Ertussen in (VOLTOOID)

Hoofdstuk 21

Pov Fabiënne,
Ik moet snel iets verzinnen voordat het uit de hand loopt, misschien zou een knuffel geven helpen? Het maakte mij wel rustig... nee vast niet... misschien een klap in zijn gezicht? Nee dan wordt hij alleen maar bozer, dan zit het er niet anders op... kom op Fabiënne, jij kunt dit! Zelfs Wendy gelooft in je, het komt vast goed. En ik snapte nu ook wat Wendy's kracht was, gedachten lezen. Ze wist natuurlijk gelijk hoe ik me voelde over hem...
Maar dan kon ze dus ook de gedachten lezen van Lorenzo, zei ze daarom 'ga ervoor'?
Misschien weet ze wel dat hij ook geïnteresseerd is in mij, maar als dat zo is, waarom vertelt ze me dat dan niet gewoon!? Ze wil dat ik daar zelf achter kom..

Ik stap dichter naar Lorenzo toe, ik sla mijn armen om zijn nek, en kom dichterbij met mijn hoofd bij het zijne. Maar ik merk dat de 'aardbeving' al gestopt is, shit.
Ik doe snel weer een stap achteruit en hij kijkt me raar aan.
"Wat deed je?' Vroeg Lorenzo.
Waarop ik stotterde vol zenuwen: "uh n-niks, het heeft toch gewerkt, dus hou er over op nu okay?'
Ik draai me om en wil weglopen, maar Lorenzo pakt me bij mijn pols. "Weet je zeker dat je niks hoeft te vertellen?' Vraagt Lorenzo op een lieve manier, maar ik moet natuurlijk weer chagrijnig antwoorden met "ik hoef jou helemaal niks te vertellen, laat me los graag, dankje.' Zei ik dat nou echt? Jeetje Fabiënne, hij bedoelde het aardig... wat een sukkel ben ik ook. Ik kijk Lorenzo aan en hij ziet er bezorgd uit. "Je weet dat we nog school hebben toch?' "Je kan niet zomaar weglopen Fabiënne.'
Oh ja... vergeten, ugh. Ik wil gewoon dat deze dag voorbij is, het is al awkward genoeg geweest.

Gelukkig, mijn redder in nood, de bel gaat... de gangen vullen zich al op met mensen, en we gaan snel naar het lokaal. We hebben gevraagd of we naast elkaar konden zitten, maar dat mocht niet van de de docent. Dus hij zat nog steeds naast Jill, en ik naast Caitlyn... ik kijk naar Lorenzo, maar hij leunt met zijn hoofd op zijn hand en speelt met zijn pen. Hij zegt geen woord tegen Jill. Ik ook niet tegen Caitlyn, maar later in de les fluisterde Caitlyn iets tegen mij... "ik heb jou en Lorenzo gezien in de gang Fabiënne.' Ik slik en kijk haar aan, maar dan word ik kalm. Ze heeft er toch niks aan, als ze tegen iedereen zegt dat hij krachten heeft, niemand die haar gelooft. Tenminste ik dacht dat het daarom ging, maar dat was niet het geval. Wederom fluisterde ze in mijn oor maar nu zei ze "dat gedeelte waar jij hem probeerde te kussen, Fabje van me...' "ik zal het hem vertellen, en dan zal jullie vriendschap niets meer dan awkwardness zijn.' "Ik weet dat je hem al een tijdje leuk vindt.' "Het is zo opvallend.' En dan ontstaat er een grijns op haar gezicht. Godverdomme, kan die bitch nooit haar bek houden? Kut, waarom heeft ze dat nou gezien. wat moet ik doen? Ik denk dat ik maar gewoon haar uit de buurt van hem moet houden dan maar...

Pov Lorenzo,
De lessen zijn eindelijk voorbij en ik loop naar Fabiënne toe. "Kom je, ik ga nu weg.' Ze knikt maar zegt niks, vreemd. Ze praat meestal best veel. Ik negeer het gewoon en we lopen naar mijn motor. Ik zet haar thuis af, en ga erna gelijk naar de overkant, naar mijn huis. Ik kijk achterom, en zie dat ze nog niet binnen is. Ze gedraagt zich alsof ik gevolgd wordt ofzo. Ze stopt niet met naar mij kijken tot ik binnen ben, heel gek. Ik besluit haar te bellen of ze oke is, maar ze zegt dat alles prima is. Dus ik kijk gewoon mijn serie, en val later op de avond in slaap...