Hoofdstuk 33

39 12 7
                                    

Pov Fabiënne,
Huh.. waar ben ik?

"LORENZO!?"

"IEMAND!?"

Maar geen antwoord, alles is wit. Geen enkel voorwerp of wat dan ook is te zien. Oh my god! Is dit-
Nee toch...? Is dit het ertussen in?
Betekent het, dat ik ben o-overleden?!
Het is zo stil, dat je je eigen hartslag kunt horen bonzen. Zo stil, dat je waarschijnlijk na een paar uur zou doordraaien in je eentje. Wat vreselijk... hoe heeft Lorenzo dit ooit gedaan? Als ik niet snel iemand zie ben ik bang dat ik gek ga worden.

Al snel na die gedachte voel ik iets of iemand me bij mijn pols vastgrijpen. Ik word over diegene's rug gegooid en ik word ergens heen gebracht.

Het is een man van, ik schat iets van 25. Blonde haren, donkerblauwe ogen. Hij zet me rustig weer terug op de grond en wijst naar iets achter mij. En ik draai me om...

Ik zie een soort beelden van de echte wereld in 3D ofzo.
Ik zie Lorenzo! Ik ren naar hem toe en wil hem een knuffel geven, maar mijn armen gaan dwars door hem heen. Ik roep hem nog, maar het lijkt niet alsof hij me kan zien of horen...
...Dan word ik er soortvan erin gezogen ofzo, het is net alsof ik gewoon op de wereld ben, alles is precies hetzelfde. Dit is zo vreemd... ik ben er, maar toch ook weer niet, niemand ziet me.

OH!
Seintjes! Ja dat is het!
Ik moet hem seintjes zien te sturen...!

Pov Lorenzo,
Oké, het is tijd. Als je dit kunt horen, geen zorgen Fabiënne. Het komt goed! Ik ga ervoor zorgen.

Ik stap op mijn motor en ga naar het politie bureau.
"Hallo, ik wil iets opbiechten,' zeg ik tegen een politieman die ook bij het incident op school was.
"Nou zeg het is,' antwoord hij.
"Ik heb al die mensen verwond, en i-ik heb Fabiënne vermoord.'
Stotter ik door tranen heen.
"Bescherm jij soms iemand...?'
Vraagt hij achterdochtig aan me.
"Wat!? Nee!'
"IK HEB HET GODVERDOMME GEDAAN, ARRESTEER ME!'
Dat was nét op het randje, ik was bijna weer 'ontploft'.
Waarom pakt hij me niet gewoon op? Ik zie hem lichtelijk geschrokken naar mij kijken. Hij twijffelt, maar pakt uiteindelijk handboeien en vraagt of ik mee wil komen. Yes, dit is al een goed begin. Hij heeft alleen natuurlijk geen bewijs dat ik het heb gedaan... is dat echt nodig?
Zo ja, wat doe ik dan?

Pov Fabiënne,
What the!? Lorenzo!?
Wat is hij nou weer van plan? Hij laat zich gewoon arresteren...
"ik vergeef je Lorenzo, je hoeft dit niet te doen,' fluister ik zachtjes naast zijn oor.

DIT KAN NIET!?

HIJ-

IK...

...Ik ben ontzichtbaar toch?!

Maar Lorenzo draait zich om, en hij kijkt me recht in mijn ogen aan. Met zijn bruine snoezige ogen, vol schuldgevoel. Huilend draait hij zich weer om, en loopt hij met de politieman weg.

Lorenzo.... waarom?

Ertussen in (VOLTOOID)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu