Ertussen in (VOLTOOID)

Hoofdstuk 17

Pov Fabiënne,
Dat meen je niet... ik doe mijn gordijn open, en zie aan de overkant het huis van een bekende. Ik heb diegene's nummer, dus ik stuur een berichtje.
____________________________________

Fabiënne: Heyy...
____________________________________

Ik krijg nog geen antwoord, dus ik ga alvast mijn huiswerk maken. Als ik klaar ben, kijk ik mijn serie verder op mijn telefoon. Na een paar afleveringen te hebben, roept mijn moeder dat ik moet komen eten. We eten lasagne, ik hou er zelf niet zo van, maar mijn moeder maakt het opzich wel goed. Na het eten ga ik gelijk naar boven en kijk ik verder. Halverwege de aflevering krijg ik een berichtje terug:
____________________________________

Lorenzo♥️: Hey, what's up?

Fabiënne: Ik moet je iets vertellen😅🙆‍♀️

Lorenzo♥️: Vertel, je weet dat je mij alles kan vertellen toch?

Fabiënne: Jaja weet ik, maar ben je thuis a.t.m?

Lorenzo♥️: Ja ik ben thuis...? Hoezo?

Fabiënne: Nou uhm, doe je gordijn is open van je kamer...
En kijk dan recht vooruit.

Lorenzo♥️: Omg! Wat doe je daar ahha? Ben je op bezoek bij iemand ofzo😂

Fabiënne: Nee... ik ben verhuisd haha......

Lorenzo♥️: 😳 Ik ben tenminste nu wel sneller bij je..?

Fabiënne: Ja, dat zeker.....
____________________________________

Ik zie vanuit zijn raam Lorenzo naar me lachen, en daarna doet hij het gordijn dicht. Ik wist het wel, ik had het niet moeten vertellen, hij vind het vast awkward. Maar waarom? Ik ben zijn beste vriendin, dan is het toch juist heel leuk... laat ook maar. Ik ben best wel moe en val niet veel later in diepe slaap.

Pov Lorenzo,
Ik weet nou niet wat ik er van moet vinden, het is denk ik wel gezellig... we maken er gewoon samen het beste van, het wordt vast geweldig, ze is mijn allerbeste vriendin ooit dus dat komt wel goed. Ik denk nog een tijdje na en kijk op mijn telefoon hoe laat het is. Het is 2 uur 's nachts. Jeetje, de tijd gaat soms voorbij zonder dat je het door hebt. Ik doe mijn telefoon uit, en aan de oplader. Vervolgens doe ik mijn licht uit en val niet lang erna in slaap.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Het is nu maandag, Fabiënne wordt wakker en maakt zich klaar voor school. Ze wacht op Lorenzo, maar die komt maar niet. Ze probeert hem te bellen, maar geen antwoord. Ze gaat ervan uit dat hij zich verslapen heeft en belt aan bij zijn huis. Zijn moeder doet open, en Fabiënne vraagt waar hij is. En zijn moeder antwoordt dat hij al naar school is.
'Naar school' ? Denkt Fabiënne, waarom zou hij zonder mij gaan bedacht ze zich... alleen is er niet veel tijd om na te denken, ze pakt haar fiets en gaat zelf naar school. Ze heeft net genoeg tijd en komt dus ook op tijd aan op school. Eenmaal aangekomen gaat ze naar de aula, want ze heeft zelfs nog tijd over. Ze kijkt rond, maar Lorenzo is nergens te bekennen. Ze loopt alvast naar het lokaal, en daar is Lorenzo. Met Jill erbij...

Pov Fabiënne,
Dat meen je niet! Hij heeft mij in de steek gelaten vanmorgen, voor die trut? Stormend loop ik op hem af en spreek ik hem aan.
"Hoe durf je mij te laten zitten zonder het aan te geven?"
"Ik was de hele tijd op je aan het wachten!" Ik krijg alleen nog geen antwoord terug...
"nou!?"... "Zeg is wat!"
Dan antwoordt hij met iets waar ik me echt rot over voelde;
"Hoe bedoel je?" "Ik breng jou nooit naar school, ken ik jou wel?"
Wtf... ik weet niet wat er met hem is, maar ik wed dat het door Jill komt. Ik wil niet hem kwijtraken door die bitch. Maar wat moet ik eraan doen? Ik houd mijn tranen in en ren weg. Ik heb geen zin meer in school. Ik spijbel, en ben inmiddels al supervaak gebeld door mijn ouders. Maar ik heb geen zin om op te nemen, ik ben in dat zelfde bos nu waar ik met Caitlyn toen had afgesproken. Eerst ruk ik al het gras om me heen eruit van woede, en pak mijn haar zo stevig vast dat ik het er bijna uitruk. Dan begin ik te huilen, en zak ik in elkaar tegen die bekende grote boom van eerder dit jaar....