💫34💫

299 29 3
                                    

Diana's Pov :

§Η ψυχολογία μας συνδέεται άρρηκτα με τις σχέσεις που 'χουμε με τους γύρω μας. Σε μερικές περιπτώσεις δεν έχει σημασία αν είναι ερωτικές ή φιλικές. Κάποιοι θρύλοι, βέβαια, μιλάνε για εκείνους που, ανεξαρτήτως κατάστασης, κρατάνε μια χαρά την ψυχολογία τους, χωρίς να επηρεάζονται απ' τις συναναστροφές τους, αλλά αυτά είναι παραμύθια. Ποιος μπορεί να 'ναι τόσο δυνατός, ώστε να μείνει έστω και στο ελάχιστο ανέγγιχτος;Είναι αδύνατο, εξάλλου, να μη δεθείς με τους γύρω σου. Όση αντίσταση και να προβάλεις, όσο και να το παλέψεις, είναι κάτι που δε θα αποφύγεις. Όταν περνάς χρόνο με έναν άνθρωπο, όταν μοιράζεσαι τις σκέψεις και τα βάσανά σου, πώς περιμένεις να κρατήσεις εκείνα τα όρια, που θα σε σώσουν απ' το να σε πληγώσει ο άλλος ή που έστω δε θα σε παιδέψουν πολύ, αν τελικά το κάνει;Κάποτε, λίγο περισσότερο σε μια ερωτική σχέση και λίγο λιγότερο σε μια φιλική, περνάμε τόσο χρόνο με τον άλλον που, χωρίς να το συνειδητοποιούμε, συνδέουμε την ψυχολογία μας με την κατάσταση της μεταξύ μας σχέσης. Με λίγα λόγια, άμα δεν είμαστε καλά με ένα συγκεκριμένο άτομο, δε θέλουμε να δούμε κανέναν.Στην αρχή μας μοιάζει φυσιολογικό. Εντάξει, πες πως τσακώθηκες, αρπάχτηκες, λογικό είναι μωρέ να σ' ενοχλεί. Πού να 'χεις όρεξη τώρα να βγεις και να δεις τους φίλους σου; Κάτσε σπίτι να ηρεμήσεις και θα τους δεις την επόμενη φορά. Κι έτσι, περνάει μια μέρα, δύο, τέσσερις και φτάνει η καινούργια εβδομάδα. Τους φίλους σου δεν τους έχεις δει, με το ταίρι σου τα βρήκες, οπότε κι εσύ τώρα είσαι πάλι καλά. Μέχρι να γίνει ξανά το ίδιο. Την επόμενη φορά, όμως, δεν είσαι απλώς χάλια, θες να πέσεις στα πατώματα και να τραγουδάς μέχρι το πρωί.Στη ζωή μας, ο συναισθηματικός παράγοντας είναι άκρως καθοριστικός. Η διάθεσή μας και τα συναισθήματά μας διαδραματίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Είναι στη φύση μας να βιώνουμε όλο το φάσμα των συναισθημάτων.Άλλος μπορεί να λιποθυμάει, άλλος να κάνει εμετούς, άλλος να βγάζει έρπη και χίλια δυο πράγματα, από τα πιο απλά, μέχρι τα πιο σοβαρά που μπορεί να σου συμβούν κάθε φορά που η διάθεσή σου πιάνει πάτο. Το στομάχι δένεται κόμπος, ιδρώνουμε, έχουμε ταχυπαλμίες και τρέμουλο.

"Ποσών ημερών είσαι;" με ρώτησε ηρεμα η μητέρα μου μόλις βγήκα από το ιατρείο του γυναικολόγου.

"Εννεα περίπου" της απάντησα έχοντας την φωτογραφία από το υπερηχογραφημα στα χέρια μου. Όπως και τον χτυπο της καρδούλας του...

"Έλα εδώ αγάπη μου" άνοιξε τα χέρια της, κλείνοντας με στην αγκαλιά της.

