo malalaman ang magiging bunga nun kung hindi ka magti-take ng risk. Life is always have a sacrifices. As well as love too. 

Marami man akong sakit na napagdaanan sa pinili kong landas, i didnt regret everything. Dahil kung hindi ko pinili ang landas na ito, hinding hindi ako magiging masaya ngayon na kasama ang taong mahal ko.

" Good morning, Hubby." Sabi ko sabay yakap sa kanya sa likuran.

"Morning." Simpleng sabi nito at inalalayan akong maupo.

Napangiti ako ng makita ko nag mga nakahaing pagkain sa mesa.

" Ikaw nagluto ng lahat ng to?" Nakangiting tanong ko.

Sa aming dalawa, siya madalas ang nagluluto ng almusal. Mas maaga kasi siyang nagigising kesa sa akin. At imbes na gisingin ako ay siya na ang nagluluto. Ang sweet niya diba? Kaya lab na lab ko siya eh.

Naisip ko. swerte ko na minahal niya rin ako. I didnt expect him to love me. Sa pagsisinungaling ko, Pagpapanggap, at panlolokong ginawa ko ay hindi ko deserve ang pagmamahal niya. Inisip ko noon na hindi na niya ako mapapatawad. Na kamumuhian na lang niya ako habang buhay. Pero i was wrong. Sa kabila ng lahat ng ginawa ko, minahal pa rin niya ako.Tinanggap ko na nuon sa sarili ko na hindi na niya ako mamahalin pa. Sa mga masasakit na salitang binitawan niya para sa akin. Alam kung galit talaga siya. At sa mga oras na yun, tinanggap ko sa sarili ko na hindi na niya ako mapapatawad. Pero minahal niya ako. It was a miracle for me. A God gift to me. 

kaya nung minahal niya ako, i promise to myself that i will love him until the rest of my life. I was blessed because he love me in return. Yung akala kong magdudusa ako habang buhay, ay naging daan para sumaya ako ngayon. Iilan lamang ang nabibigyan ng ganitong kaganapan kaya naman hindi ko ito sasayangin. Expect the unexpected talaga. Yung mga bagay na hindi mo inaasahan ang mga mangyayari. Yung mga taong ayaw mong mahalin ang natutunan mong mahalin. That's the reality of life, Hindi na natin mababago iyon. That's the fact and we can never change it. Dahil kahit gaano mo gustuhin at hilingin ang iasng bagay, kung hindi talaga para sayo ay hindi mo makukuha. God always know the best for us. Bibigyan niya tayo ng sakit na dadanasin dahil tinitimbang niya ang iyong katatagan para malaman niya kung kanino ka niya ibibigay. Kung kanino ka mas magiging masaya at mas liligaya. Ang kailangan mo lang gawin ay maghintay at magtiwala sa kanya. Because God is the only one who knows what is our future. At kagaya ko, nagtiwala ako sa kanya. Tinanggap ko ang lahat ng sakit na binigay niya hanggang sa makuntento siya at hayaan akong maging masaya.

i know this is  not our happy ending. Dahil para sa amin ni Cray, ito pa lang ang simula. Ang simula ng pagkakaroon ng masayang pamilya. Marami pang mangyayari. Pero alam kong makakayanan namin lahat basta't magkahawak kami at hindi bumibitaw.Our love is strong enough para harapin ang lahat. Because no matter how big a problem we should encounterd, kakayanin namin yun ng magkasama. katulad ng vow namin sa isat isa ng kinasal kaming dalawa, Patuloy kaming magiging matatag sa hirap at ginhawa.

.............................................................................

cheenesss...hahaha..kasabay ng pagsusulat ko nito ay isusulat ko na din ang story ni fafa Geo..anong title? Tignan niyo na lang...char..

please vote and comments readers... SALAMAT..