Chapter 1: အသစ္ေရာက္လာသည့္ေခြးေလး
ေက်ာက္နင္း တစ္စုံတစ္ေယာက္ရဲ႕
လက္ေမာင္းထဲမွာ အေပြ႕ခံထားရတယ္။
ဒီလို ပြင့္လင္းတဲ့အေနအထားမ်ိဳးက သူ႕ကို
ရွက္ေစပါတယ္ေနာ္။
သူ ဘာအေမြးမွမရွိတဲ့သူ႕ေျခေထာက္ေလးနဲ႕
သူ႕ရဲ႕ေဘာေလးကို ဖုံးအုပ္လိုက္မိတယ္။
အသည္းအသန္ သူ႕အၿမီးေလးကို အသုံးျပဳဖို႔ႀကိဳးစားလိုက္ေပမဲ့ ထိန္းခ်ဳပ္လို႔မရဘူး။
သူ႕ေျခေထာက္ေလးက တိုလြန္းတယ္။
သူ႕အၿမီးေတြကေတာ့ အရမ္းအဆင္ေျပေပမဲ့ ဖုံးဖို႔
မလုံေလာက္ဘူး။ အခ်ိန္အတန္ၾကာ
အပတ္တကုတ္ႀကိဳးစားၿပီးေနာက္မွာေတာ့ ေအာင္ျမင္ျခင္းမရွိေခ်။ ေ႐ြးခ်ယ္စရာမရွိေတာ့တာေၾကာင့္ လက္ေလ်ာ့လိုက္ရေတာ့တယ္။
သူ႕ရဲ႕တလက္လက္ေတာက္ပေနတဲ့
အနက္ေရာင္မ်က္လုံးေတြက အနည္းငယ္
စိတ္ပူေနၿပီး, ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့, ခံညားထည္ဝါတဲ့ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ မ်က္ႏွာအသြင္အျပင္ကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ သို႔ေသာ္ျငားလည္း, သူ႕ၾကည့္ခ်င္ရင္ေတာင္မွ,
သူ႕အေရွ႕ကလူကေတာ့ သူ႕ကို ဂ႐ုေတာင္မစိုက္ဘူး။
အခု, ေက်ာက္နင္း ပါပီေလး ျဖစ္ေနပီ။
ပါပီေလးျဖစ္ေသာ္လည္း ဒီလူရဲ႕
သည္းညည္းမခံနိုင္ျခင္းႏွင့္ ဒုကၡလွလွေတြ႕ခဲ့ရပါေတာ့တယ္။
လုခ်န္ဟဲ တစ္ဝက္တစ္ပ်က္
ဖတ္ေနသည့္စာအုပ္ကို bookmarkလုပ္ၿပီး စာအုပ္စင္ေပၚ တင္လိုက္တယ္။
သူ႕ေခါင္းကို အနီးအနားက
သူ႕အေမယူလာတဲ့ ပါပီေလးကို ငဲ့ၾကည့္လိုက္တယ္။ သူ႕ရဲ႕အလြန္လက္ရာေျမာက္သည့္အသြင္အျပင္က
နည္းနည္းစူးရွၿပီး၊
ထက္ျမက္ေအးစက္သည့္မ်က္ဝန္းေတြကိုပါ ေပါင္းထည့္လိုက္ေတာ့ အနီးအနားမွာရွိတဲ့
လက္ထပ္ၿပီးသား အသက္ငါးဆယ္အ႐ြယ္မိန္းမေတြေတာင္ မတတ္နိုင္ဘဲ
ဒီအသြင္အျပင္ေၾကာင့္ အရည္ေပ်ာ္သြားမွာပဲ
ျဖစ္ေလတယ္။
သို႔ေသာ္, သူ႕အေမရဲ႕ေတာင္းဆိုခ်က္ကို ၾကားတဲ့အခ်ိန္မွာ, သူ အေသးေလးကို
ေသေစနိုင္ေလာက္တဲ့အၾကည့္နဲ႕ စိုက္ၾကည့္ရင္း လက္တစ္ဖက္ထဲနဲ႕ ေကာက္ေပြ႕လိုက္ေတာ့တယ္။
