Hoofdstuk 37

24 8 7
                                    

Pov Lorenzo,
Waarom volgt deze man me überhaupt?
Ik kijk nog eens om me heen en zie iets in de verte bewegen. Het figuur komt steeds dichterbij, en nu is het duidelijk. Het is de huurmoordenaar, Brian, die me stalkt.
"Kom dan,' zeg ik.
"Met plezier,' zegt Brian dan met een grote grijns tegen me.
Ik zie zijn arm aankomen om mij te slaan, maar erg traag. Het lijkt alsof de tijd vertraagd is. Even serieus, hoeveel krachten heb ik wel niet?
Het zal wel, ik heb in iedergeval genoeg tijd om na te denken nu. Ik pak zijn arm beet en de tijd gaat weer normaal verder.

"Ho ho, niet zo snel,' zeg ik terwijl hij me verbaasd aankijkt.
"Waarom volg je me? Waarom probeer je me te vermoorden?'
Zeg ik, terwijl ik zijn andere hand ook vast pak.

"ik doe gewoon wat me opgevraagd is gast, laat me los.'

"Nog een laatste vraag voordat ik je loslaat, wie heeft je de opdracht gegeven?'

"Ik ben verboden dat te zeggen. En nogmaals, laat me gaan.'
"STOP, JE KNELT MIJN POLSEN!'

"Serieus, jij komt hier om mij te vermoorden, en je zeurt om je pols?'

Ik zeg tegen hem dat hij nog een laatste kans krijgt om te vertellen wie hem heeft gestuurd, maar weer zegt hij niks. Verdomme!
Ik knijp harder en harder. Zijn hand wordt langzaam aan paars. Hij kijkt angstig toe hoe zijn hand afsterft. Nog een laatste keer kracht zetten, ik knijp zo hard dat z'n handen eraf vallen.
Ik heb geen controle meer, ik val flauw... tenminste dat dacht ik.
Mijn beeld werd even wit, het voelde alsof ik een eeuwigheid weg was.

Als ik eenmaal weer kan zien, zie ik Brian toegetakeld op de grond liggen. Geen handen meer, geen voeten meer. En grote, diepe wonden verspreid over zijn hele lichaam.
...Heb ik dit gedaan?
Het meest rare is, ik dacht dat ik misschien flauw viel ofzo, maar ik werd staand wakker. Het voelde alsof mijn geest was opgesloten ergens. Alsof ik even voor de helft weer terug was in het ertussen in...


Ertussen in (VOLTOOID)Where stories live. Discover now