PSİKOZLAR

35.Bölüm ~SENDEN NEFRET EDİYORUM~

Video psikozlar kitabının tanıtımı lütfen okumadan önce ya da okunduktan sonra izleyin. 😊

İyi okumalarrr💞

Asena Eda'dan...

Gördüklerime çok şaşkındım. Cidden Berkan'lar doğru söylüyorlardı. Barlas ve çetesinin yaptıkları işler iyi değildi. Kızlara baktığımda onlar da şaşkındı.

Şuan deponun içindeydik ve önümüzde 6-7 yaşlarında iki tane çocuk vardı. Çocukları kaçırmışlardı. Korkudan kalbim çok hızlı atıyordu ve titriyordum. Kumsal bize doğru eğilip "Cidden çocuk kaçırıyorlar. Bir şeyler yapmamız lazım." dedi titreyerek. O da korkmuştu. Aslında hepimiz korkuyorduk. Bize ne yapacaklarını bilmiyorduk.

"Çocukların ailesini arayın da şu işi bitirelim." dedi Barlas. Ne yani şuan ailelerini arayıp fidye mi isteyeceklerdi? "Kızlar fidye isteyecekler. Yazık çocuklara." dedi Alesya üzgün bir sesle. Barlas'ın adamlarından bir tanesi çocukların ailelerini aramak için depodan çıktı.

Şuan duygularım karma karışıktı. Sevdiğim adam çocuklara zarar veriyor, onları korkutuyordu. Para için çocuklarda kötü anılar bırakıyor, hayatlarını alt üst ediyordu.

Dayanamayıp Barlas'ın kolundan tutup kendime doğru çektim. Böyle bir şey yaptığım için şaşırmıştı Barlas. Bana baktığında damarlarımda dolaşan kanlar buz kesilmişti. O kadar ciddiydi ki korkmuştum. Buz gibi bakıyordu. Tek Barlas değil hepsi öyle bakıyorlardı. Barlas'ın hiç diğer tarafını görmemiştim ama bugün ilk defa diğer tarafını görecektim ve ben onun diğer tarafını görmeye hazır değildim. Kalbimin kırılacağından korkuyordum.

"Ne yapıyorsun Asena? Görmüyor musun işim var." dedi buz gibi bir sesle. İçime bir ürperti girdi ve titredim. "O çocuklara ne yapacaksınız? Neden onları tutuyorsunuz burada?" diye sordum. Barlas kaşlarını çattı ve "Asena sakın bu konuya karışma. Sakın!" dedi. Korkudan bir adım geriledim. Ben böyle bir kız değildim. "Bakın kızlar ne gördüklerinizi ne de bu depoyu kimseye söylemeyeceksiniz!" dedi Ateş. "Eğer birisine söylerseniz yemin ederim acımam öldürürüm sizi. Anladınız mı?" dedi Barlas soğuk sesiyle. Onu ilk defa böyle görüyordum. Hiç birimiz korkudan ağzımızı açamıyorduk. Barlas kolumu tutup sarsarak "Anladın mı Asena? Sen akıllı bir kızsın. Zaten aklın varsa kimseye söylemezsin değil mi?" dedi Barlas. Başımı tamam anlamında sallayıp kolumu Barlas'ın ellerinden çektim ve kızların yanına gittim. "Kızlar ben cidden korkmaya başladım. Biz Berkan'a söylersek bunlar bizi bitirir." dedi Asu. Doğru söylüyordu. Bizi bitirirlerdi. "Nereden haberleri olacak ki?" dedi Kumsal. "Bilmiyorum." dedi Asu. Nereden haberleri olacak ki cidden? Biz Berkan'lara söylersek onların da zaten hapishaneye girme şansları var. Hapishaneye girecek... Bu düşünceyle içimde bir boğulma, sıkışma oldu. Bu saatten sonra onu ne görebilecektim ne yaklaşabilecektim ne de o güzel gözleri görebilecektim.

"Biz ne yapacağız?" diye sordu Alesya. "Bilmiyorum ama hemen bir şey yapmamız gerekiyor. Çocuklara zarar verebilirler." dedi Asu. Kumsal tam bir şey söyleyecekken Çağan'ın sesiyle durdu. "Ne fısıldaşıyorsunuz sabahtan beri?" diye sordu tek kaşını kaldırarak. Şuan hepsi bize şüpheli bir şekilde bakıyorlardı. "Soruyu duymadınız mı? Ne konuşuyorsun aranızda?" diye bağırdı Barlas. Korkuyordum. Hem de çok. "Bir şey konuşmuyorduk." dedim korkumu göstermeden. Barlas derince gözlerimin içine baktı. Öyle bakması canım acıtmıştı ve ürpermiştim.