Ertussen in (VOLTOOID)

Hoofdstuk 19

Het is weer maandag en Fabiënne staat op en maakt zich klaar om naar school te gaan. Ze gaat naar Lorenzo's huis en belt aan, hij komt gelijk naar buiten en ze stapt achterop de motor. Voor hun beginnen de lessen pas om 12:40 's middags, want er zijn een paar uitgevallen. En het is nu 9 uur 's ochtends maar ze wouden nog even samen naar de winkels. Maar eenmaal in de winkels, komt Lorenzo een bekende tegen.

Pov Fabiënne,
Het is super gezellig om met Lorenzo even te winkelen, alleen ik merk dat hij een beetje afwezig is, hij zit maar steeds ergens naar te kijken. "What's up Lorenzo?"
"Niks, alles is goed,' antwoordt hij.
"Weet je het zeker?' Vraag ik.
"Heel zeker.' "Ik dacht alleen dat ik iemand zag, maar het zal wel niet. Ik ben vast een beetje moe.'
"Wie dacht je te zien dan?' Vroeg ik gelijk, en dan begint hij een beetje te mompelen. "Praat is wat harder ik hoor je zo niet,' zeg ik.
"Ik was niet alleen in het ertussen in, er waren meerdere mensen.'
"En vooral eentje heeft me heel goed geholpen, en die mis ik ook wel, dus dat zal de reden wel zijn.'
"Wie?' "En hoe bedoel je precies?'
"Er gaan meerdere uhm... mensen dood op deze wereld yknow...'
"Oh zo, oh-' "dat is best heftig.'
En ik kijk hem begripvol aan.
"Hoe was diegene?'
"Ze was superlief, en maakte altijd van die opmerkingen waar ik wel om moest lachen.'
"Ze? Dus het was een meisje??'
Zeg ik terwijl ik lach en hem prik in zijn zij. "Haha ja ze heette Wendy, en ze zag eruit als-'
"Als wat?' Vraag ik verward.

Pov Lorenzo,
Ik zweer dat is haar echt... ik kijk nog iets beter vooruit. Het is een meisje met kort, blauwe zachte haren die perfect matchte met haar ogen. Dat moest haar zijn, ik durf er alleen niet op af te stappen. Wat nou als het toch de verkeerde is. Maar ze komt mijn richtig op lopen, en ze staat recht voor mijn neus. Het is haar echt, ik glimlach en ben superblij. "Omg je bent terug van-"
"Sssshh, niet de hele wereld hoeft te weten waar wij waren haha."
Antwoord ze terwijl ze me aan kijkt met haar prachtige oceaan blauwe ogen. En met haar perfecte witte tanden lacht ze naar mij. Ze ziet er nu veel beter uit dan een paar maanden geleden;

"Uhm...ik ben Fabiënne, sorry dat ik jullie momentje onderbreek maar ik ben er ook nog.'
Dan doet Wendy een stapje achteruit en kijkt Fabiënne aan.
"Haha sorry, ik ben Wendy, Lorenzo heeft me over je verteld.'
"Je lijkt me een geweldig persoon.'
En ik zie een lach op Fabiënne's gezicht verschijnen.

Pov Fabiënne,
"En geen zorgen, Lorenzo is cute maar ik ben veeltste jong, he is all yours.' Zegt Wendy tegen mij.
"Waarom denk je dat ik hem leuk-'
...maar ze ondebreekt me bijna gelijk al met iets raars;
"Sssh, het is goed, jij kan er niks aan doen.' Antwoordt ze dan, en geeft mij een knipoog... "gewoon ervoor gaan meid!'
Ik kijk snel naar Lorenzo, maar hij lijkt gelukkig niks gehoord te hebben. Wat denkt Wendy wel niet, ze doet alsof ze mijn gedachtes kan lezen ofzo... pffft wat een onzin... toch?

Pov Lorenzo
"Maar hoe zit het nou met jou dan?' Vraag ik aan Wendy. En ze denkt even na, ik zie dat ze het niet helemaal begrijpt en ik stap naar haar toe. En dan fluister ik in haar oren; "wat is jouw speciale kracht?' Ze is eventjes stil.
Maar daarna antwoordt ze fluisterend tegen mij;
"Daar kom je nog wel achter.'
En dan loopt ze met een grijns op haar gezicht weg, beetje apart.
Maar volgensmij vindt Fabiënne haar ook wel leuk, dus misschien wordt het nog wel wat. Zou leuk zijn als we beste vrienden konden worden met z'n drieën....