Dance With Me|| Harry Styles FanFiction✔️

💫20💫

Diana's Pov :

§Η θλίψη που φωνάζει είναι ανώριμη. Σαν τα μωρά παιδιά, κλαίει γοερά μέχρι να της κάνεις τα χατίρια μήπως κι ησυχάσει λιγάκι. Τρέφεται απ' την υπερβολή κι α' τη δική μας τάση να την προβάλουμε μπροστά στα μάτια των τρίτων για να μας λυπηθούν. Στην ουσία όμως δε φαινόμαστε οι ήρωες, αλλά οι καημένοι της υπόθεσης. Ενώ όμως κάποιοι ζουν για τη συμπόνια, κάποιοι άλλοι πεθαίνουν για την αξιοπρέπειά τους.Ο άνθρωπος που πονάει πραγματικά, δε φωνάζει. Δε φροντίζει να παίξει το ρόλο του κατατρεγμένου στη μέση ενός κατάμεστου θεάτρου για τα χειροκροτήματα. Θα σας αγριοκοιτάξουν αν τους χτυπήσετε με διάθεση συμπάθειας στην πλάτη γιατί αυτό που ζητούν είναι ο σεβασμός.
Οι κραυγές δεν κερδίζουν συμπόνια, αλλά οίκτο. Γιατί ο πόνος δε διαλέγει να εκδηλωθεί με τη φωνή, αφού έτσι διακινδυνεύει να καλυφθεί απ' τη βαβούρα του προβλήματος κάποιου άλλου. Αλλοιώνει τις εκφράσεις, μαγκώνει τις κινήσεις, περικυκλώνει τα μάτια με μια γιγάντια σκιά. Σε αφήνει να αναπνεύσεις ίσα-ίσα για να ζήσεις. Η πνοή δε φτάνει όμως για να φωνάξεις. Νομίζεις ότι θα κρυφτείς πίσω από μουδιασμένα χαμόγελα κι επιπόλαιες δηλώσεις του στιλ «Είμαι μια χαρά». Θα πιάσουν τόπο στους πολλούς, αλλά όχι. Στην ουσία, δε σε νοιάζει αν τα πράγματα θα είναι αύριο όντως καλύτερα. Εσύ μένεις στο σήμερα γιατί δεν έχεις κουράγιο να κοιτάξεις παρακάτω.
§Ακόμη κι τώρα που έχω τα μαύρα μου τα χάλια, εκείνος αγαπάει το είδωλο μου που χαμογελάει συγκρατημένα στον καθρέφτη. Με συγχωρεί για τα δάκρυα που ξεφεύγουν απρόσκλητα κάθε βράδυ και μένει ξάγρυπνος για να μου κάνει παρέα μέχρι να κοιμηθώ. Δύο εβδομάδες άυπνη, κενή και μόνη. Εντάξει όχι και τελείως μονη.Δεν έχω παράπονο, ο Harry με φροντίζει καθημερινά, δεν φεύγει λεπτό από δίπλα μου, αλλά δεν μπορώ να τον βλέπω έτσι. Έχει χάσει τον εαυτό του, είναι κουρασμένος. Και εγώ αντί να τον ευχαριστώ που με φροντίζει, του φωνάζω, γκρινιάζω ασταμάτητα και κλαίω όλη μέρα. Ντρέπομαι να βγω έξω, δεν σηκώνω το τηλέφωνο ούτε καν στους γονείς μου. Δεν θέλω να τους ανησυχήσω περισσότερο, ήδη έχουν πολλά στο μυαλό τους.

"Diana, είσαι έτοιμη; Σήμερα έχουμε το ραντεβού με τον φυσικοθεραπευτη" μου είπε ο Harry μόλις μπήκε στο δωμάτιο μου.

Έκλεισα το βιβλιο μου και του απάντησα

"Ναι. Harry, σου ορκίζομαι θα σου επιστρέψω όλα τα λεφτά. Μέχρι και το τελευταίο λεπτό" του απάντησα και μετακινήθηκα με το καροτσάκι προς το μέρος του.