Chapter 80
ကျောက်နင်း နိုးလာတဲ့အချိန်မှာ ကောင်းကင်ကလဲ တောက်ပနေပြီး...ခါးကို သက်တောင့်သက်သာ
ဆန့်ထုတ်လိုက်တယ်။ သူ နောက်ပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်တဲ့အခါမှာပဲ အနည်းငယ် မှောင်မဲနေပုံရတဲ့
လုချန်ဟဲကို မြင်လိုက်တယ်။
" Good morning "
လုချန်ဟဲက သူ့ကို အေးစက်စွာ ကြည့်လိုက်တယ်။
" မင်းကို ရွေးချယ်စရာ နှစ်ခုပေးမယ်...
ကုတင်ပေါ်မှာ အိပ်ချင်အိပ်...
ဒါပေမဲ့ စောင်တစ်ခုနဲ့ သီးသန့်အိပ်...
ဒီလိုမှမဟုတ်ရင် မင်းရဲ့ ခွေးလှောင်အိမ်ထဲမှာ အိပ်..."
ကျောက်နင်း ရှိုက်ငိုတဲ့အမူအရာလေးနဲ့
လုချန်ဟဲကို ကြည့်လိုက်တယ်။
" မင်း ကောင်းကောင်းအိပ်ပျော်တာ
သေချာပါတယ်နော်...ဘာလို့ မင်းက တစ်နေ့ထက် တစ်နေ့ ပိုပိုပြီး ပြောင်းလဲသွားလဲ? မင်းပြောတော့ ယောကျာ်းဆိုတာ ပြောတဲ့အတိုင်း လုပ်ရမယ်ဆို!"
လုချန်ဟဲက သူ့ကို စကားမပြောဘဲ ကြည့်နေလေတယ်။
ကျောက်နင်း ဒီလှည့်ဖျားမှုက အလုပ်မဖြစ်ဘူးလို့
ခံစားလိုက်ရတော့တယ်။ သူ ခပ်မြန်မြန် စောင်လေးနဲ့ ပတ်လိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်ကနေ ရွှေ့လိုက်တယ်။
သူ လုချန်ဟဲ အဝတ်တွေ ဝတ်ဆင်ပြီးနောက် မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ လုချန်ဟဲကို ကြည့်လိုက်တော့တယ်။
" အဆင်ပြေရဲ့လားဟင်?"
"မပြေဘူး"
ကျောက်နင်း ဒီ topicကို ထပ်ပြီး မဆွေးနွေးတော့ဘူးလို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ ဒါကြောင့် ညဘက်ဆိုရင် ကုတင်ပေါ်မှာ အိပ်မှာကိုပဲ သဘောတူလိုက်တော့တယ်။ ဒါပေမဲ့လို့ အိပ်ပျော်သွားရင်တော့...ဘယ်သူက အမှန်ကို ပြောနိုင်တော့မှာလဲ? သူ သူ့ကို လုံးဝ လှုပ်ခွင့်ပေးမှာ မဟုတ်ဘူး။ လွန်ခဲ့ညတုန်းက သူ ရုန်းကန်နေတာကို
တွေးကြည့်လိုက်ပြီးနောက်...လုချန်ဟဲကို ကြည့်လိုက်တယ်။
" အနာဂတ်မှာ ဘာလုပ်ရမလဲဆိုတာကို ငါ တွေးပြီးပြီ..."
လုချန်ဟဲကလဲ ဒီtopicနောက်ကို လိုက်လာပြီး
မေးမြန်းလိုက်တယ်။
" ဘာလုပ်ချင်တာလဲ?"
" သရုပ်ဆောင်တစ်ယောက် ဖြစ်လာဖို့ပဲ!"
လုချန်ဟဲက ဒီဖြစ်နိုင်ခြေအကြောင်းကို
သိပ်မတွေးတောလေဘူး။ ပူတင်းလေးက
လူပုံစံမပြောင်းသေးတဲ့အချိန်ကတောင် ရုပ်ရှင်နှစ်ကား ရိုက်ကူးထားတဲ့ အတွေ့အကြုံရှိတယ်လေ...။ ဒါက
သူ ကမ္ဘာကြီးနဲ့ ဆက်သွယ်ကထဲက ပြည့်ပြည့်စုံစုံ အမှီအခိုကင်းတဲ့အလုပ်လို့ ယူဆလို့ရတယ်။ သူက သူနဲ့ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်တဲ့အလုပ်ကို ရွေးချယ်တာက သဘာဝကျတယ်။ ဒါပေမဲ့ လုချန်ဟဲက ဒီ လုပ်ငန်းအသိုင်းအဝိုင်းကို ရွေးချယ်ဖို့ အကြံမပေးခဲ့ဘူး။
