PSİKOZLAR

58.Bölüm ~ÇIKIŞ KAPISI~

Asena Eda'dan...

Alarmın sesiyle yerimden sıçradım. Pardon alarm mı dedim? Duhan'ın o tiz çığlığıyla yerimden sıçradım. "Asena kalk." diye dibimde çığlık atıyordu. Yataktan doğrulup Duhan'a tokat attım. "Ah! Bebek yüzüm gitti." dedi Duhan elini yüzüne götürerek. "Benim de kulaklarım gitti." dedim sinirle. "Ne yapayım? Sabahtan beri sesleniyorum uyanmıyorsun. Okula geç kalacağız." dedi Duhan. "Tamam çık. Üstümü giyinip geleceğim." dedim.

Duhan odamdan çıktığında ben de ayaklanıp banyoya gittim. Elimi yüzümü yıkayıp dolapta ki düzleştiriciyi alıp prize taktım. Saçımın ne kadar düze yakın bir şekli olsa da yine düzleştirecektim. Bu benim canım arkadaşlarımın tavsiyesiydi(!)

Düzleştirici ısındığında saçımı düzeltmeye başladım. Aynadan kendime baktığımda 'Güzel miyim?' dedim içimden. Bazen güzelim diyorum bazen hayır güzel değilsin diyorum. Bu düşünceyi Barlas'dan sonra yaşamaya başlamıştım. Önceden çok düşünmezdim ama bu sıralar çok düşünüyordum. Beni neden sevmiyor? Neden başkasıyla çıkıyor? diye düşünüyordum. Belki çirkinim diye çıkmıyordur diye düşünüyordum. Bu saatten sonra da olmazdı çünkü birbirimize güvenmiyorduk. Ama seviyordum. Of!

Kafe de Berkan'la konuşmuştuk. Peki söyledikleri inandırıcı mıydı? Biraz... Berkan'a inanasım yoktu. Doğru söyleseler bile ben onlara değil Barlas'a inanmak istiyorum.

'ASENA BARLAS'IN SEVGİLİSİ VAR!'

Unutmam lazımdı bunu ama yapamıyordum. Onu her sevgilisiyle gördüğümde yıkılıyordum. Bir köşeye geçip ağlamak, içimi boşaltmak istiyordum. Bu çocuk beni ne hale getirmişti.

Bana sahip değildi! Başkasına sahipti! Beni umursamıyor, takmıyordu. Taktığı tek şey sevgilisiydi. Barlas sevgilisine bakıp gülümsediğinde benim gülümsemem gittikçe soluyordu. Onun yüzünden bazen okula gitmek istemiyordum. Belki görmesem vazgeçerdim diyordum ama bu sefer gözlerim onu arıyordu. Gözlerimi kapatsam bu sefer kalbim beni ona doğru itekliyordu.

"Asena." diye bağırınca Duhan düşüncelerimden sıyrılıp işime devam ettim. Saçım bittiğinde düzleştiricinin fişini prizden çekip dolaba koydum ve dolaptan kremi alıp biraz yüzüme sürdüm.

Banyoda işim bittiğinde soyunma odasına gidip formamı giydim. İşim bittiğinde çantamı da alıp aşağıya indim. "Hadi gidelim Duhan." dedim. "Sanki her zamankinden daha uzun sürdü hazırlanman. Sen kısa sürede hazırlanıyordun." dedi Duhan. "Sus Duhan." dedim ve ceketimi giydim. Fortmantodan montunu alıp giydim. "Sen saçını mı düzleştirdin? O yüzden uzun sürdü hazırlanman sanırım." dedi Duhan. "Yürü Duhan yürü." dedim ve evden çıktım. Duhan da evden çıkıp kapıyı kitleyip yanıma geldi.

Hava gittikçe ısınıyordu. İlkbahara girmiştik ama bu kadar ısınması fazlaydı. Daha geçen hafta donuyorduk. Bu son yıllar hangi mevsimde olduğumu şaşıyordum. Bir mevsimde dört mevsimi yaşıyorduk.

"Asena." diye seslenmesiyle Duhan'a döndüm. "Hani sana bir kızı anlatmıştım. Hatırlıyor musun?" dedi Duhan. "Şu hoşlandığın kız mı?" dedim. "Evet." dedi Duhan gülümseyerek. Kızın hakkında konuştuğumuz da gülümsemişti Duhan. "Hoşlanmıyorsun. Sen baya baya bu kıza aşıksın." dedim gülümseyerek. "Galiba öyleyim." dedi Duhan sırıtarak. "Peki kızın adı ne?" dedim. "Bilmiyorum." dedi Duhan. "Cidden mi?" dedim şaşkınlıkla. "Evet." dedi Duhan. "Kızın resmini çek ve bana getir. Onu bilgisayarda araştırıp bütün bilgilerini öğrenebilirim. Aslında bunu sen benden daha iyi yaparsın. Neden yapmıyorsun?" dedim. "O yolla bulmak istesem, kızın her şeyini bulabilirdim. Bu benim için kolay ama ben onla konuşup onu öyle tanımak istiyorum." dedi Duhan. "Peki neden konuşmuyorsun?" dedim. "Konuşacağım." dedi Duhan. "Kız nerede peki? Bizim okulda mı?" dedim. "Hayır bizim okulda değil başka bir okulda. Her gün, aynı saatte merkezde ki Gökkuşağı kafesine gidiyor. Ben de onu görmek için Görkem'le oraya gidiyorum. Görkem zorla geliyor ama olsun." dedi Duhan gülümseyerek. "Oha! Sen baya işi ilerletmişsin. O zaman kızlar sen, ben ve Görkem o kafeye gidiyoruz ve sen de o kızla konuşuyorsun." dedim gülümseyerek. "Tamam." dedi Duhan. Kardeşim de birisini seviyordu. Çapkın birisini bir kız nasıl bu hale getirmişti. Demek ki aşk böyle bir şeydi. Aslında Barlas da beni baya değiştirmişti. Of! Yine aklıma getirmiştim. Aklına getirme ve okula doğru yürü Asena.