Hoofdstuk 36

32 10 6
                                    

Pov Fabiënne,
Er neemt een man met een hele zware, donkere stem op. Ik weet niet wat ik zou moeten zeggen, ik stond maar een beetje te stotteren. Uiteindelijk koos ik ervoor om maar eens te beginnen met een vriendelijke 'hallo'. Hij reageert lichtelijk geïrriteerd, en ik heb nog maar één ding gezegd?
Maar goed, hij zei allemaal vage dingen zoals;
"je hebt de goede uitgekozen. Ik zal je niet teleurstellen mevrouw, ik krijg hem wel.'
Gelijk erna hing hij op.
Ik ben zo zenuwachtig, niet te geloven dat ik een proffesionele moordernaar op lorenzo af stuur... ik voel me er slecht over, en het geeft me een naar gevoel in mijn buik. Maar is het gek dat... ik ergens ook wel benieuwd ben...?
Ik bedoel, lorenzo is best sterk...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Inmiddels is het al wat verder. Lorenzo is vrijgelaten, er was nou eenmaal niet genoeg bewijs. Dus veel konden ze niet doen...

Pov Lorenzo,
Yes! Ik ben vrij. Ik loop de straat op, maar ik merk gelijk dat er wat mis is. Dit... voelt niet goed.
Mijn beeld valt weg, en het geluid om me heen versterkt. Ik kan horen wat iedereen zegt. Ik sta stil, maar het geluid gaat steeds verder. Totdat het stopt bij een bepaald persoon... hij heeft een zware stem. Mijn ogen gaan wijd open en ik voel me ineens een soort computer systeem, ik ga iedereen af met mijn ogen, en kom dan uit bij een grote, gespierde man. Mijn ogen scannen hem bijna automatisch van top tot teen, en er komt allemaal 'data', mijn hoofd binnen.
'Brian. 34 jaar. 1,88 m lang. Geen vrouw, geen kinderen. Voor driekwart nederlands, en een kwart japans'
'... huurmoordernaar.'
Mijn zicht herstelt weer, en ik moest even bijkomen van wat er zojuist gebeurde. Kon ik nou serieus zijn persoonlijke informatie achterhalen?!
Best gaaf, alleen wat ik nu ga zeggen iets minder...
Ik heb het gevoel dat hij me volgt, ben er wel zeker van eigenlijk. Maar waarom? Heeft dit iets te maken met mijn krachten? Met Fabiënne misschien? Nee toch...?

Dat komt later wel, eerst moet ik uitvinden wat hij van mij wilt...
Ik besluit om expres naar een lege plek te gaan zonder mensen, zodat als hij me echt volgt, ik het duidelijk kan zien. Ik ben eigenlijk best kalm om een of andere reden. Waarschijnlijk door m'n boven natuurlijke krachten ofcourse... hoe komt het eigenlijk, dat iedereen die terug is van het ertussen in, er maar 1 heeft, maar ik meer? Ik heb er zoveel, vaak neemt het zelfs mijn controle over. Ik kan ze niet beheersen. Ze zijn te machtig...

Ik loop steegjes in naar een plek waar ooit een speeltuin was, nu is het leeg en verlaten. Ik kijk om me heen maar zie hem niet. Ik doe mijn ogen dicht en laat mijn oren het werk doen. Ik focus op de geluiden om me heen, ik zie hem misschien niet, maar ik hoor overduidelijk dat hij hier is.
Ik doe mijn ogen open, en nog steeds niks.
"KOM TEVOORSCHIJN DAN.'
"WEES IS EEN MAN EN TOON JEZELF.'
"WAT MOET JE VAN ME!?'
schreeuw ik, vol zelvertrouwen. Niet wetend waar hij is...

Ertussen in (VOLTOOID)Where stories live. Discover now