Two Hearts become One(Sequel story of I'm His Pretend Wife)

Chapter 30.

Chapter 30.

Gabrielle POV

"What's that?"

Napatingin ako kay Cray ng magsalita ito. Umupo ito sa tabi ko at tinignan ang album na hawak ko. It's our wedding pictures.

"Tinitignan ko lang yung mga pictures natin nung kasal." Sagot ko at binuklat ang photo album.

Napangiti ako. It was like reminiscing the happiest day of my life. Rumagasa ang mga ala alang iyon sa utak ko. The happiest moment of my life.

"You want us to marraid again?"

Nabigla ako sa tanong niyang iyon. Nag angat ako ng tingin sa kanya. Nakangiti ito at nakatingin sa photo album na hawak ko.

Umiling ako."No. Nakita ko lang to kanina at naalala ko yung kasal natin." Nangingiti kong sabi.

Huminga ito ng malalim. "You know, if you want to marraid again. I can give you that." Ngumiti ito at tinitigan ako sa mata. "We'll plan about it pagkalabas ni baby."

Dun ako nakaramdaman ng lungkot. Baby? He really excited about the baby. Paano niya kayang matatanggap ang sitwasyon pag sinabi ko na ang kondisyon ko? Everything will lost, im sure.

Hinawakan ko ang pisngi niya at tinitigan siya sa mata."You dont need to marry me again. All you need to do is stay beside me no matter what happens."

I felt that, that was my clue to him. Pakiramdam ko ay yun ang binigay kong hint sa kanya para malaman niya ang lahat.

"I love you. I stay with you no matter what happens." His voice was full of finality.

Tumango ako at ibinaling ang paningin sa photo album na hawak ko pa rin. Iniwas ko ang paningin ko sa kanya para hindi niya makita ang luhang namuo sa mga mata ko.

I felt warm in his voice. His soothing voice made my heart melt that makes me want to cry.

"I know you will. We'll be having a family soon. I know you'd stay beside me and our baby." Buo ang boses ko nang sinabi ko iyon. Pinalis ko ang luhang namuo sa mata ko nang mahagip ng mga mata ko ang isang litratong nakaipit sa photo album. My momsie Rica and there beside him is a pregnant girl whose wearing a floral dress. They both smiling at the camera. Tinitigan ko ang mukha ng babaeng kasama ni Momsie Rica sa picture. Maganda ang pagkakangiti at parang masayang masaya...My mother.

Namuo ulit ang luha ko sa mga mata. Naisip ko ang pinagdaanan niya ng ipinanganak niya ako. Bago pa tuluyang tumulo ang luha ko ay niyakap na ako ni Cray.

"You missed her?" Hinaplos nito ang buhok ko. Tumango ako sa kanya at pinalis ang luhang tumulo sa pisngi ko.

Bumaling ako kay Cray at ipinakita ang picture. This time, i want to give more clues about my condition. Gusto kong malaman kung ano ang sasabihin niya ng hindi nalalaman ang tungkol sa condition ko.

"You know what my mom had been through right?" Pagsisimula ko. Hindi ito nagsalita kaya ipinagpatuloy ko ang pagsasalita. "When she needs to choose between her life...or my life." I paused.

Katahimikan ang namayani sa pagitan namin. Nakatingin ako sa kanya at nakatingin din ito sa akin.

I sighed. "Lagi kong iniisip na bakit mas pinili niyang buhayin ako kesa sa sarili niya? Wala pa naman akong puwang nun. Bakit mas pinili niyang buhayin ako? Pero lahat ng tanong na yun ay nabura sa isip ko when i got pregnant." Ngumiti ako kay Cray. "She loves me more than her life that she choose me.  And i love her for that."

"Yeah. And i thankful for that too. Because if she didnt choose you, your not here with me. And probably, i still finding my happiness until now." Ngiti nito.

Ngumiti ako at huminga ng malalim. "Kung...." hindi ko masabi ang exact words.."kung.. ikaw ang nasa katayuan ni mama..i mean.. sa tingin mo ba kung buhay si papa? Pipiliin niya rin kaya ako katulad ng ginawa ni mama?" Tanong ko habang nakatingin ako sa mga mata niya.

Hindi ito agad nagsalita. Para bang pinoproseso pa ang utak nito ang tanong ko. Hinintay ko ang sagot niya. Dahil dito ko malalaman ang disisyon niya.

"I dont know.."

Napabuntong hininga ulit ako. Gusto kong pilitin siyang sagutin ang tanong ko pero hindi ko alam kung paano dahil baka magtaka siya.

Natahimik kaming pareho. Tinignan ko ang picture ni mama. Maybe, we have the same decisions. Gusto ko ring mabuhay ang anak ko. If i cant have both my life and my baby then im going to choose one.. and that is my baby. Because i love him/her..that's what a mother's do.

"But if we have the same situation like your mother...if i had to choose between you and the baby.. i'm going to choose you.."

Natigilan ako sa sinabi nito. That's it! Thats his decision. He's going to choose me.

"Bakit?" Mahinang tanong ko. "Bakit ako ang pipiliin mo? Instead of the baby?"

"Well, if i can't have both of you then im going to choose you..its not because i don't love the baby. But because, i know, i cant stand alone without you in my life. Alam ko sa sarili kong hindi ko kaya ng wala ka. Kung pipiliin ko ang baby, there's a possibility na mapapabayaan ko siya. But if i choose you, alam kung kakayanin ko lahat ng sakit hanggat kasama kita. Tsaka pwede pa rin namang tayong magkababy ulit diba?"

Hindi ko alam kung anong sasabihin ko. Ang alam ko lang ay umiiyak na ako habang naririnig ko ang sinasabi niya. God! I love this man so much.

Niyakap ko siya. Mahigpit na mahigpit. Niyakap din niya ako pabalik.

"Everything about you is my life. Your everything to me. So please, dont ever leave me."

Humikbi ako. His words. His words that's my heart melt. I wish i can say what's on my mind too.