PSİKOZLAR

19.Bölüm ~YENİ PİÇİZ DOĞUYOR!~

Medya : Duhan Sert ve Doğukan Arıcı

Asena Eda'dan...

Kızlarla birlikte gitmemiştim. Ailemi özlemiştim ve onları görmek istiyordum. O yüzden ailemin yanına gitmek için caddeye inip taksi bekledim. Annemlere sürpriz yapmak istiyordum. O yüzden ne anneme ne de babama haber vermiştim. Duhan'a önceden söz vermiştim geleceğim zaman haber vereceğim diye. O yüzden Duhan'ı arayıp eve geleceğimi ama anneme ve babama söylememesi için önceden uyarmıştım. Taksi gelince taksiye binip gideceğim yeri söyledim.

Kafamı cama yaslayıp yolu izliyordum. Düşünüyordum. Onu düşünüyordum. Beni öpmüştü. Öptüğünde şaşırmıştım, kalbim hızlı atmaya başlamıştı, çok garip bir duyguydu. İlk defa birisi beni öpüyordu ama sevdiği için değil ceza amaçlı öpmüştü. Beni uyarmıştı zaten aklından başka şeyler geçmesin diye ama buna engel olamıyordum. İlk defa böyle bir şey yaşamıştım ve o kişi Barlas'tı. Bazı hisler içimde canlanıyordu ve ben pek fazla engel olamıyordum. Beni öptüğünde hiç bir şey yapamamıştım. Ben bunlarla başımı ağrıtırken taksi durmuştu.

Evime gelmiştim. Taksiciye paramı ödeyip arabadan indim. Büyük bahçenin içinde yürürken küçüklüğümdeki anılar aklıma gelmişti. Duhan'la ne kavgalar ettiğimiz ne oyunlar oynadığımız anılar vardı. Büyümek güzel bir şey değildi. Küçük kalmak ve gerçek dünyadan haberdar olmamak çok güzeldi. Büyüdükçe gerçek dünyayı tanıyorsun ve bu kimse için iyi bir şey olmuyor. Yorucu bir hale geliyordu.

Kapıya vardığım zaman zile bastım. Kapı birkaç saniye sonra açılmıştı. Tam kafamı kaldırdığım sırada yüzüme bir şey geçirildi. Ben şaşkınlıkla bakarken Duhan kahkaha atıyordu. O anın şokuyla bir şey yapamamıştım. Pislik tabağın içine ketçap ve mayonez koymuştu ve şuan suratımdaydı. Her yerim ketçap ve mayonez olmuştu. Duhan şaşkınlığımdan yararlanıp resmimi çekmişti. Kendime geldiğim zaman "Duhan!"diye bağırdım. Koca villada sesim her yerde duyulmuştu. "Annecim!" diye bağırıp kaçmaya başlamıştı. Ben de onun arkasından fırladım. Televizyon odasına girdiğim zaman annemi ve babamı gördüğüm için durdum. Zaten Duhan da annemin arkasına saklanmıştı. Annemle babam beni gördüğünde yerinden kalkmışlardı. Babam bana sarılacakken durdurdum. "Baba dur elim yüzüm ketçap içinde. Elimi yüzümü yıkayayım öyle sarıl yoksa üstün berbat olacak." dedim. "Üç ay oldu seni görmeyeli kızım. En fazla telefondan sesini duyabiliyorum. Umurumda değil üstüm başım." deyip beni sıkıca sardı kollarının arasına, babama sıkıca sarıldım. Babamdan sonra da anneme sarıldım. "Kızım ne oldu sana böyle? Neden ketçaplısın? "diye sordu annem. Duhan'a bakarak "Duhan yaptı. Başka kim yapacak? Ben elimi yüzümü yıkayayım göstereceğim ona!" dedim sinirle. Duhan bana bakarak gözlerini şirince kırptı ve at gibi sırıttı. "Ulan eşek sıpası." deyip babam Duhan'ın kafasına vurdu. ''Baba ya! Sen bu yakışıklı mı yakışıklı, tatlı mı tatlı oğluna nasıl vurabilirsin?" dedi Duhan. "Oğlum sen de biraz rahat dursana. Kız geldiği gibi ne şakası bu?" deyip Duhan'dan cevap beklemişti. "Hoş geldin sürprizi." diyerek sırıtmıştı. Ben onların yanından ayrılıp elimi yüzümü yıkamak için banyoya gittim.

Elimi yüzümü yıkadıktan sonra banyodan çıktım. Banyodan çıktığımda heykel gibi dikilen Duhan'la karşılaştım. "Çekil önümden. Annemle babamla biraz vakit geçireceğim seninle boks maçı yapacağım." dedim. "Asena cidden gıcıksın. Annemlerle sonra vakit geçirirsin Konuşalım biraz. Özledim seni." dedi Duhan. Şaşırmıştım. Ne kadar komik ve aptalca bir karaktere sahip olsa da duygularını açmayı sevmezdi. Hatta annemi öperdi ve sarılırdı sadece. Duhan kolumdan tutup kendi odasına çıkarmıştı. Duhan'ın odası büyüktü ve odanın içinde büyük bir balkonu vardı. Balkona çıktık ve oradaki koltuklardan bir tanesine oturdum. Telefonumdan saate baktım. Saat altıya geliyordu. Hava yavaş yavaş kararmaya başlamıştı. Duhan karşımdaki koltuğa geçmişti. Koltukta uzanıp gökyüzünü izliyordu sessizce. Konuşmaya başlamasını bekliyordum sadece. Sessizdi ve ben de sessizliği bozmadım. Duhan da benim gibi 5-6 yıldır boksa gidiyordu. Birlikte başlamıştık boksa ve çocukluğumuzdan beri boksu seviyorduk. Duhan benden bir yaş küçüktü. 10. sınıfa gidiyordu. On altı yaşında olduğuna rağmen baya olgun gösteriyordu. Vücut yapısından kaynaklanıyor olmalıydı. Dışarıdan bakan biri on altı olmasına rağmen on dokuz yaşında sanabilirdi. Altı senelik boksör bir zahmet kasları olsun. Hem yakışıklı hem boksör az kızlar peşinden koşmamıştı. Duhan'ın kızlarla arası pek olmazdı zaten öyle. Sevgili yapamamıştı. Sevdiği biri olunca çıkmak istiyorum demişti bana. Ama bu tabii ki kızlarla flört etmesine engel değildi. Duhan'la ne kadar kavga etsek de birbirimize her şeyimizi anlatırdık. Sonuçta kardeştik.