Kumsal'dan...
Eve geldiğimde olanlar hakkında düşünüyordum. Barış benim fotoğraflarımı çekmişti. Aklımda bir sürü soru vardı. "Neden çekti? Ne zaman çekti? Neden bu kadar yakındı bana?" Bu soruların cevaplarını öğrenmek bir matematik gibi değil ki. Formül yok bir şey yok ipucu da. Çok düşünüyordum ama elimde değildi. Aklıma geliyorlardı ve kafamı karıştırıyorlardı. Yanlış şeyler düşünmek istemiyordum. Etkileniyordum çoğu şeyden ve karşı tarafı da incitemiyordum. Barış'ın bana olan davranışları değişikti. Yakın davranıyor, korumak istiyor ama bazen soğuk davranıyordu. Beni korumak istediğini anladığımda içimde garip bir his oluşuyordu.
Odamdan çıkıp aşağıya inip kendime bir kahve yaptım. Elime aldım ve odama geri çıktım. Müzik dinleyerek kahvemi içiyordum. Kahve içince huzur buluyordum, yorgunluğum gidiyordu. Elime raftan bir kitap alıp okumaya başladım. Ahmet Batman'dan Gökyüzüne Not. En sevdiğim kitaplardan biriydi. Kahvemi içtikten sonra var olan uykum da kalmamıştı. Telefonumu aldım ve kızlarla konuşmaya başladım. Cumartesi ve pazar günü Asena'nın ailesinin yanına gidecektik. Kızlar da bunu konuşuyorlardı.
Asena
-Kızlar bu günden bavulunuzu hazırlayın, yarın oyalanmadan direkt annemlere gideriz.
Asu Lina
-Başlayın hazırlamaya da hem gittiğimizde dinleniriz. Cumartesi de eğleniriz.
Alesya
-Erkek kesmezsem ben Alesya değilim.
Ben
-Yavaş kes bari öküz gibi bakma. Rezil oluruz.
Asu Lina
-Aaa biz ve rezil olmak? Erkek kesmede proflaştık biz kızım.
Asena
-Rezil olsanız da bir şey olmaz bir daha göremezsiniz zaten.
Ben
-Bizi bir daha götürmez misin Asena'cığım?
Asena
-Bilemiyorum. Beni rezil ederseniz sizi bir daha götürmem.
Asu Lina
-Seni kesinlikle rezil etmeyiz!
Alesya
-Aaa! Sen merak etme biz kendimiz geliriz.
Ben
-Aynen biz kendimiz geliriz.
Asu Lina
-Bizden kurtuluşun yok Asena Hanım.
Asena
-Sizin Psikoz olduğunuzu bir anlığına unuttum.
Ben
-Neyse kızlar ben bavulumu hazırlayayım.
Asena
-Fazla bir şey koyma 2 gün kalıyoruz sonuçta. Bana iş çıkarmayın.
Ben
-Tamam Asena'cığım. Yarın görüşürüz.
Telefonumu kapatıp dolabımı açtım. Hava durumuna baktım. Hava güzeldi. 5 tane gece ve günlük elbise, 5 tişört, 6 tane ayakkabı, 4 tane şort, 3 tane bluz fazla mı oldu acaba? Bir bavul dolmuştu. Bir de küçük bir çanta vardı. Yeter bu kadar herhalde. Aklıma gelen şeyle gözlerimi pörtlettim. En önemli eşyalarımı unutmuştum! Makyaj malzemelerim... Şimdi orada Asena'nın yoktur. Aslında hiç yoktur. Ben alayım yanıma ne olur ne olmaz. Onları da sırt çantama koyarım. Tarağım, makyaj malzemelerim, diş fırçam. Hepsini bir köşeye koyup hikaye attım. Yatağa uyumak için girdiğimde Barış yazdı.
Barış
-Nereye gidiyorsun?
Ben
Seni alakadar etmez benim nereye gideceğim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
PSİKOZLAR
Teen FictionKaranlık deponun içerisinde başlayan bir oyun. Sanki bir oyun masasında gibiydiler. Sadece Psikozlar vardı ama oynadıkları kartları başkaları dağıtıyor gibiydi. Çektikleri ve oynadıkları her kart alev alıyordu, hayatlarını daha da çıkmaza sürüklüyor...
