PSİKOZLAR

46.Bölüm ~ATEŞ'İN İNTİKAMI~

Asu Lina'dan...

Barda geçirdiğimiz güzel ama iğrenç gecenin utancıyla otururken, telefonumun sürekli olarak titremesiyle telefonu elime aldım. Instagram'dan gelen 'xxx sana mesaj göndermek istiyor' bildirimleri üst üste geliyordu. Hem normalden hem Whatsapp'tan hem de Instagram'dan. Neler oluyordu? Ne olduğunu anlamamıştım. Instagram'a girip neler olduğuna baktım. Bakmamla şoka girmem bir olmuştu. Aynı anda bağırmıştım da. Bağırmamla kızların dikkatini de üzerime çekmiştim. Ateş'in gerçekten böyle bir şey yapacağı aklımın ucundan bile geçmemişti. Aptal! Böyle yaparak eline ne geçmişti? Kumsal'ın "Ne oldu?" demesiyle "Piçizler'in ne yaptığına bir bakın derim." dedim telefonlarını işaret ederek. Herkes telefonunu çıkarıp baktığında onlara da sürekli bildirim geliyordu. Nasıl bir şeyin içine düşmüştük? "Oha!" İlk tepkiyi Asena vermişti. Alesya gözlerini ve ağzını kocaman açmış bakıyordu. Kumsal iptal olmuştu zaten ona ulaşmak şuan imkansızdı. Neden bir insan hala uğraşırdı ki? Ne anlamı var? Ben artık hiç bir şey anlayamıyordum. Ateş'e karşı olan hislerim beni çıkmaz sokağa sürüklüyordu. Peki ya şimdi yaptıkları? Onun gözünde basit bir kızdım. Tamamen diğer kızlar gibi görüyordu beni. En acısı da buydu.

"Allah kahretmesin biz ne yapacağız şimdi?" diye çaresizce somurttu Alesya. "Hiçbir fikrim yok. Lanet olsun! Böyle bir şeyi yapmayı nasıl göze alıyorlar?" dedi sinirli bir şekilde Asena. Çaresizce duruyordum sadece. İçimdeki Ateş'e olan nefretim giderek daha da artıyordu. O kadar zor durumdaydık ki, ne yapacağımızı hiçbir şekilde bilmiyorduk. Kumsal'dan hala bir tepki yoktu, şoka girmişti. Kendini bir anda yere attı ve gözlerinden yaş gelmeye başlamıştı. En acı olan onunkiydi sanırım. Barış'ın onu sevdiğini neredeyse bütün okul biliyordu ve onun şimdi yaptığı Kumsal'ı tamamen bitirmişti. Piçizler'den tamamen nefret ediyordum. Benim arkadaşlarıma, kardeşten ötelerime bunları yaşatamazlardı.

Bir sürü kişi yazmıştı. İçlerinde abim de vardı ve hala yazmaya devam ediyordu. İnanamıyordum. O nasıl görmüştü? Abim aradığında açsam mı diye düşündüm. Açsam, söyleyecek hiçbir şeyim yoktu. Açmasam, sürekli aramaya devam edecekti. Telefonu sessize alıp koltuğa fırlattım. Ne yapacağımı bilmiyordum?

Ateş'i yumruklamak istiyordum. İçimde biriken sinirle birlikte odadaki koltuklardan birine tekme attım. "ALLAH KAHRETSİN! ONUN BUNUN ÇOCUKLARI!" Sinirle bağırıyordum. Yapacak başka bir şeyim yoktu. Sinirden kuduruyordum sadece. "Ya anlamıyorum, bizi escort gibi göstererek ellerine ne geçti?" dedi Alesya kaşlarını çatarak. Sevdiği çocuğun ona çarptığını öğrendikten sonra bu olay da üstüne tuzu biberi olmuştu. Perişan haldeydi. Kaşları çatıktı ama aklın da olanları hepimiz biliyorduk. Arada sırada kaşları eski haline geliyordu. Gözleri doluyordu ama sanırım sonra sadece ona olan nefretini hatırlayıp kendini avutuyordu.

Piçizler bizi sinirlendirmek için bunu da yapmışlardı. Tek tek fotoğraflarımızı atarak altına bizi etiketleyerek ve numaralarımızı yazarak paylaşmışlardı. Bunları saçma sapan sitelerde paylaşmaları da cabası.

Asena "Bu yaptıkları asla yanlarına kalmayacak!" dedi hırsla. "Verin şunların adreslerini." dedi Duhan sinirle. Kumsal "Ne yapacaksın?" dedi tek kaşını kaldırarak. "Evlerini basacağım. Yeter artık yaptıkları çok oldu." dedi ve ayağa kalktı Duhan. "Görkem kalk kardeşim hadi gidiyoruz." diye de devamını getirmişti. Görkem daha ne olduğunu anlayamamıştı ki Duhan, Görkem'i kolundan tutarak kaldırmıştı. "Ya saçmalamayın. Boş verin istediklerini onlara vermeyin." dedi Alesya. Haklıydı. Yeterince onlara istediklerini vermiştik. "Ya abla bir boş yapma! Yaptıklarını görmüyor musun?" dedi Görkem bağırarak. Duhan'ın siniri ona da geçmişti. Alesya oflayarak sustu. "Harbiden bırakın." dedim ikna etmeye çalışarak ama fayda etmemişti. "Görkem ara oğlum havalimanını. Bugün içindeki en yakın zamana uçak bileti tut. Hadi aslanım göreyim seni." deyip dolaba yöneldi Duhan. Görkem de telefonuyla birlikte odadan çıkmıştı. "Ya Duhan manyak mısın? Bırak şu valizi." dedi Asena. Kardeşini ikna etmeye çalışıyordu. Kafam kazan gibiydi. Dün gece kafamın anası gayet güzel bir şekilde bellenmişti. Dün gecenin asıl etkileri şuan harekete geçmişti. Başım ağrıyordu. Hiçbir şey dinlemek istemiyordum. Sadece uyumak istiyordum. Asena ve Duhan tartışırken kanepelerden birine kendimi atmıştım. Gözlerim kapalıydı ama beynim açıktı. "Duhan bırak valizi." dedi Asena bağırarak. "Sus bak döverim seni." dedi Duhan sinirle. Gerçekten sinirlenmişe benziyordu. "Kavga etmeyin." dedi Alesya ortalığı yatıştırmak için. Duhan ve Asena'dan aynı anda çıkan "Sen sus Alesya!" sesiyle Alesya'dan daha ses çıkmamıştı.