Dance With Me|| Harry Styles FanFiction✔️

💫36💫

Diana's a Pov :

"Αν γυρνούσες τον χρόνο πίσω, θα τα ξαναζουσες;" με ρώτησε ο ψυχολόγος περιμένοντας την απάντηση μου.

"Κάποια ναι, μα κάποια όχι" απάντησα καθώς τα δάχτυλα μου είχαν τυλιχθει μεταξύ τους κάνοντας το πνεύμα μου να ηρεμεί για λίγα δευτερόλεπτα.

"Ποια δεν θα ήθελες να ζούσες; "με το κόκκινο στυλό του σημείωνε της απαντήσεις μου, κοιτώντας παράλληλα το ιστορικό μου.

" Δεν ήθελα να χάσω το παιδί μου." ψελλισα αδύναμα και νευρικά. Πονάω κάθε φορά που αναφέρομαι σε αυτό το τραγικό συμβάν.

§Μάρτιος . Έξω ζέστη. 30 βαθμοί κελσίου, για την ακρίβεια. Κρυώνω, όμως, πολύ για κάποιον λόγο. Δύο μήνες άυπνη, κενή και κενή. Βρίσκω τρόπους φυγής μόνο στα βιβλία μου ή στις ατελείωτες βόλτες με το πλέον αμάξι μου. Ειρωνεία έτσι; Δεν χρησιμοποιώ το κινητό μου πλέον, δεν γνωρίζω καν που το εξαφάνισε ο Harry. Και πολύ καλά έκανε. Δεν έχω ξεσπάσει ακόμη είναι η αλήθεια.

Δάκρυ, όμως, μηδέν. «Κλαίνε μονάχα όσοι στο βάθος ακόμα ελπίζουν», όσοι προσπαθούν ακόμα για να σώσουν κάτι. Εγώ δεν ήθελα κάτι τέτοιο, απλά ήμουν μια σκιά που αναγκάστηκα να περιφέρομαι χωρίς λόγο μέχρι να μπορέσω να καταλάβω γιατί∙ μόνο αυτό έψαχνα για να μπορέσω να συνεχίσω. Τον πόνο όλοι τον υπολογίζουν, ακόμα κι αυτοί που δε θα το παραδεχθούν ποτέ φανερά. Αρκεί λίγος πόνος για να σε κάνει να ανησυχήσεις, να σε βάλει στη διαδικασία να αρχίσεις να σκέφτεσαι τι μπορεί να συμβαίνει. Με τον πόνο δεν μπορείς να τα βάλεις εύκολα. Πάντα βρίσκει τον τρόπο, τον χώρο και τον χρόνο να εμφανιστεί και σε αλλάζει πραγματικά. Σε κάνει να αναθεωρήσεις καταστάσεις, ανθρώπους, ακόμα και την ίδια σου την υπόσταση.

"Σου αρέσει να πονάς;" οι συνεχόμενες ερωτήσεις δεν ξέρω που οφείλονται. Ούτε καν αυτές οι ανοφελες επισκέψεις τρεις φορές την εβδομάδα.

Δεν θέλω να μιλήσω. Να ξυπνήσω θέλω από τον πόνο που έχει καταλάβει το πνεύμα μου και το μυαλό μου το ίδιο.

"Ξέρεις, δε μ' αρέσει να πονώ. Και σε ποιον αρέσει, άλλωστε;Ο πόνος, καθώς φαίνεται, είναι τόσο δα πιο περίπλοκος απ' όσο τον έχεις καταχωρίσει στην κεφάλα σου." νευριασα, πραγματικά είχα εξαγριωθει με τις μαλακιες που με ρώταγε.

"Diana ηρέμησε." μου επέβαλε να το κάνω καθώς ο τόνος της φωνής του ήταν σκληρός, σχεδόν απότομος.