Two Hearts become One(Sequel story of I'm His Pretend Wife)

Chapter 36.

Chapter 36.

I dont know kung bakit hindi ina-update ni watty ang chapter na to. I swear, nakailang ulit ako sa chapter na to. Tatlong beses i guess. Ang masama pa duon, lahat ng natatype ko ay nabubura. Tang ina langs. Nakakapagod magtype. Sana naman hindi na ako umulit this time. Gumana ka na pls..

Gabrielle POV

Nagsimula kaming kumain ni Cray. Malamig ang ihip ng hangin na dumadampi sa aking balat. The scent of the candle filled my nose. Nakakaengganyo din itong pagmasdan na kumukutikutitap sa kadiliman.

"You like my surprise?" Tanong ni Cray pagkatapos naming kumain.

"Super." Tumango ako at ngumiti. "Thanks for this, hubby."

Nakita ko ang pagkislap ng  mga mata nito. Ngumiti ito nang matamis sa akin bago tumayo at lumapit sa tabi ko.

"Let's dance." Kasabay ng paglalahad ng kamay nito ang siya ring pagsisimula ng pamilyar na tugtog.

'All i am, all i'll be

Everything in this world

All that i'll ever need '

Tinanggap ko ang kamay niya ng nakangiti. Inalalayan niya akong makatayo at pumuwesto kami sa gitna kung saan napapalibutan kami ng mga naggagandahan at ibat ibang kulay na kandila.

Ngumiti ako nang magsimula kaming sumayaw sa saliw ng tugtog. Nakangiti rin si Cray habang nakatingin sa mga mata.

"Sorry sa nangyari kaninang umaga." He said apologitically.

Ngumiti ako at umiling. I should be the one to say sorry to him. Alam kong mali ang nasabi ko sa kanya. But still, inaako niya pa rin ang kasalanan.

'I do, cherish you

For the rest of my life

You dont have to think twice..

"I admit i'm scared." Sabi nito habang nakatitig sa mga mata ko. "I'm scared by the thought that one day i might lose you."

Nakita ko ang takot sa kanyang mga mata. Takot na alam kong pinipilit niyang itago.

"You became my life the moment you entered my world. Kaya ganito na lang ang takot ko na baka isang araw paggising ko, wala ka na sa tabi ko." Huminga ito ng malalim.

Ngumiti ako. Ngiti na hindi umabot sa aking mga mata. Hindi ako nagsalita. Nakinig lang ako sa kanya.

"I am a man who always have a positive thingking. But when i discovered about your condition, ang daming what if's ang naisip ko. Namuo agad ang takot sa puso ko."

Saying those words to him makes me want to cry. Niyakap ko siya habang sumasayaw pa rin kami.

"I love you, Gabbie. I want to being strong sa panahong mahina ka. Gusto kong sa akin ka sumandal pag hindi mo na kaya. Kaya kahit mahina ako, gusto kong maging malakas para sayo." His voice broke.

Nagsimulang mamasa ang mga mata ko.

"I want you to depend on me. I want you to stay with me. I want you to live for me. Kahit gaano kahirap. Kahit gaanong kawalang pag asa. Wag kang sumuko.."

Sunod sunod na tumulo ang aking luha. Pero pinigilan ko ang aking emosyon.

"I vowed in front of God, in everyone that i will always be by your side. That i will take care of you no matter what. Gusto kong sisihin ang sarili ko pero naisip ko, kahit pa sisihin ko ang sarili ko ay hindi ka nun mapapagaling. Instead, i promise to myself na mananatili akong malakas para sa yo.." suminghap ito. Pinipigilan ang nagsisimulang luha.

Pumikit ako. Mas hinigpitan ko ang yakap ko sa kanya. Naramdaman ko din ang paghigpit ng yakap nito.

"God gave me the most precious thing. Alam kong hindi ko kakayanin pag nawala ka. I love you with all my heart. And please.. dont you ever leave me.." nagsimula itong umiyak.

I hurted him again. Again and again. Gusto kong sabihin sa kanya na okay lang at magiging maayos din ang lahat. Pero paano ko gagawin yun kung hindi ko din sigurado kung magiging maayos din ang lahat. I dont want him to give a false hope.

Huminga ako ng malalim. I want this man to being strong. Ayokong nakikita siya na ganito. Ayokong nakikita siyang mahina at nawawalan ng pag asa. Gusto ko ulit makita yung lalaking punong puno ng pag asa.

"I love you, Gabbie. I do. I will always be strong. I will always stay. Mahal kita. Buong buo." Hinawakan niya ang magkabilang braso ko at hinarap ako.

Sa kabila ng nanlalabo kong mata ng dahil sa luha. Kita ko pa rin ang luha sa kanyang mga mata.

"Don't ever let go. I will always be here holding you tight. Wag mo akong iiwan.."

Tumango ako at hinalikan siya sa mga labi. Niyakap ko ulit siya ng mahigpit.

"I love you, Cray. And i will never let go.." umiiyak na sabi ko.

I will always love this man. I will always love him till the rest my life. That's a promise.

"Let's go home tommorow.."

Yeah... we need to go home..