Ertussen in (VOLTOOID)

Hoofdstuk 15

Pov Lorenzo,
Vooral uhm, meisjes keken me met open mond aan. En ik hoorde sommige meisjes fluisteren en naar mij wijzen. Ik voelde me gelijk niet meer op mijn gemak, en had het gevoel alsof al het naroepen en pesten weer zou beginnen. Maar dit keer niet... een paar meisjes kwamen naar me toe en ik verwachtte iets heftigs. Maar ze zeiden dat ik er goed uit zag, en sommige gingen zelfs gillend naar mij toe rennen alsof ik beroemd was ofzo. Ik was heel verward en dacht dat het een prank was. Maar dat zouden ze nooit met z'n allen het laatste moment kunnen bedenken. Want ik had niemand verteld of ik wel of niet zou komen. Ik had namelijk net zo goed thuis kunnen blijven omdat ik niet durfde, net zoals voor de vakantie. Ik hoorde Fabiënne al in mijn oor fluisteren "ze zien je wel zitten denk ik Lorenzo." "Maar hoe dan, niet lang geleden werd ik nog gepest en alles." Gaf ik als antwoord. "Dat noem je puberteit I guess." Zei Fabiënne lachend. "Ben ik zoveel veranderd dan?" Vroeg ik nog steeds niet begrijpend.
"Dat kun je wel zeggen ja...,' zegt Fabiënne tegen mij.

Ik negeer het maar gewoon en we gaan samen naar onze eerste les. Het is de eerste dag dus je mag kiezen waar je zit, Fabiënne zat al ergens en zwaaide naar mij. Maar om me heen hoorde ik allemaal mensen roepen "kom, naast mij is er plek!" En zag ook meisjes die al naast iemand zaten opstaan, zovan; 'ik maak wel plek voor je'. Heel vreemd, ik kende ook eigenlijk bijna niemand ervan dus besloot ik om alsnog naast Fabiënne te zitten. Waardoor ik gefluisterd hoorde "verdomme, hij kan naast iedereen, en dat gaat ie naast haar zitten pfff."
Echt onzin dit, Fabiënne is hardstikke leuk... en-
Maar dan komt er een meisje binnen, ze kijkt me gelijk aan. Ze heeft lange donkerrood geverfde haren, bijna zwart. Ik zit een beetje achterin dus ik zie het niet heel goed, maar ik denk dat ze groene ogen heeft. En met mooie, lange wimpers. En in tegenstelling tot de andere meisjes, is zij rustig. Niet schreeuwend 'kom naast me zitten' of zoiets. Maar ik zag wel dat ik haar aandacht trok... en zij zag er ook zeker niet verkeerd uit. Ik zie dat ondanks alle lege plekken ze toch alleen gaat zitten. Hmm kent ze niemand, misschien is ze nieuw? En ik vraag aan Fab of ze het erg vindt dat ik naast haar ga zitten. Ze zegt "nee joh tuurlijk niet, ga maar." "Ik vind wel iemand anders."
Als ik eenmaal naast haar zit vraag ik haar naam, ze heet Jill.
(Zo ziet ze eruit: .... )

We praten nog even samen maar dan schreeuwt de docent al:
"We gaan beginnen."
"Allemaal stil a.u.b!"
Waardoor iedereen gelijk stil is en opkijkt naar de docent.

Pov Fabiënne,
Omg hij is ook serieus echt naar haar toe gegaan, ik zei wel dat ik het oké vond... maar dat is niet zo. Natuurlijk vind ik dat wel erg, hoe kan hij zomaar naast iemand anders gaan zitten!? Wij zijn beste vrienden... en ja... en zij is... nieuw enzo... en hij kent haar niet eens. Oke ik schaam me nu echt voor mezelf... wat denk ik nou weer, waarom ben ik ineens zo jaloers? Ze is vast een leuke meid, ik zit wel naast Lorenzo bij de andere vakken. Maar tijdens de les merk ik toch dat er wat mis is. Ik kijk namelijk onbewust toch steeds weer naar Lorenzo, en als ik dan zie hoe ze samen lachen... ik word er niet goed van, wat een bitch zeg. Er was niemand meer bijgekomen, ik zat uiteindelijk alleen. Tot de laatste 7 minuten.

Er komt iemand binnen, ik en Lorenzo kijken elkaar gelijk vol afschuw aan nadat hij ook heeft gezien wie er binnen komt. CAITLYN!? Wtf doet zij hier, hoort zij niet allang verhuist te zijn naar een ander land ofzo. Godver, mijn dag is gelijk verpest. Oh nee shit, ze komt dichterbij. Niet hier, niet naast mij, niet naast mij... VERDOMME! Schreeuwde ik bíjna hardop, het scheelde niet veel. Ze kwam naast me zitten maar voor dat één van ons iets zegt gaat gelukkig de bel al. Ik kijk naar Lorenzo's plek voorin maar die is leeg. Is hij nou echt weggegaan zónder mij? Ik loop de klas uit, zo snel mogelijk en ook zo onopvallend mogelijk. Zodat Caitlyn me niet zou volgen, ik dacht echt dat ik van haar af was. Maar goed maakt niet uit, mijn grootste probleem is nu waar Lorenzo is.

Ik sta op de gang en zie Lorenzo al naar me zwaaien, ah gelukkig hij heeft op me gewacht. En het meisje van uit de klas staat er ook niet meer bij. Ik loop samen met hem naar de aula, maar eenmaal in de aula wilt iedereen dat hij bij ze komt zitten, letterlijk iedereen wil wel hem erbij. ik heb een beetje het gevoel dat ik hem aan het 'kwijtraken' ben. Aangezien ik nooit gevraagd wordt om erbij te zitten.
Lorenzo zit nu liever bij mij... maar dit is de eerste dag, ik wed over een paar weken, hij me al niet eens meer kent...