Ertussen in (VOLTOOID)

Hoofdstuk 3

Lorenzo wordt wakker en kijkt naast zich, ze is zo lief en vredig wanneer ze slaapt. Niet lang nadat hij is opgestaan schud hij haar wakker.

"Ik wil je ergens mee naartoe nemen." Zegt Lorenzo zachtjes.

Zuchtend staat Caitlyn op en loopt ze met hem mee. Lorenzo pakt Caitlyn's hand vast, en begint te rennen. Maar Caitlyn weigert en hij ziet gelijk waarom, ze had een verwonding aan haar been. Maar hij wilde nog steeds gaan, dus hij besloot haar op te tillen. Glimlachend valt Caitlyn weer in slaap in zijn gespierde, comfortabele armen. Ze had al heel lang geen goede slaap meer gehad, ze was doodmoe. Lorenzo tilt haar, zonder moeite lijkt het wel naar de eindbestemming.

Hij legt haar rustig neer in het gras. Lorenzo was uit het bos met haar naar boven gegaan, ze waren bovenop een soort rots, waarvan aan de overkant water stroomde. De waterval glinsterde in het ochtend zonlicht.

Even later wordt Caitlyn gapend wakker, ze kijkt verbaasd om zich heen. "Dit is... geweldig."

Lorenzo pakt haar hand vast,
"kijk uit, als je hier naar beneden valt ben ik bang dat je het niet overleeft."

Caitlyn had een hartverwarmende lach op haar gezicht.
"Is dit een droom?" "Dit is bijna te mooi om waar te zijn."

Lorenzo kijkt haar diep aan, alsof hij verder kijkt dan alleen haar ogen, alsof hij echt haar binnenkant zag.

"Gelukkig niet" zei Lorenzo.

Lorenzo was voor een lange tijd blij, tot dat hij een belletje kreeg van zijn beste vriendin. Fabiënne stuurt talloze berichtjes en blijft bellen, maar Lorenzo negeert alles. Hij sluit zijn telefoon af, even geen zin in denkt Lorenzo. Zijn beste vriendin is ongerust, ze gaat huilend haar kamer in en sluit zichzelf buiten van iedereen. Het gaat niet zo goed met haar nu Lorenzo weg is, ze weigert zelfs te eten.

Caitlyn kijkt verward naar Lorenzo en vraagt vervolgens "wie was dat?"

Maar Lorenzo zegt dat het niemand was en dat er niks aan de hand is. Lorenzo voelt zich wel schuldig voor zijn beste vriendin negeren, zij had het ook niet altijd even makkelijk.

Lorenzo's depressie slaat weer toe en hij begint te huilen. Caitlyn ziet dat maar het boeit haar niet zo veel. Lorenzo voelt dat aan.. Caitlyn blijkt toch niet zo lief voor hem te zijn als dat hij dacht. Ze heeft een tasje om haar nek, ze maakt hem open. Lorenzo kijkt vanuit zijn ooghoek naar wat ze aan het doen is, ze heeft drank en sigaretten in haar tas. Ze is écht absoluut geen goede invloed op Lorenzo.

"dacht je nou echt na al die jaren mij te negeren en doen alsof ik niet besta, ik jou ooit leuk ga vinden?" Zei Caitlyn bitchy tegen hem.

Lorenzo's hart breekt in miljoenen stukken toen hij dat hoorde "h-het.. spijt me i-ik" snikte hij.

Hij was verblind van liefde, hij zag het niet in hoe slecht ze eigenlijk voor hem is.
Lorenzo besluit te vragen of ze hem zou missen wanneer hij zou springen en er uiteindelijk aan sterven. Caitlyn zei dat het haar niks boeit en zegt dat hij zich niet zo aan moet stellen, Lorenzo weet het even niet meer. Wat moet ik doen denkt Lorenzo, wat heb ik gedaan? ... Nu hij zijn beste vriendin genegeerd heeft denkt hij bij zichzelf, dat ze hem vast al haat. Hij ziet het niet meer zitten.

Caitlyn ziet Lorenzo helemaal daar beneden liggen en ze deed haar hand voor haar mond.

"Shit, niemand kan weten dat ik hier iets mee te maken had."

Nog met haar manke been probeert ze zo ver als ze kan weg te hinkelen. Niet nadekend laat ze Lorenzo's telefoon achter.