"Μαμά, πως θα του το πω; Κοντεύω να τρελαθώ, αυτό το πλασματακι χρειάζεται έναν πατέρα. Δεν μπορώ να του τον στερησω όχι και αυτο..." ψελλισα καθως σκουπιζα τα ήδη μουσκεμενα μου μάγουλα.

Κλαίω, κλαίω συχνά τωρα τελευταία. Δεν ξέρω αν όλη αυτή η ευαισθησία μου οφείλεται στην εγκυμοσύνη ή αν είμαι εγώ ψυχικά διαταραγμένη. Κλαίω βλέποντας μια ρομαντική ταινία. Αυτό συμβαίνει γιατί πολύ απλά δεν ζω κάτι τέτοιο. Δεν πρόκειται να ζήσω ποτέ κάτι τέτοιο. Όχι επειδή είμαι εγώ, απλά επειδή όλο αυτό είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Κλαίω ακούγοντας ένα στεναχωρο τραγούδι. Ο λόγος; Απλά έτσι ξεσπάσω. Έτσι σπάω τα δεσμά του εαυτού μου και δείχνω πραγματικά ποια είμαι. Δείχνω πραγματικά τι αξίζω και αυτό που ζω; Συγγνώμη δεν είχα φανταστεί έτσι την ζωή μου ούτε στο ελάχιστο. Είμαι δυνατή εκεί που χρειάζεται, αλλά είμαι αδύναμη εκεί που δεν πρέπει. Είναι εκείνες οι στιγμές που το μυαλό σου, σου λέει να μην κλάψεις και να σταθείς δυνατή. Και τότε έρχεται η καρδιά που σου λέει <αφεσου ελεύθερη. Δειξτους τι πραγματικά κρύβεις μέσα μου. Δειξτους πως και τα σίδερα λυγίζουν αν τα πιέσεις πολύ >. Να με λοιπόν. Ακούω μόνο την καρδιά μου...

Harry's Pov:

"Diana, σήκωσε το μωρό μου. Ξέρω, ξέρω πολύ καλά πως έχεις ακούσει όλα τα μηνύματα που σου έχω αφήσει και επίτηδες δεν μου απαντάς. Έχει πληγωθει ο εγωισμός σου αλλά μωρό μου, άφησε με να σου εξηγήσω" είπα στον τηλεφωνητή και πέταξα βιαστηκα το κινητό στο πάτωμα.

" Φίλε, πρέπει να ηρεμήσεις. Σε λίγες ώρες θα είστε πάλι κοντά. Θα σε δει θέλει δεν θέλει. "προσπάθησε να με εμψυχώσει ο Nick και χαμογέλασα αδύναμα.

" Έπρεπε να σε ακούσω, για ακόμη μια φορά έπρεπε να σε ακούσω μεγάλε. Έδιωξα μακρυά μου την μοναδική γυναίκα που κατάφερε να με ερωτευτεί για αυτό που πραγματικά κρύβω μέσα μου. Ούτε για την φήμη μου, ούτε για την περιουσία μου." ξεφυσιξα και άφησα το κεφάλι μου να πέσει προς τα πίσω.

Μακάρι να γυρνούσα τον χρόνο πίσω, όλα θα ήταν διαφορετικά...

" Μεγάλε, μην τα παρατάς. Έχεις την ευκαιρία να της μιλήσεις και να της δώσεις να καταλάβει πως είσαι μαζί της γιατί πραγματικά το αισθάνεσαι Harry. Μην αφήσεις κανέναν να μπει ανάμεσα σας. Κανένας δεν μπορεί να σας διαλύσει, είστε πλασμένοι ο ένας για τον άλλον, πίστεψέ με"

" Σε ευχαριστώ Nick, στο χρωστάω μεγάλε να το θυμάσαι αυτό "είπα και τον αγκάλιασα.

Why am I crying? I am so sick of crying...

Dance With Me|| Harry Styles FanFiction✔️जहाँ कहानियाँ रहती हैं। अभी खोजें