Hoofdstuk 9

63 24 2
                                    

Pov Fabiënne,
"Dit is je laatste kans, doe je mee of niet." Fluisterde Caitlyn toen die dag in mijn oor.

Ik begreep niet wat ze bedoelde en vroeg waarom ze dat zei. Ze antwoorde met
"doe niet alsof je van niks weet."
"We zouden vandaag samen Lorenzo in de maling nemen toch?"
"Jij maakt hem van streek zodat hij weg rent."
"Ik doe de rest."
Hem van streek maken? Dat zou ik toch nooit... dit was allemaal haar idee ik heb er niks mee te maken! Ik dacht dat ze maar aan het grappen maken was.

Ik snap nu wel een beetje waarom ze geen vrienden had denk ik. Ze deed nooit haar best om te praten met iemand, iedereen moest van haar uit hun zelf naar haar toe gaan. En ze is niet helemaal goed bij haar hoofd. Echt een beetje onzin dit allemaal. Zou ze dan echt Lorenzo geduwd hebben? Nee dat kan niet...

oh shit! Ik herinner me alles weer. Vroeger, lang geleden was Caitlyn mijn beste vriendin. Omdat ik beste vriendinnen met haar was mocht bijna niemand me meer. Ook Lorenzo niet, Lorenzo was toen vooral in zijn eigen wereld en op zichzelf. Niks mis mee vond ik, alleen Caitlyn vond hem irritant.
Al vanaf het moment dat ze bij elkaar in de klas kwamen. En ze was zoals ik al heb verteld, mijn beste vriendin... dus iedereen die zij haatte, mocht ik ook niet. Zo was het nou eenmaal, ookal leek Lorenzo voor mij gewoon aardig te zijn. We hadden jaren terug samen een plan gemaakt om hem 'terug' te pakken. (Ik weet het, het is onzin... wat had hij haar nou weer aangedaan? Niks dus.)

Dat was het plan dat ze in mijn oor fluisterde, ze wist het nog. Toen we klein waren moest Caitlyn op gegeven moment verhuizen naar een ander land. Ik miste haar wel, ookal was ze een beetje gek. Ik had niet gedacht dat ze nog terug zou komen. En raakte bevriend met Lorenzo, Caitlyn zou woest op me zijn geweest. Maar het is echt een leuk iemand. Ik heb geen spijt van met hem bevriend raken, maar ik heb wel het gevoel alsof het nu mijn schuld is dat hij dood is... ik wist niet dat ze het plan zo serieus nam, echt niet. Waarom heb ik dit ook nooit aan hem verteld...Ik begin te huilen, "het spijt me Lorenzo, het komt allemaal door mij."

Pov Lorenzo,
Hoe bedoelt ze nou weer 'het komt allemaal door mij'? Je hebt niks fout gedaan, je deed echt je best om er voor mij te zijn. Het doet mij pijn om haar zo te zien huilen, ik wil niet dat zo om mij huilt. Ik wil niets liever dan bij je zijn...

Pov Caitlyn,
Ik ben ergens waar niemand me zal vinden. Ik denk terug aan het moment dat ik met Fabiënne aan het schommelen was. We waren zo klein nog. Ik herinner me nog wat je tegen mij zei: "ik zal je nooit laten gaan Caitlyn, je bent de beste."
Het komt allemaal doordat ik moest verhuizen, ik mis je, mijn beste vriendin. Ik ben heel eenzaam nu je me hebt verlaten voor Lorenzo. Ik dacht dat als Lorenzo weg zou zijn, je terug naar mij zou komen. Maar dat is niet het geval, ik bedenk me nu hoe gelukkig jullie twee waren. Jullie hadden de beste vriendschap, ik geef het toe.
Ik ben echt een rot vriendin, een échte vriendin had niet jaloers geweest. Ik had blij voor je moeten zijn, en gewoon er moeten proberen bij te voegen. Ik wist dat die dag Lorenzo zich niet zo goed voelde doordat ik hem stalkte op school. Ik ging mijn huid expres beschadigen en vies maken. Ik had expres gehuild, zo echt mogelijk.
Niks van de dag van het incident was toeval. Het was de bedoeling dat je naar me toe kwam Lorenzo ...

Ertussen in (VOLTOOID)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu