Hoofdstuk 32

42 12 4
                                    

Pov Lorenzo,
Oh fuck, wat heb ik gedaan? Het spijt me Fabiënne, ik wilde dit allemaal niet. Ik wilde gewoon naar je toe...
"Geef alsjeblieft nog niet op Fabje van me.'
"Houdt nog even vol, de ambulance is al onderweg, hij kan elk moment hier zijn.'

En ik nog denken dat ze cool waren, dat mijn krachten wonderen konden verrichten. Nee, ze veroorzaken alleen maar problemen.
Ik zou alles doen, om Fabiënne in leven te houden. Alles.

De ambulance komt aan en heeft de politie ingeschakeld. Het lijkt natuurlijk op een of andere aanslag, met iedereen op de grond vol bloed. En Fabiënne, die beweegloos op de grond ligt. Een politieman ondervraagt me natuurlijk... ziet er verdacht uit dat zoveel mensen zijn toegetakeld, maar ik nog helemaal fris en fruitig ben. Maar ik heb het ook écht serieus veroorzaakt. Wapens heb ik niet, dus hoe zou ik uitleggen aan de politie dat ik speciale krachten heb die gevaarlijk zijn voor mensen en dingen om me heen?

Ik heb gezegd dat ik mijn beste vriendin, Fabiënne, hoorde gillen. Dat toen ik aankwam ze al buiten bewustzijn was. Ik hielp Fabiënne, en keek om me heen, en zag vervolgens anderen bebloed liggen. Echt bullshit, dat weet ik zelf ook wel....

De politie gaat voor nu akkoord met mijn theorie, en zeggen dat ze deze zaak gaan onderzoeken. Dat ze contact met me op zullen nemen als ze bewijs gevonden hebben. (Wat ze niet gaan vinden) want ik hoefde er niemand voor aan te raken, en de school camera is toevallig gericht op de andere kant.

Ik zie alle slachtoffers meegevoerd worden in de ambulances, met Fabiënne. Snel pak ik mijn motor en rijd naar het ziekenhuis waar ze heen worden gebracht.
Eenmaal aangekomen bij het ziekenhuis ren ik naar Fabiënne's kamer. Ik zie haar doodstil liggen, en ze heeft een zuurstof masker op. Ze kan niet zelf ademen... ik besef me nu hoe vreselijk het wel niet geweest zou zijn voor Fabiënne, toen ik weg was. Het is zo... eenzaam, en gewoon niet hetzelfde meer. Alles boeit me niet meer, het enige wat ik wil is Fabiënne.

*hoge pieptoon*

Ik was even in gedachten, maar schrok van een piep geluid. Ik weet alleen niet waarvan-
GODVER!

"DOKTERS???!"

"IEMAND? HELP!"

"EEN PATIENT GAAT DOOD!"

Er komen dokters aangerend en ik krijg het benauwd. Ik ga sneller ademen en ik krijg koude rillingen over mijn lichaam. Mijn ogen poppen er bijna uit, en ik druk mijn nagels in mijn handen. Het kan niet waar zijn... Fabiënne... ze is- d-dood...

Er stromen een waterval aan tranen over mijn wangen. Ik sla mezelf in mijn gezicht en probeer mezelf erbij te houden.
"Kom op Lorenzo, ze is nog niet helemaal weg, ze is in het ertussen in.'

"Maar haar moord... het mysterie...'

"ik ben het antwoord.'

"Je hebt 2 dingen nodig...'

"Één het moet opgelost zijn, en ten tweede moet ze diegene's hand aanraken die alles geregeld heeft.'

"Maar... hoe kan ik ooit haar hand aanraken, als ik in de gevangenis zit...?

"Er is vast een manier, maar eerst moet ik toch echt mezelf aangeven... het kan niet anders.'

"Geen zorgen Fabiënne, ik kom je halen...'

Ertussen in (VOLTOOID)Where stories live. Discover now